Nie rozumiem. Jak się nie ma nic do powiedzenia, to się nic nie mówi.

"Mama od tortur" to ujma dla całego true crime i reportażu.

Książka jest napakowana po brzegi kilkoma rzeczami, które stanowią o jej absolutnej porażce.

1. Rzeczy, których Gertrude dopuściła się na swojej podopiecznej są wystarczająco okrutne. Nie potrzebują napakowanych epitetami akapitów. Nie potrzebują sadystycznego grafomaństwa autora i jego powtarzalnych w strukturze opisów.

2. Autor tworzy historię złożoną ze słów innych osób, nie podając na podstawie czyich zeznań kreuje "opowieść"

3. Podawanie przemyśleń ofiary, którymi ta nigdy nie była w stanie się podzielić jest częstym zabiegiem w true crime. Tutaj Green używa jej jak jakiegoś obrzydliwego click baitu.

4. Nie ma strony reporterskiej. Nie ma niczego potwierdzającego wersję wydarzeń opisaną w książce. Green bierze cudzą tragedię i zbija na niej ogromny kapitał poprzez jak najmocniejsze opisanie tortur Sylvii.

Katastrofa.

Nie rozumiem. Jak się nie ma nic do powiedzenia, to się nic nie mówi.

"Mama od tortur" to ujma dla całego true crime i reportażu.

Książka jest napakowana po brzegi kilkoma rzeczami, które stanowią o jej absolutnej porażce.

1. Rzeczy, których Gertrude dopuściła się na swojej podopiecznej są wystarczająco okrutne. Nie potrzebują napakowanych epitetami akapitów. Nie...