Na co dzień jestem zwolenniczką zupełnie innych książek, z tą pozycją miałam więc zagwozdkę nie lada. Początkowo chciałam się do paru spraw przyczepić, po chwili zastanowienia mankamenty "Hakera" mogą jednak równie dobrze być jego zaletami. A zafrapowały mnie przede wszystkim dwie kwestie: po pierwsze, styl - raczej nonszalancki (zamierzenie lub nie) - i język lekki, niekiedy zbyt lekki, przynajmniej dla osoby gustującej w beletrystyce. Z drugiej jednak strony, tak skonstruowana narracja pasuje do klimatu całej książki, do surowego świata komputerów i sytuacji zerojedynkowych. I po drugie, bohaterowie - przeszkadzała mi nieco ich... zwyczajność?, w tym także raczej popularne imiona, przez co parę ładnych stron musiało upłynąć, nim postaci stawały się wyraźniejsze. Z pewnością nie były przeciętne, ale pozostały dla mnie trochę niedookreślone. Może to jednak być celowy, przemyślany zabieg autora - wybór takich a nie innych bohaterów pokazujący, że opisane w książce losy w każdej chwili mogą się stać udziałem zwykłego Kowalskiego. Pozostając w kwestii postaci - duży plus za groteskowe niekiedy wstawki w scenach z gangsterami. Trochę ośmieszani, przywodzą na myśl czarne charaktery ze "Złego", w którym Tyrmand naigrywa się z konstruowanego przez siebie półświatka. Analogią z opus magnum Tyrmanda jest też przedstawienie miejsca akcji - tłem "Złego" jest powojenna Warszawa, "Haker" rozgrywa się we współczesnym Poznaniu, wraz z jego wadami i zaletami, o których (jako mieszkanka tego miasta) chętnie poczytałabym ździebko szerzej. Tyle dziegciu. Czas na miód! Czyta się szybko, a przez ciekawie i zmyślnie uknutą intrygę książka naprawdę wciąga. "Haker" w zajmujący sposób przedstawia świat ciemnych interesów, brudnych pieniędzy i ostatecznych porachunków, w których narzędziem jest to, co współcześnie chyba nam króluje - technologia. Kolejny plus - ciekawe męskie spojrzenie na sprawy najważniejsze: pasję, rodzinę, przyjaźń, relacje z kobietami. I wreszcie - książka rehabilituje nieco sylwetkę ludzi z branży IT, pokrzywdzonych stereotypem informatyka. Komputerowcy to niekoniecznie noł-lajfy, nudziarze w swetrach czy przygrubawi nerdowie z systemami operacyjnymi zamiast serc. To często ludzie pełni ciekawych pasji, wartości i emocji których na pierwszy rzut oka może nie widać, ale z pewnością warto zadać sobie trud, żeby dotrzeć głębiej.
Książka pozostawia po sobie nutkę rozczarowania... że kończy się tak szybko ;) Tytuł pozwala jednak przypuszczać, jakoby "Haker" miał być częścią większej całości. Czekamy na na ciąg dalszy!

Na co dzień jestem zwolenniczką zupełnie innych książek, z tą pozycją miałam więc zagwozdkę nie lada. Początkowo chciałam się do paru spraw przyczepić, po chwili zastanowienia mankamenty "Hakera" mogą jednak równie dobrze być jego zaletami. A zafrapowały mnie przede wszystkim dwie kwestie: po pierwsze, styl - raczej nonszalancki (zamierzenie lub nie) - i język lekki,...