Bardzo lubię powieści autorki. Jedne bardziej, drugie mniej, a ta zapadnie mi w pamięci na pewno na długi czas. Przejdźmy do konkretów.

Wielki plus za wielowymiarowość bohaterów i dobre wykreowanie ich na kanwie renesansowej Rzeczpospolitej. Bardzo polubiłam Halszkę oraz Katarzynę Telniczankę. O dziwo, mimo mojej ogólnej obojętności dla Bony, w tej książce dała się darzyć sympatią. Na minus zasługuje dla mnie przedstawienie Anny Jagiellonki – późniejszego króla Polski. Znowu spotykamy się tutaj ze stereotypem brzydkiej starej panny z wyłupiastymi oczami (portrety, na których Ania jest przedstawiona jako stara i pomarszczona kobieta nie były malowane za jej życia, więc de facto nie wiemy, jak naprawdę wyglądała).

Przejdźmy do rysu historycznego i stylu. Tutaj kolejny plus. Piękne stylizacje językowe, emocjonujące dialogi i dosyć wartka akcja. Rozdziały mi się nie dłużyły, a wszystkie intrygi były naprawdę tak mocno dopracowane, że momentami nie mogłam się oderwać. „Królewska krew” to idealne uzupełnienie „Izabeli Jagiellonki”. Serdecznie polecam!

Bardzo lubię powieści autorki. Jedne bardziej, drugie mniej, a ta zapadnie mi w pamięci na pewno na długi czas. Przejdźmy do konkretów.

Wielki plus za wielowymiarowość bohaterów i dobre wykreowanie ich na kanwie renesansowej Rzeczpospolitej. Bardzo polubiłam Halszkę oraz Katarzynę Telniczankę. O dziwo, mimo mojej ogólnej obojętności dla Bony, w tej książce dała się darzyć...