Ludzie otyli od zawsze byli oskarżani o słabość, lenistwo i łakomstwo nie tylko przez ogół społeczeństwa, lecz także przez większość służby zdrowia. Pamiętam że za każdym razem, gdy przekraczałem próg gabinetu lekarskiego, doktor patrzył na mnie w sposób mówiący: "Aha, ten facet kompletnie nie dba o siebie". Choć zawsze było to dalekie od prawdy, tak właśnie byłem postrzegany - ZAWSZE. To tak, jakby ktoś ci powiedział, że śpisz za dużo, więc masz spać tylko 2 godziny na dobę. I całe społeczeństwo, wszyscy znajomi ocenialiby cię jako słabeusza i lenia, ponieważ śpisz tak dużo. Być może wytrzymasz pewien czas, śpiąc po 2 godziny, ale prędzej czy później będziesz potrzebował dłuższego snu - "sennego obżarstwa" - ponieważ twoje ciało zacznie się go domagać niezależnie od tego, co mówi ci społeczeństwo. Z JEDZENIEM JEST DOKŁADNIE TAK SAMO. Przez pewien czas możesz ograniczyć ilość przyjmowanego pokarmu i zmuszać się do jedzenia mniej, ale prędzej czy później będziesz potrzebował "uczty". Stanie się tak, bo ciało zmusi cię do jedzenia więcej, aby utrzymać konkretny poziom wagi. (...) Konwencjonalna wiedza medyczna nadal zakłada, że utrata wagi jest kwestią przyjmowanych i spalanych kalorii, a ludzie z nadwagą po prostu powinni "mniej jeść". Tym, którzy tak uważają, mówię: "Po prostu mniej oddychajcie" albo "Po prostu mniej śpijcie". Jeśli zastanowią się nad nierealnością tych nakazów, będą wiedzieli, jak to jest walczyć z otyłością.

Ludzie otyli od zawsze byli oskarżani o słabość, lenistwo i łakomstwo nie tylko przez ogół społeczeństwa, lecz także przez większość służby zdrowia. Pamiętam że za każdym razem, gdy przekraczałem próg gabinetu lekarskiego, doktor patrzył na mnie w sposób mówiący: "Aha, ten facet kompletnie nie dba o siebie". Choć zawsze było to dalekie od prawdy, tak właśnie byłem postrzegany -...