Rozmawiając z uczniami o mitach greckich staram się podkreślać, że historie te, mimo że powstały tysiące lat temu, są uniwersalne i tylko pozornie traktują o bogach i bóstwach, bo tak naprawdę zawierają w sobie prawdy o ludziach i świecie, w którym żyją. To samo robi Madeline Miller, autorka znanej mi już „Pieśni o Achillesie” i właśnie przeczytanej „Kirke”. Opowiada historię o bogach i herosach, ale tak, jakby mówiła: to dzieje się również dziś, to dotyczy nas wszystkich.
W „Kirke” wydobywa z cienia postać, która umyka uwadze odbiorców mitów. Odgrywa epizodyczną rolę w historii o Odyseuszu i plącze się na marginesie opowieści o Heliosie. Tu staje się postacią centralną i w dodatku to jej autorka oddaje głos, czyniąc ją narratorką powieści.
Poznajemy życie czarodziejki Kirke od narodzin, aż do... śmierci (tak, bogowie są nieśmiertelni, ale los Kirke był inny). Nieistotna córka boga słońca, nieobdarzona żadnymi mocami, bez urody i charyzmy typowej dla innych bogiń. Jak dziecko, którego rodzice są zawiedzeni potomkiem bez talentu i urody. W dodatku Kirke ośmiela się odczuwać, litować się i zauważać w działaniach Zeusa okrucieństwo, za co zostaje zesłana na samotną wyspę, gdzie mieszka w towarzystwie lwic, kóz i nieczęsto pojawiających się zbłąkanych wędrowców. Przeżywa miłość, strach, nienawiść, zostaje matką, rywalizuje o uczucie mężczyzny.
Kirke to współczesna kobieta. Płaci za sprzeciwianie się przyjętym konwenansom odtrąceniem, pogardą i szyderstwem, ale znajduje siłę, by rozpocząć nowy etap swojego życia i przekuć swoją porażkę w zwycięstwo. Uczy się nowych rzeczy, by przetrwać, nie zgadza się na wykorzystywanie jej, potrafi się mścić, ale i przebaczać. Kocha mądrze, bo zdobywa się na to, by pozwolić swojemu ukochanemu odejść i żyć po swojemu; to samo robi też w stosunku do syna- daje mu wolność. Mało tego- potrafi także zaprzyjaźnić się z żoną mężczyzny, z którym łączyło ją głębokie uczucie, a nawet pomóc tej kobiecie urządzić się w życiu. Życzyłabym takiej mądrości każdej kobiecie.
Autorka świetnie wprowadza do opowieści o Kirke różne inne mity, co dało mi możliwość przypomnienia sobie szczegółów historii nieco już zapomnianych. Jest tu Prometeusz, Dedal i Ikar, Minotaur i Ariadna, Scylla, bohaterowie wojny trojańskiej z Odyseuszem na czele i cała plejada bogów i tytanów. Każda z tych postaci obdarzona jest wyrazistym charakterem, ma słabości, a nawet śmieszne przywary i stanowi ważny element kreowanego świata. A jednocześnie znów pojawiają się rozmaite prawdy o ludziach uosobione przez bohaterów: o męskiej próżności, o pazerności na władzę, o kobiecej zawiści i rywalizacji, o okrucieństwie rządzących, o pragnieniu bycia wolnym i konieczności walki o swoje miejsce w świecie.
„Kirke” to powieść, którą czyta się z wypiekami na policzkach, bo autorka wciąga nas w świat bogów od pierwszej strony i po prostu urzeka potoczyście snutą opowieścią, niczym antyczny aojda. Zachwycona polecam wielbicielom starożytności i ciekawych historii.

Rozmawiając z uczniami o mitach greckich staram się podkreślać, że historie te, mimo że powstały tysiące lat temu, są uniwersalne i tylko pozornie traktują o bogach i bóstwach, bo tak naprawdę zawierają w sobie prawdy o ludziach i świecie, w którym żyją. To samo robi Madeline Miller, autorka znanej mi już „Pieśni o Achillesie” i właśnie przeczytanej „Kirke”. Opowiada...