Historia zaprezentowana w książce autorstwa Cédrica Grasa, francuskiego pisarza i podróżnika porusza temat grupy radzieckich alpinistów, podejmujących się wyzwania zdobycia najwyższych szczytów w górach Pamiru w latach 30. XX wieku.

To nie tylko historia wspinaczkowa, ale także refleksja nad relacją między jednostką a systemem, oraz nad granicą między pasją a obowiązkiem jak i spojrzenie na tamten czas i jego polityczne konteksty w cieniu stalinowskiego reżimu, kiedy próba pogodzenia pasji z obowiązkami wobec państwa może być trudnym wyzwaniem...

Jewgienij i Witalij Abałakowowie, symbol profesjonalizmu, oddania i pasji do gór. Ich osiągnięcia w alpinizmie były niezrównane, a ich śmiałe eksploracje i pierwsze przejścia w górach, takie jak Pamir, Hindukusz czy Karakorum, zapisały się na zawsze w historii wspinaczki. Dzięki nim wiele szczytów zostało zdobytych po raz pierwszy i zostało wytyczonych wiele nowych tras wspinaczkowych. Ich wpływ na światowy alpinizm jest trudny do przecenienia, a odwaga, determinacja i pionierski duch wpłynęły nie tylko na rozwój samej wspinaczki górskiej, ale także na sposób, w jaki ludzie postrzegają jej wyzwania i możliwości. Na cześć starszego z braci, nazwano punkt asekuracyjny we wspinaczce jego własnym nazwiskiem - abałakow.

Lektura, która z pewnością poruszy zarówno pasjonatów gór, jak i tych, którzy interesują się historią i psychologią ludzkich działań.

Historia zaprezentowana w książce autorstwa Cédrica Grasa, francuskiego pisarza i podróżnika porusza temat grupy radzieckich alpinistów, podejmujących się wyzwania zdobycia najwyższych szczytów w górach Pamiru w latach 30. XX wieku.

To nie tylko historia wspinaczkowa, ale także refleksja nad relacją między jednostką a systemem, oraz nad granicą między pasją a obowiązkiem...

Moje zainteresowanie literaturą górską skupiało się dotychczas na himalaizmie: Rutkiewicz, Kukuczka ich biografie, a także opisy znaczączych wypraw (nie tylko polskich) w Himalaje i Karakorum.
Tymczasem napotkałam na niedawnych targach książki pozycję Cedrica Grasa „Alpiniści Stalina”, po których sięgnęłam głównie z uwagi nie na chwytliwy tytuł i czerwoną gwiazdkę (łatwy do odszyfrowania zabieg marketingowy),lecz z uwagi na nieznane mi wcześniej łańcuchy górskie jak Tienszan i Pamir.
Już wcześniej uświadomiłam sobie, że te góry środkowej Azji kompletnie mi się mieszają i uznałam, ze tak książka uporządkuje w mojej głowie wiedzę na ich temat.
I właściwie tak się stało.
Przy okazji autor zafundował mi kawał fantastycznej opowieści o braciach Abakałowach, których historia jest miary światowej. Nawet jeśli uzna się, jak bardzo ograniczał ich kraj, w którym przyszło im żyć.
Tło, którym jest życie w ZSRR, Cedric Gras zbudował bardzo umiejętnie.
Po pierwsze, przekopał mnóstwo archiwów i podzielił się szeroką wiedzą ogólną na temat tamtego rejonu świata.
Po drugie, nie oszczędzał komentarzy na temat radzieckich realiów, co robi ze swadą, umiejętnie dawkowaną ironią, a nawet uzasadnioną kpiną z absurdów państwa totalitarnego.
Wszystko to sprawia, że lektura jest bardzo interesująca…a może nawet fascynująca…

Moje zainteresowanie literaturą górską skupiało się dotychczas na himalaizmie: Rutkiewicz, Kukuczka ich biografie, a także opisy znaczączych wypraw (nie tylko polskich) w Himalaje i Karakorum.
Tymczasem napotkałam na niedawnych targach książki pozycję Cedrica Grasa „Alpiniści Stalina”, po których sięgnęłam głównie z uwagi nie na chwytliwy tytuł i czerwoną gwiazdkę (łatwy do...

Ciekawa historia braci Abalakow, wpisująca się w sytuację kraju w jakim przyszło im się wspinać i żyć, warto przeczytać!

Ciekawa historia braci Abalakow, wpisująca się w sytuację kraju w jakim przyszło im się wspinać i żyć, warto przeczytać!

Kolejna książka przeczytana w ramach wyzwania LC. Tym razem za motyw przewodni posłużył snieg. No i na pewno bialego puchu w utworze nie zabraklo. Nie tylko byl on obecny w tle rozgrywanej akcji, ale rowniez wplynal bezposrednio na losy zyciowe bohaterow.
Jezeli juz jestesmy przy bohaterach, to są oni niewątpliwie nietuzinkowi. Wybitni alpinisci, ktorym przyszlo realizowac swoją drogę w niezwykle trudnych latach rodzacego sie komunizmu i najgorszych lat stalinizmu. Widzimy losy jednostek, dla ktorych zdobycie ekstrymalnie ciezkich szczytow gorskich jest przyslowiową "pestką" w porownaniu z wyzwaniem przetrwania w terrorze zgotowanym przez wielkiego wodza narodu. Zderzamy sie z rzeczywistością w ktorej od bohatera do wymazania z kart historii dzieli nas jedno wymuszone zeznanie. Skala wybitnych postaci, ktore ulegly represjom przytlacza.
Biorac pod uwagę, ze nie zachowalo sie wiele materialow źródłowych autor wykonal tytaniczna pracę, aby przedstawic w sposob skladny losy alpinizmu w XX w w ZSRR.
Niestety owy brak zrodel powoduje, ze wiele kwestii pozostaje dopowiedzią autora, co w moich oczach umniejsza nie co wartosc ksiazki.
Reasumujac, kolejne wyzwanie wypada na ogromny plus... poszerzona wiedza w przyjemny sposob. Polecam!

Kolejna książka przeczytana w ramach wyzwania LC. Tym razem za motyw przewodni posłużył snieg. No i na pewno bialego puchu w utworze nie zabraklo. Nie tylko byl on obecny w tle rozgrywanej akcji, ale rowniez wplynal bezposrednio na losy zyciowe bohaterow.
Jezeli juz jestesmy przy bohaterach, to są oni niewątpliwie nietuzinkowi. Wybitni alpinisci, ktorym przyszlo realizowac...

Oj zaskoczyła mnie tematyka. Spodziewałam się ciekawostek o prekursorskich wyprawach, czyli jak to się ongiś heroicznie walcząc zdobywało szczyty w turbanach z ręcznika na głowie i z parcianymi plecakami na plecach. Nie uwzględniłam poprawki, że owe wyczyny przypadły na czas ponurego okresu wielkich czystek w ZSRR. Propagandowa władza zagarnęła wszystko co się dało, a i sięgnęła po to co nieosiągalne, co winno być krystalicznie czyste. Nie spodziewałam się, że autor skieruje zwrotnice na takie tory.

Oj zaskoczyła mnie tematyka. Spodziewałam się ciekawostek o prekursorskich wyprawach, czyli jak to się ongiś heroicznie walcząc zdobywało szczyty w turbanach z ręcznika na głowie i z parcianymi plecakami na plecach. Nie uwzględniłam poprawki, że owe wyczyny przypadły na czas ponurego okresu wielkich czystek w ZSRR. Propagandowa władza zagarnęła wszystko co się dało, a i...

Bardzo interesujący reportaż, który pokazuje jak nawet taka dziedzina jak alpinistyka była przesiąknięta sowiecką ideologią i "stylem" życia.

Bardzo interesujący reportaż, który pokazuje jak nawet taka dziedzina jak alpinistyka była przesiąknięta sowiecką ideologią i "stylem" życia.

W gruncie rzeczy to smutne, że nawet pasjonaci sportu i górskich wędrówek w czasach głębokiego komunizmu nie mogli być wolni od polityki. Uciekali w góry, ale decyzje polityczne i ówczesna ideologia dopadały ich nawet na najwyższych szczytach, a może raczej szczególnie na tych sięgających chmur. Czy losy Witalija i Jewgienija Abałakowów byłyby inne gdyby nie byli tak nieustępliwi, gdyby byli nieco gorszymi wspinaczami i gdyby nie stawiali sobie tak ambitnych celów? Zapewne tak, ale oni sami chyba nie byliby tym usatysfakcjonowani. Dwaj bracia – podobni i całkowicie różni, dwa losy – na pozór do siebie przystające, choć przecież odmienne, tak jak odmienne były ich charaktery, podejście do pracy, oraz techniki wspinaczkowe.

Z zaciekawieniem przeczytałam książkę „Alpiniści Stalina” tym bardziej, że tematyka Rosji jest mi, z racji wykształcenia, bardzo bliska. Ci, którzy interesują się historią Rosji zapewne nie znajdą tu żadnych nowych faktów, ale ciekawe jest spojrzenie na ten okres z perspektywy ludzi z pasją, która powinna przekraczać granice i łączyć ludzi różnych nacji, a tutaj skazuje ich często na poruszanie się na marginesie i oscylowanie pomiędzy chęcią pokonania własnych ograniczeń, a źle rozumianą powinnością obywatelską. Dla nas groteskowo brzmi teraz wspinanie się na niezdobyte wcześniej szczyty z popiersiami przywódców partyjnych, ale dla samych alpinistów była to walka o własne życie i to bynajmniej nie w sensie egzystencjalnym, ale jak najbardziej fizycznym. Nie doniesienie takiego obelisku mogło ich drogo kosztować, a porzucenie go po drodze było równoznaczne z wydaniem na siebie wyroku.

Warto sięgnąć po ten tytuł, aby przekonać się jak rodził się rosyjski alpinizm, w jak ciężkich warunkach, bez zaplecza sprzętowego i niezbędnego wyposażenia ówcześni alpiniści zmagali się z żywiołem i jak wreszcie polityka wdzierała się w każdą dziedzinę życia, niszcząc często osiągnięcia poprzedników.

W gruncie rzeczy to smutne, że nawet pasjonaci sportu i górskich wędrówek w czasach głębokiego komunizmu nie mogli być wolni od polityki. Uciekali w góry, ale decyzje polityczne i ówczesna ideologia dopadały ich nawet na najwyższych szczytach, a może raczej szczególnie na tych sięgających chmur. Czy losy Witalija i Jewgienija Abałakowów byłyby inne gdyby nie byli tak...

Takie książki lubię chyba najbardziej. Biografia jest tu przyczynkiem do przedstawienia epoki, kontekstu, kraju, klimatu.
Fakt, że na wielotysięczniki ludzie szli z popiersiem Lenina czy Stalina na plecach chyba najlepiej oddaje szaleństwo ZSRR i komunistycznych realiów.

Takie książki lubię chyba najbardziej. Biografia jest tu przyczynkiem do przedstawienia epoki, kontekstu, kraju, klimatu.
Fakt, że na wielotysięczniki ludzie szli z popiersiem Lenina czy Stalina na plecach chyba najlepiej oddaje szaleństwo ZSRR i komunistycznych realiów.

polecam

polecam

Nie jest tak wciągająca jak Wyprawa na Everest, ale świetnie opisuje tamten okres w ZSRR i ukazuje, jak alpinizm był również przesiąknięty stalinizmem. Z kuriozalnym momentami skutkiem.

Nie jest tak wciągająca jak Wyprawa na Everest, ale świetnie opisuje tamten okres w ZSRR i ukazuje, jak alpinizm był również przesiąknięty stalinizmem. Z kuriozalnym momentami skutkiem.