Ciekawa książka, bo porusza tematykę obozu, o którym rzadko się mówi. A to wcale nie oznacza, że tam było lepiej, przyjemniej, godniej... Wcale nie. Opis tego, co się tam działo przyprawia o dreszcze, smutek i pożałowanie. Zdecydowanie warto przeczytać.

Ciekawa książka, bo porusza tematykę obozu, o którym rzadko się mówi. A to wcale nie oznacza, że tam było lepiej, przyjemniej, godniej... Wcale nie. Opis tego, co się tam działo przyprawia o dreszcze, smutek i pożałowanie. Zdecydowanie warto przeczytać.

Wszystko można zrozumieć, ale żeby gotować dzieciom taki los? Mogły to zrobić tylko potwory. Bardzo trudny temat, tragiczny, a jednocześnie przestroga dla tych, którzy myślą, że historia nie lubi się nie powtarzać. Nic bardziej błędnego. Ksiązka, która wyostrza uwagę i przenosi w świat piekła na ziemi! Polecam!

Wszystko można zrozumieć, ale żeby gotować dzieciom taki los? Mogły to zrobić tylko potwory. Bardzo trudny temat, tragiczny, a jednocześnie przestroga dla tych, którzy myślą, że historia nie lubi się nie powtarzać. Nic bardziej błędnego. Ksiązka, która wyostrza uwagę i przenosi w świat piekła na ziemi! Polecam!

Książka której nie zapomnę nigdy. Nie wiem czy kiedykolwiek. Nie byłam gotowa na tak ogromny ładunek emocjonalny. Literacko bardzo dobra a emocjonalnie przejmująca do głębi.

Książka której nie zapomnę nigdy. Nie wiem czy kiedykolwiek. Nie byłam gotowa na tak ogromny ładunek emocjonalny. Literacko bardzo dobra a emocjonalnie przejmująca do głębi.

Książka „Mały Oświęcim. Dziecięcy obóz w Łodzi” Jolanty Sowińskiej -Gogacz i Błażeja Torańskiego to reportaż, którego nie można pominąć w swojej przygodzie czytelniczej.
Od dawna zamierzałam przeczytać o obozie na Przemysłowej, w której przebywały polskie dzieci od szóstego do szesnastego roku życia. Dlaczego? Praktycznie codziennie przechodzę obok Pomnika Pękniętego Serca, które porusza do głębi. A historia mieszkających tam dzieci przeraża do szpiku kości.
Ciągle przyjeżdżają tam tłumy ludzi, poznają historię tego miejsca. Jednak przeczytać i zobaczyć na fotografiach to okrucieństwo zmienia w obserwatorach wszystko. Postronny człowiek nie jest nawet w stanie wyobrazić sobie takiego strasznego chaosu, ciężkiej pracy, przemocy, wywożenia maleńkich dzieci do rodzin zastępczych w Niemczech.
Serdecznie polecam. Literatura zostanie ze mną na zawsze, tego nie da się zapomnieć.

Książka „Mały Oświęcim. Dziecięcy obóz w Łodzi” Jolanty Sowińskiej -Gogacz i Błażeja Torańskiego to reportaż, którego nie można pominąć w swojej przygodzie czytelniczej.
Od dawna zamierzałam przeczytać o obozie na Przemysłowej, w której przebywały polskie dzieci od szóstego do szesnastego roku życia. Dlaczego? Praktycznie codziennie przechodzę obok Pomnika Pękniętego...

Przeczytałem i "Mały Oświęcim", i "Kata polskich dzieci". Nie mam wątpliwości, która książka jest zdecydowanie lepsza. Błażej Torański stworzył dzieło nie tylko historyczne, ale i psychologiczne. Przez dokładną analizę dokumentów i świadectw, autor przedstawia czytelnikowi złożony obraz człowieka, który staje się oprawcą. Fascynujące jest, jak Autor nie ogranicza się do opisu zbrodni, ale bada także powojenne życie Pol i jej ostateczny upadek. Szczególnie wstrząsający jest rozdział zawierający wywiad z Pol po odbyciu kary, oferujący głęboki wgląd w jej psychikę. Jednak podczas lektury zastanawiamy się również, czy kobieta, która stała się potworem, sama również nie padła ofiarą wojny? Co ciekawe książka, o tak trudnej i brutalnej tematyce napisana została przystępnym językiem i jest bardzo lekka w odbiorze. Taki kontrast naprawdę przeraża, ale i sprawia, że treść wciąga, jakby nie była reportażem, a thrillerem wojennym. Błażej Torański z niezwykłą dbałością o detale i szacunkiem dla historycznej prawdy odtwarza losy Eugenii Pol, oferując czytelnikom rzetelny i wnikliwy obraz jej życia. „Kat polskich dzieci” to bez wątpienia ważne dzieło, które zasługuje na uwagę zarówno ze względu na swoją tematykę, jak i warsztat literacki. Jest nie tylko świadectwem brutalności jednostki, ale również przestrogą przed zakłamaniem historii i zapomnieniem. Zmusza do refleksji nad naturą zła i konsekwencjami wojny. „Kat polskich dzieci” to również przypomnienie, że historia nie jest tylko zbiorem suchych faktów, ale żywą, często bolesną cząstką pamięci. Podsumowując, „Kat polskich dzieci” jest nie tylko doskonale napisanym reportażem historycznym, ale i ważną lekcją o ludzkiej naturze i konsekwencjach wojny.

Przeczytałem i "Mały Oświęcim", i "Kata polskich dzieci". Nie mam wątpliwości, która książka jest zdecydowanie lepsza. Błażej Torański stworzył dzieło nie tylko historyczne, ale i psychologiczne. Przez dokładną analizę dokumentów i świadectw, autor przedstawia czytelnikowi złożony obraz człowieka, który staje się oprawcą. Fascynujące jest, jak Autor nie ogranicza się do...

Książka wstrząsająca, przerażająca, wzbudziła we mnie ogromne emocje. Niestety, niewiele wcześniej wiedziałam o obozie dla dzieci na Przemysłowej. Książka zainspirowała mnie do dalszych poszukiwań i lektur w tym temacie (książka Józefa Witkowskiego; Jabłko granatu Auderskiej; Kat polskich dzieci).
Co dziwne, wydaje mi się, że książka przeszła bez większego zainteresowania, zdecydowanie za mało się o niej mówi. Ja będę myślała o niej jeszcze bardzo długo. Lektura trudna emocjonalnie, ale bardzo ważna i potrzebna.

Książka wstrząsająca, przerażająca, wzbudziła we mnie ogromne emocje. Niestety, niewiele wcześniej wiedziałam o obozie dla dzieci na Przemysłowej. Książka zainspirowała mnie do dalszych poszukiwań i lektur w tym temacie (książka Józefa Witkowskiego; Jabłko granatu Auderskiej; Kat polskich dzieci).
Co dziwne, wydaje mi się, że książka przeszła bez większego zainteresowania,...

Przeczytałam 1/4 książki i chciałam zrezygnować. Makabryczne wydarzenia opowiedziane przez ofiary, cierpienie nie do wyobrażenia. Dokończyłam to dzieło, ale ... było ciężko. Brak mi słów aby opisać to wszystko co czuję po przeczytaniu, brak mi słów jak opisać swoje wrażenie, brak mi słów, nie mogę zebrać myśli, a co dopiero polecić, czy wyrazić opinię ... 10 za to, że autorzy wraz z ofiarami ,,przelewają" do głowy czytelnika cały obraz tragedii i krzywd jakich doświadczają DZIECI - małe, bezbronne stworzenia, malutkie dzieciaczki, które są czyste i niewinne. Nie wiem jak nazwać ludzi, którzy to robili, nie zasługują nawet na miano zwierząt, bo zwierzęta nie zabijają dla zabawy.

Przeczytałam 1/4 książki i chciałam zrezygnować. Makabryczne wydarzenia opowiedziane przez ofiary, cierpienie nie do wyobrażenia. Dokończyłam to dzieło, ale ... było ciężko. Brak mi słów aby opisać to wszystko co czuję po przeczytaniu, brak mi słów jak opisać swoje wrażenie, brak mi słów, nie mogę zebrać myśli, a co dopiero polecić, czy wyrazić opinię ... 10 za to, że...

Szokujaca i wzruszajaca, konieczna lektora dla kazdego.

Szokujaca i wzruszajaca, konieczna lektora dla kazdego.

Nie czytałem jeszcze „Małego Oświęcimia”, ale jestem pod ogromnym wrażeniem „Kata polskich dzieci”. Błażej Torański oferuje czytelnikowi dobrze skonstruowaną książkę na pograniczu thrillera sądowego i reportażu biograficznego. Dużą zaletą omawianej publikacji jest mocne oparcie jej na materiale źródłowym. Książka jest pozycją godną polecenia, ukazującą upadek człowieka w trudnych, wojennych realiach, a także skomplikowaną, powojenną rzeczywistość PRL, w której niewydolny aparat państwa nie potrafił skutecznie rozliczyć zbrodni z okresu okupacji.

Nie czytałem jeszcze „Małego Oświęcimia”, ale jestem pod ogromnym wrażeniem „Kata polskich dzieci”. Błażej Torański oferuje czytelnikowi dobrze skonstruowaną książkę na pograniczu thrillera sądowego i reportażu biograficznego. Dużą zaletą omawianej publikacji jest mocne oparcie jej na materiale źródłowym. Książka jest pozycją godną polecenia, ukazującą upadek człowieka w...

Dziesięć.
Fenomenalne dzieło, przez wielu zapomnianego obozu. Sam nic o nim nie słyszałem. W szkole jedynie Auschwitz-Birkenau. Temat obozów i niemieckiej napaści w szkołach był potraktowany po macoszemu, przynajmniej w moim przypadku.
Jedyne co bym zmienił w książce to ułożenie zdjęć. Bym je dał w odpowiednim momencie, a nie na końcu książki po podziękowaniach, gdy człowiek już powoli zapomina o czym czytał te sto stron wcześniej. Tak czy inaczej kandydat na najlepszą książkę przeczytaną przeze mnie w tym roku. ;)

Dziesięć.
Fenomenalne dzieło, przez wielu zapomnianego obozu. Sam nic o nim nie słyszałem. W szkole jedynie Auschwitz-Birkenau. Temat obozów i niemieckiej napaści w szkołach był potraktowany po macoszemu, przynajmniej w moim przypadku.
Jedyne co bym zmienił w książce to ułożenie zdjęć. Bym je dał w odpowiednim momencie, a nie na końcu książki po podziękowaniach, gdy...