Biorąc pod uwagę, że uwielbiam psy i tematykę Japonii, to ta książka jest dla mnie idealna. Jednak biorąc pod uwagę moją wrażliwość, jest dla mnie przekleństwem. Historia Hachiko fascynowała mnie już od dzieciństwa, kiedy to pierwszy raz o niej usłyszałam. Zaraz potem, jeszcze jako dziecko, obejrzałam film z 2009 roku, na którym uroniłam kilka łez. Jednak wczoraj obejrzałam go ponownie, a dziś finalnie zamknęłam książkę.
W ciągu tych dwóch dni wylałam litr łez, chociaż nie wiem czy to nie jest zbyt mało powiedziane. Nie byłam w stanie skończyć za jednym podejściem ani oglądania, ani czytania.
Hachiko był wspaniałym przyjacielem. Ta opowieść świetnie to ukazała, jestem wdzięczna autorowi za odtworzenie jej na papierze, a wydawnictwu Zaklęty Papier za wydanie jej w Polsce. Ilustracje są przepiękne, więc czapki z głów dla artystki.
Ta opowieść uczy o przyjaźni, miłości, wierności, ale także zaufaniu. Fakt, że to prawdziwa historia wywołuje nie tylko ogromny smutek, ale także radość, że więź między człowiekiem, a zwierzęciem naprawdę może być prawdziwa. "Pies jest najlepszym przyjacielem człowieka" - to przysłowie jest takim pięknym podsumowaniem historii Hachiko.

Biorąc pod uwagę, że uwielbiam psy i tematykę Japonii, to ta książka jest dla mnie idealna. Jednak biorąc pod uwagę moją wrażliwość, jest dla mnie przekleństwem. Historia Hachiko fascynowała mnie już od dzieciństwa, kiedy to pierwszy raz o niej usłyszałam. Zaraz potem, jeszcze jako dziecko, obejrzałam film z 2009 roku, na którym uroniłam kilka łez. Jednak wczoraj obejrzałam...