Pistacja

"Pistacja" Mateusz Wieczorek

Przeczytałam tę książkę z dużą ciekawością, przyciągnięta obietnicą komedii z nutką fantastyki i nietuzinkowego humoru. I powiem, że było różnie, raz ciekawie a raz trochę absurdalnie. A że ja lubię też takie niezbyt logiczne i niecodzienne sytuacje, to były momenty, że trudno było mi od niej się oderwać.

Główna oś fabuły toczy się wokół pewnej rodziny, w której każda osoba ma w sobie coś wyjątkowego. Mamy tu trzy pokolenia: dziadek - samozwańczy Maharadża, babcia - zielarka, ich syn i synowa, no i wnuczek. Jednym z najciekawszych wątków była relacja między dziadkiem a wnuczkiem, który miał niesamowity talent do tworzenia niezwykłych historii wnoszących sporo świeżości do fabuły.

Dzięki temu pojawił się tu wątek fantastyczny opierający się o postać Pistacji, czarownicy z pradawnych czasów; i to mi bardzo przypasowało. Jej cięty język, złodziejski spryt i dobroć serca idealnie współgrały z głównym nurtem fabuły. Odyseja Pistacji i jej spotkania z przybyszami z przyszłości były dość zabawne, ale również wzruszały, gdy odkrywała prawdziwe cele swojej misji.

Co do języka jakiego użył autor to widziałam różne opinie. Na pewno jest barwny, pełen przewrotnych i oryginalnych zwrotów. Gwara wielkopolska, wpleciona w dialogi, z pewnością dodaje lokalnego kolorytu, ale... nie każdemu przypadnie do gustu. Podobnie jak i humor. Jednak kryje się tu też wiele życiowych prawd i mądrości.

Mimo kilku nieco zbyt absurdalnych lub przerysowanych momentów, całość oceniam pozytywnie. Książka czasem bawi, czasem wzrusza, a czasem zmusza do refleksji.

Polecam ją tym, którzy akurat w danej chwili potrzebują oderwania od codzienności i chcą spędzić czas w towarzystwie barwnych postaci. Nie do końca realnych.

"Pistacja" Mateusz Wieczorek

Przeczytałam tę książkę z dużą ciekawością, przyciągnięta obietnicą komedii z nutką fantastyki i nietuzinkowego humoru. I powiem, że było różnie, raz ciekawie a raz trochę absurdalnie. A że ja lubię też takie niezbyt logiczne i niecodzienne sytuacje, to były momenty, że trudno było mi od niej się oderwać.

Główna oś fabuły toczy się wokół...

Nie jest śmieszna ale całkiem ok

Nie jest śmieszna ale całkiem ok

Szybko się czyta, momentami śmieszna :-)

Szybko się czyta, momentami śmieszna :-)

Zastanawialiście się, jak to jest z tą Babą Jagą, bliżej jej do wiedźmy, czy jednak do mądrej baby? I czy prawdziwa Baba musi mieć na imię Jaga? A co jeśli wołają na nią Pistacja?

***

Jakie miejsce kryje się pod współrzędnymi 52°13′39″N szerokości i 16°21′55″E długości geograficznej? Mateusz Wieczorek ma dla Was podpowiedź — to mała miejscowość, która charakteryzuje się specyficznym poczuciem humoru, pełnym sarkazmu i ironii. Jeśli wpisaliście podane współrzędne do Googelmaps, to wiecie, a jeśli nie, to zdradzę Wam, że dziś, za sprawą komedii „Pistacja” zabieram Was do Grodziska Wielkopolskiego. Miasta, w którym zdarza się, że w trakcie spaceru można zderzyć się ze ślepym gołębiem, nad którym piecze sprawuje sam Maharadża. Maharadża na co dzień znany jako dziadek Ludwik, choć jest samozwańczym guru i zwykł robić jedynie to, na co ma ochotę i co sprawia mu przyjemność, to zdecydowanie woli unikać zatargów z żoną, która skutecznie potrafi sprowadzić swojego męża, jak i jego ego na ziemię. Możecie wierzyć mi na słowo, że Maharadża Maharadżą, a z babką Ulą, miejscową zielarką, nikt nie powinien zadzierać. Skoro mowa o zielarce to może się Wam zdawać, że Ludwik jest pod pantoflem grodziskiej wiedźmy. Nic bardziej mylnego. Choć mądrości i przebiegłości Uli nie można odmówić, to pamiętajcie, że wcześniej wspominałam o wiedźmie Pistacji, a ta z żoną Ludwika nie ma nic wspólnego. A może jednak ma?!
Jeśli są dziadkowie, to musi być i wnuczek. Szymek Macharski to chłopiec inteligentny, z niewątpliwym darem do tworzenia historii równie wciągających co kontrowersyjnych. Darem, koło którego ani nauczyciele, ani dyrekcja szkoły nie może przejść obojętnie i dzięki któremu, jego rodzice, ku niezadowoleniu wszystkich zainteresowanych, znaleźli się na dywaniku w dyrektorskim gabinecie.
Opisana tu m.in. więź między dziadkiem a wnukiem jest niepowtarzalna i czytelnikowi z pewnością dostarczy wielu wzruszeń, ale i powodów do refleksji i przemysłem. Można tylko życzyć wszystkich tak ciepłych, opartych na wzajemnym partnerstwie i szacunku relacji, jakie łączyły tę dwójkę.
Autor również bardzo dobrze opisał tu niespieszność i kameralność życia w małych miasteczkach. Smaczku tej książce dodaje także wpleciona gwara wielkopolska. Teraz już wiem, że drzwi można zakluczyć, a dzwonek nadusić. Polecam! Bardzo!
Moja ocena 8 na 10.

Zastanawialiście się, jak to jest z tą Babą Jagą, bliżej jej do wiedźmy, czy jednak do mądrej baby? I czy prawdziwa Baba musi mieć na imię Jaga? A co jeśli wołają na nią Pistacja?

***

Jakie miejsce kryje się pod współrzędnymi 52°13′39″N szerokości i 16°21′55″E długości geograficznej? Mateusz Wieczorek ma dla Was podpowiedź — to mała miejscowość, która charakteryzuje się...

Fajna i przyjemna

Fajna i przyjemna

Dziś przychodzę do Was z książka, po którą sam bym nie sięgną gdyż gatunek komedia kojarzy mi się raczej z filmami.
Za namową znajomych oraz jako miłośnik kabaretów postanowiłem zaryzykować komedie w wersji książkowej.

Żałuję tylko jednego, było zdecydowanie za krótko.
Autor doskonale połączył realia współczesnej rodziny, tego co ich łączy i dziel dodał do tego sytuację Covidowa oraz mega dziwne opowiadane z pogranicza fantasy.

Wszystko razem połączył komediowym stylem. Wyszło super śmiesznie, lecz także trochę melancholijnie.
Do tej pory Goran Bregović kojarzył mi się wyłącznie z piosenką z Krawczykiem. Po lekturze będzie mi się kojarzył z "Pistacją"

Dziś przychodzę do Was z książka, po którą sam bym nie sięgną gdyż gatunek komedia kojarzy mi się raczej z filmami.
Za namową znajomych oraz jako miłośnik kabaretów postanowiłem zaryzykować komedie w wersji książkowej.

Żałuję tylko jednego, było zdecydowanie za krótko.
Autor doskonale połączył realia współczesnej rodziny, tego co ich łączy i dziel dodał do tego sytuację...

Co to było?! Jakieś kompletne pomieszanie z poplątaniem. Zapowiadało się całkiem fajnie, ale im dalej brnęłam w lekturę, tym ona stawała się coraz bardziej zwariowana i niezbyt logiczna. Niektóre wątki zostały ucięte i nie wytłumaczone. Męczący był też język, stylizowany na gwarę. Nie moja bajka.

Co to było?! Jakieś kompletne pomieszanie z poplątaniem. Zapowiadało się całkiem fajnie, ale im dalej brnęłam w lekturę, tym ona stawała się coraz bardziej zwariowana i niezbyt logiczna. Niektóre wątki zostały ucięte i nie wytłumaczone. Męczący był też język, stylizowany na gwarę. Nie moja bajka.

Nie moje klimaty. Tego się nie da czytać. Komedia, która mnie nie rozśmieszyła, nie rozbawiła i w ogóle nic fajnego nie mogę o niej napisać.Dialogi dalekie od ideału. Fabuła bliżej nieokreślona. Nie. Nic mi się nie podobało. Nie doczytałam do końca. Gwiazdki za przyciągającą wzrok okładkę.

Nie moje klimaty. Tego się nie da czytać. Komedia, która mnie nie rozśmieszyła, nie rozbawiła i w ogóle nic fajnego nie mogę o niej napisać.Dialogi dalekie od ideału. Fabuła bliżej nieokreślona. Nie. Nic mi się nie podobało. Nie doczytałam do końca. Gwiazdki za przyciągającą wzrok okładkę.

Na początku urzeka czarno-przaśnym humorem z iskierką inteligencji. Z czasem zaczyna nużyć przewidywalnością i prostactwem.

Na początku urzeka czarno-przaśnym humorem z iskierką inteligencji. Z czasem zaczyna nużyć przewidywalnością i prostactwem.

Pogoda za oknem znów się popsuła, więc postanowiłam poprawić sobie nastrój przy pomocy komedii i to o dziwo nie kryminalnej 😁

W tej pozycji razem z narratorem przenosimy się do Grodziska Wielkopolskiego, gdzie poznajemy perypetie nietypowej, trzypokoleniowej rodziny Macherskich...

Lektura skradła me czytelnicze serce już od samego początku, kiedy to zapoznałam się z zaserwowanymi przez autora ciekawostkami na temat gołębi, wszak moje nazwisko zobowiązuje do zgłębienia takiej wiedzy 🤣 Dalej było już tylko coraz lepiej. Oryginalny, przewrotny, niepowtarzalny humor pisarza sprawił, że praktycznie turlałam się ze śmiechu. Aż bałam się, że sąsiad zadzwoni po smutnych panów ze specjalnym mundurkiem i będzie po zabawie 😉 Postaci wykreowane przez twórcę tworzą niezwykłą mieszankę wybuchową, w której prym wiedzie lokalny Maharadża czyli dziadek Ludwik. Styl Mateusza Wieczorka jest po prostu nie do podrobienia - taki rasowy, zabawny, wzbogacony gwarą oraz młodzieżowym slangiem.

Oprócz dużej dawki komizmu autor dostarcza nam również wzruszeń, przemyca zagadnienia do przemyśleń oraz raczy porcją historii. Wisienką na torcie okazała się kara Szymka - napisanie książki. Opowieść wpleciona w główną fabułę świetnie komponuje się z całością i dostarcza kolejnych powodów do wesołości.

To naprawdę doskonała pozycja dla tych, którzy chcą się odstresować, pośmiać oraz przyjemnie spędzić czas. Ja ubawiłam się przy niej setnie, aż dostałam zakwasów na brzuchu 😂 Polecam!!!

Pogoda za oknem znów się popsuła, więc postanowiłam poprawić sobie nastrój przy pomocy komedii i to o dziwo nie kryminalnej 😁

W tej pozycji razem z narratorem przenosimy się do Grodziska Wielkopolskiego, gdzie poznajemy perypetie nietypowej, trzypokoleniowej rodziny Macherskich...

Lektura skradła me czytelnicze serce już od samego początku, kiedy to zapoznałam się z...