Książka to analiza liryki Rymkiewicza pod kątem tematyki metafizycznej. Autorka skupia się na zmaganiach poety z Milanówka z pytaniami prymarnymi: o obecność/nieobecność Boga, duszę, nieśmiertelność, cierpienie, śmierć, dobro i zło oraz sens istnienia. Autorka analizuje ewolucję poezji Rymkiewicza od pierwszego tomu „Konwencje” (wydanego w 1957 r.) po utwory z „Pastuszka Chełmońskiego” (2014).

To poezja niezwykle spójna, mimo formalnej ewolucji (od eksperymentów z wierszem wolnym i białym, poprzez różne odmiany wiersza stroficznego i sylabotonicznego) i nieustannie podejmowanych na nowo dialogów i dyskusji z filozofią (Heraklit, Platon, Spinoza, Kant, Husserl, Nietzsche, Wittgenstein, Heidegger) i tradycją literacką (Wergiliusz Owidiusz, Naborowski, Morsztyn, Baka, Mickiewicz, Słowacki, Leśmian, Mandelsztam, Iwaszkiewicz, Miłosz). Obsesyjnie powraca temat śmierci ujmowanej zarówno w wymiarze biologicznego rozkładu jak i kulturowym - filozoficznym i religijnym. Przejścia istnienia w nicość lub inną nieznaną formę istnienia to temat tej poezji przewodni, a nicość jest kategorią dla tej poezji centralną. Wokół niej poeta koncentruje swoje wysiłki, od lat próbując uchwycić jej istotę. Wiersze Rymkiewicza są rodzajem próby wyjścia poza dostępne doświadczenie, przekroczenia. Projekt ten jest realizowany praktycznie od początku jego drogi poetyckiej. Program Rymkiewicza kojarzy się naturalnie najbardziej z XX wiecznym klasycyzmem, ale tradycjonalizm formalny (szczególnie ostatnich wierszy) jest odwrotnie proporcjonalny do ich nieraz dramatycznie nihilistycznego tonu. Poszukiwanie odniesień w przeszłości w poezji Rymkiewicza nigdy nie miało charakteru leniwego umoszczenia się w dawnych formach, a raczej poszukiwania miejsca do dyskusji o tematach najważniejszych. Dialog z „Wielkimi Duchami” przeszłości to ciągła próba wskrzeszenia i kontaktu zarówno dzieł jak i ludzi, próba zakwestionowania obejmującej wszystko prawa rozpadu, a zarazem próba zrozumienia tego prawa.

Woźniak-Łabiniec przedstawia tę podróż Rymkiewicza prowadząc czytelnika przez jego poezję za pomocą drogowskazów tematycznych (formułowanie koncepcji klasycyzmu, dialogowanie z przeszłością, zmagania poety z językiem, obraz sytuacji człowieka w świecie). Zabrakło mi trochę dokładniejszych analiz, poszczególnych utworów, głównie trudniejszych dla mnie wierszy z pierwszego okresu twórczości, które w warstwie symbolicznej bywają dla mnie nieczytelne. Bardzo cenne są z kolei klarownie omówione konteksty filozoficzne ukazujące intelektualne bogactwo tej liryki, która teraz domaga się kolejnej lektury.

Książka to analiza liryki Rymkiewicza pod kątem tematyki metafizycznej. Autorka skupia się na zmaganiach poety z Milanówka z pytaniami prymarnymi: o obecność/nieobecność Boga, duszę, nieśmiertelność, cierpienie, śmierć, dobro i zło oraz sens istnienia. Autorka analizuje ewolucję poezji Rymkiewicza od pierwszego tomu „Konwencje” (wydanego w 1957 r.) po utwory z „Pastuszka...