Fantastyka w literaturze jest dla mnie czymś nowym i przyznam Wam szczerze, że z nutką niepewności podeszłam do przeczytania tej książki. Zupełnie niepotrzebnie.

„Malarzu nasz, któryś jest w niebie” autorstwa Dariusz Kunicki kusi już samą okładką, która przypomina fresk Michała Anioła. Lubię takie ciekawe kompozycje, dają nam one poniekąd przedsmak tego, co znajdziemy w środku, chociaż nasze wyobrażenia mogą się też nie sprawdzić.
To głównie historia dwóch kobiet. Niewierzącej studentki malarstwa – Amelii oraz siostry zakonnej – Justyny, dla której przelewanie wyobrażeń na płótno jest zajęciem hobbystycznym, ale nie tylko.
Amelia pewnego dnia spotyka w galerii sztuki młodego i przystojnego mężczyznę, który modli się przed obrazem. Zaciekawiona, rozpoczyna rozmowę, którą kontynuują przy wspólnym obiedzie. Podczas niego nowo poznany Adam pokazuje kobiecie dziwne okulary, po których założeniu okazuje się, że wszystko dookoła jest dziełem malarza, a każda rzecz i człowiek składa się z farby. Co ciekawe, ów Adam ma być tym biblijnym, co później potwierdzają kolejne postaci, jakie bohaterka spotyka na swojej drodze.
Justyna natomiast jest świadkiem dziwnych zjawisk, które zdarzają się w zakonie. Postanawia nawet wezwać egzorcystę, lecz nie jest on niestety w stanie podołać powierzonemu zadaniu.
W pewnym momencie losy obu kobiet się łączą. Obie muszą odnaleźć ukryte przesłanie zawarte w Księdze Rodzaju, a jest to na tyle ważne, że to od nich zależy uratowanie ludzkości. Ma to być jedno słowo. Jakie?

Autor stworzył niezwykle ciekawą i niespotykaną fabułę, która może nieco zamieszać nam w głowie. To świetna powieść, pokazująca, że to, jak wyglądało stworzenie świata, zależy jedynie od wyobraźni opisujących to zdarzenie ludzi. Może wiele osób negatywnie spojrzeć na moje odczucia, przede wszystkim te, które głęboko wierzą. Mnie enigmatyczność wiary z jednej strony intryguje, z drugiej odpycha. Tak naprawdę nikt z nas nie wie, jak powstał nasz świat, kto trzyma nad nim pieczę. Pan Dariusz w tej książce porównuje pewne słowa z języka polskiego i angielskiego, z takim porównaniem spotkałam się już przy okazji czytania innej powieści. I ta dwójka niezależnych od siebie autorów pokazuje mi podobne rzeczy, zmuszające do refleksji.

Książka mnie zachwyciła, a chochliki podpowiedziały, że będzie jej kontynuacja, na którą czekam, bo kunszt i wiedza Autora zasługują na uwagę. Nadmienić muszę, że kolejny raz lekturę musiałam odkładać, aby „pogooglować.”

Reasumując, to pozycja dla czytelników z dystansem, dla osób, które lubią zagłębiać się w niejasności, dla tych, którzy dociekliwie szukają drugiego dna. Barwność postaci, lekki styl, nuta tajemniczości – to wszystko tu znajdziecie. Fantastyka połączona z polemiką ciut filozoficzną, zabarwiona humorem – Amelia wygrywa wszystkie medale! Jestem pod ogromnym wrażeniem pióra Autora i z ogromną chęcią sięgnę po każdą jego kolejną powieść.

Fantastyka w literaturze jest dla mnie czymś nowym i przyznam Wam szczerze, że z nutką niepewności podeszłam do przeczytania tej książki. Zupełnie niepotrzebnie.

„Malarzu nasz, któryś jest w niebie” autorstwa Dariusz Kunicki kusi już samą okładką, która przypomina fresk Michała Anioła. Lubię takie ciekawe kompozycje, dają nam one poniekąd przedsmak tego, co znajdziemy w...