Nigdy nie chciałam wierzyć w pogłoski, jakoby to nie Emily Bronte miała być autorką "Wichrowych wzgórz", tylko któraś z pozostałych sióstr. Ale po przeczytaniu "Lokatorki" moje stanowcze przekonanie w tym względzie trochę się zmieniło. Jeżeli już miałabym dać wiarę tego typu plotkom, to jako autorkę "Wichrowych wzgórz" wskazałabym Annę Bronte.

"Lokatorka" bowiem wygląda trochę jak przymiarki, albo luźna inspiracja do "Wichrowych wzgórz". W obu powieściach dostrzegłam wiele wspólnych elementów: odosobniony, na wpół zniszczony dwór, wątek miłości zmieniającej się powoli w nienawiść, zamknięty krąg osób, w których część oddaje się zepsuciu, szokująca jak na tamte czasy historia zdrady małżeńskiej, deprawowanie dziecka i ostatecznie - związek dusz (tutaj jedynie delikatnie zarysowany). Nie można też pominąć klimatu tajemnicy, jaki jest budowany wokół głównej kobiecej postaci, szkatułkowej konstrukcji opowieści, zaburzenia chronologii i narracji w pierwszej osobie. Wszystko to usilnie wywoływało moje skojarzenia z „Wichrowymi wzgórzami”, aczkolwiek mam pełną świadomość, że „Lokatorka” jest jedynie bladym odbiciem tej pierwszej. Jest to historia zdecydowanie mniej brutalna i mniej budząca grozę, złagodzona przesłaniem religijnym i morałem, płynącym z historii. Mamy tutaj większą liczbę pozytywnych postaci i wyraźnie zarysowane szczęśliwe zakończenie, co stanowi równowagę dla mrocznej części historii. Nie ma również w „Lokatorce” elementów mistycyzmu i tak dobrze zbudowanego klimatu jak w „Wichrowych wzgórzach”.

Niemniej, dobrze się bawiłam czytając tę powieść, zwłaszcza odnajdując wspólne elementy w obu książkach. Jednak pewne mankamenty nie pozwalają mi dać wyższej oceny – głównie kuleją konstrukcje postaci, które zostały przedstawione w sposób czarno – biały, dosyć płytki i niezniuansowany. W oczy kole także oczywisty morał, podany czytelnikowi wręcz na kaznodziejską modłę. Myślę, że fani siostry Bronte docenią, inni czytelnicy – cóż, ciężko stwierdzić. Natomiast pomimo podobieństw do „Wichrowych wzgórz”, „Lokatorce” brakuje tego flow, które z kolei tak cudownie ponosi czytelnika dzięki poetyckości i mistycyzmowi historii napisanej przez (ponoć) Emily Bronte.

Nigdy nie chciałam wierzyć w pogłoski, jakoby to nie Emily Bronte miała być autorką "Wichrowych wzgórz", tylko któraś z pozostałych sióstr. Ale po przeczytaniu "Lokatorki" moje stanowcze przekonanie w tym względzie trochę się zmieniło. Jeżeli już miałabym dać wiarę tego typu plotkom, to jako autorkę "Wichrowych wzgórz" wskazałabym Annę Bronte.

"Lokatorka" bowiem wygląda...