Na ekranie James właśnie ronił łzę za swoją zginiętą dopiero co ukochaną… Zrobiło się miejsce. Poczułam rozlewające się w moim ciele natchnienie. Już prawie mamrotałam pod nosem „Daniel, Warszawa, Kasprowicza 8/12, przybądź – ugoszczę cię”. Już prawie, bo naszła mnie refleksja. Czy James Bond nadawałby się do życia? Czy dałby radę pod zlewem syfon odkręcić, bo się zatkał, i swoją dłonią przeznaczoną do całowania wyjął kłąb mieszanki niezwykłości? I czy po tym byłby dla mnie nadal czarowny? A jeżeli widok, gdy James Bond parska śmiechem, a z jego nosa na sekundę wylatuje wielka bańka, byłby nie do zniesienia? Bańka po chwili znika – owszem – ale w moim mózgu na zawsze zostawia zorane pole pszenicy. Czy James Bond potrafiłby posprzątać po moim kocie, któremu niestrawność próbowała podejść pod prąd, ale w rezultacie wydostała się naturalną drogą? I czy po tym nadal byłby takie uroczy? Czy to by Jamesa Bonda nie zepsuło?

Na ekranie James właśnie ronił łzę za swoją zginiętą dopiero co ukochaną… Zrobiło się miejsce. Poczułam rozlewające się w moim ciele natchnienie. Już prawie mamrotałam pod nosem „Daniel, Warszawa, Kasprowicza 8/12, przybądź – ugoszczę cię”. Już prawie, bo naszła mnie refleksja. Czy James Bond nadawałby się do życia? Czy dałby radę pod zlewem syfon odkręcić, bo się zatkał, i swo...