"Kwiaty Nocy" to bardzo dobry debiut. Jest to obyczaj fantastyczny, który mnie wciągnął bardzo szybko.
Ale po kolei.

Książka opowiada o dwóch rodzinach. Poznajemy Wiolę Ważkę i jej brata Rafała, którzy zainteresowali się nowymi sąsiadami. Rodzeństwo ma bardzo fajną relację, dbają o siebie, ale też potrafią zajść sobie za skórę. Bardzo podobało mi się ich przekomarzanie i to, że traktują się jak przyjaciele.
Poznają się z Pomorskimi - Lilianą oraz Adamem, którzy są bliźniętami, jak i z innymi członkami ich rodziny. Po niedługim czasie Wiola i Rafał zaczynają doświadczać dziwnych rzeczy, jak na przykład poczucie bycia w czyjejś obecności i głosy, a bliźnięta wydają się skrywać jakąś poważną tajemnicę.

Autorka świetnie manewruje poczuciem niepokoju, czytelnik nie jest pewny czy zaraz coś się stanie, a jeśli tak czy to będzie niebezpieczne czy jednak nie. Relacje między bohaterami są dobrze zbudowane, dzięki kilku perspektywom narracyjnym można się w nich wczuć . Pomysł na motyw fantastyczny jest w porządku, jest ciekawy i pasuje do całości opowieści. Humor jest sympatyczny i całkiem go tu sporo.

To do czego się mogę lekko przyczepić to końcówka. Z jednej strony się cieszę, że taką decyzję autorka wybrała, ale myślę, że inna mogłaby bardziej wpłynąć na emocje czytelnika. No wyszła taka zbyt bajkowa w moim odczuciu.

Podsumowując, "Kwiaty Nocy" to naprawdę dobry debiut, jest to przyjemna lektura na kilka wieczorów, która da trochę różnych emocji. Należy do spokojniejszej fantastyki, ale to jest jej plus. Na dodatek w środku znajdują się ilustracje wykonane przez autorkę, co też dodaje charakteru powieści.

Polecam :)

"Kwiaty Nocy" to bardzo dobry debiut. Jest to obyczaj fantastyczny, który mnie wciągnął bardzo szybko.
Ale po kolei.

Książka opowiada o dwóch rodzinach. Poznajemy Wiolę Ważkę i jej brata Rafała, którzy zainteresowali się nowymi sąsiadami. Rodzeństwo ma bardzo fajną relację, dbają o siebie, ale też potrafią zajść sobie za skórę. Bardzo podobało mi się ich przekomarzanie i...