Jako ogromna fanka Kubusia Puchatka i nie mogłam przejść obok tego tytułu obojętnie,planowałam go przeczytać już od chwili ogłoszenia jego premiery, ale jak każda książka, która trafia w moje ręce musiała swoje odczekać. Ale chociaż trochę to trwało i moje wewnętrzne dziecko musiało trochę poczekać, aż w końcu po tę książkę sięgnę i ją przeczytam to po tej lekturze jest jak najbardziej usatysfakcjonowane. Okazało się, że „nowe przygody Kubusia Puchatka” zostało niesamowicie wydane i ilustracje w tej książęce ani trochę nie odstają od tych z poprzednich lat, są przepiękne, klimatyczne i ogromnie cieszą oko. Cztery nowe historyjki, które ofiaruje ta książka są naprawdę słodkie i bardzo ciekawe, bo pojawiają się w nich rzeczy, takie jak: smoki, pingwiny, przeprawa na Nil, których przed lekturą ani trochę się nie spodziewałam, a były naprawdę atrakcyjne i wciągające, bo ja sama wyczekiwałam jak te historyjki się potoczą, więc jak cieszyły mnie, to i pewnie ucieszą każdego małego fana Kubusia, i chociaż brakowało mi w nich takiego poczucia, że znam je z dzieciństwa i dzięki nim mogę przenieść się w czasie, to i tak dobrze się przy nich bawiłam.

Jako ogromna fanka Kubusia Puchatka i nie mogłam przejść obok tego tytułu obojętnie,planowałam go przeczytać już od chwili ogłoszenia jego premiery, ale jak każda książka, która trafia w moje ręce musiała swoje odczekać. Ale chociaż trochę to trwało i moje wewnętrzne dziecko musiało trochę poczekać, aż w końcu po tę książkę sięgnę i ją przeczytam to po tej lekturze jest jak...

https://portafortunas.pl/recenzja-nowe-przygody-kubusia-puchatka/

https://portafortunas.pl/recenzja-nowe-przygody-kubusia-puchatka/

W tych dzikich czasach, jakie aktualnie mamy, ta książka to duchowa enklawa radości i niczym nieskalanego szczęścia.
Cztery ciepłe, niewinne, słodko naiwne opowiadania o znanych i kochanych przyjaciołach ze Stumilowego Lasu, napisane i ilustrowane w oryginalnym stylu Milne'go i Sheparda. Z Puchatkiem, Prosiaczkiem i Krzysiem przeżyjemy cztery przygody umiejscowione w czterech porach roku. Książka jest wspaniale wydana, lektura "Nowych przygód" to dzika rozkosz literacka najwyższej jakości!

W tych dzikich czasach, jakie aktualnie mamy, ta książka to duchowa enklawa radości i niczym nieskalanego szczęścia.
Cztery ciepłe, niewinne, słodko naiwne opowiadania o znanych i kochanych przyjaciołach ze Stumilowego Lasu, napisane i ilustrowane w oryginalnym stylu Milne'go i Sheparda. Z Puchatkiem, Prosiaczkiem i Krzysiem przeżyjemy cztery przygody umiejscowione w...

W całym swoim życiu nigdy nie wpadła mi żadna z "części" Kubusia Puchatka w formie papierowej. Dotychczas wszystko co z nim związane było filmem - zarówno animacje jak i film aktorski. Dlatego z racji iż wpadło w ręce całkiem ładne wydanie tej książki uznałam - spróbuję. I przepadłam! Kocham, kocham i jeszcze raz kocham! Czyta się lekko, ilustracje dodają niesamowity klimat (chociaż Tygrysek wygląda .... źle). Czytałam z zapartym tchem, ciesząc się sama do siebie i z pewnością kupię jeszcze "wydanie główne"!

W całym swoim życiu nigdy nie wpadła mi żadna z "części" Kubusia Puchatka w formie papierowej. Dotychczas wszystko co z nim związane było filmem - zarówno animacje jak i film aktorski. Dlatego z racji iż wpadło w ręce całkiem ładne wydanie tej książki uznałam - spróbuję. I przepadłam! Kocham, kocham i jeszcze raz kocham! Czyta się lekko, ilustracje dodają niesamowity klimat...

Lektura obowiązkowa!

Lektura obowiązkowa!

Czytałam synowi przed spaniem po trochu. Fifi ma dwa lata i nie wiem ile z tego zrozumiał, ja ubawiłam się świetnie :)

Czytałam synowi przed spaniem po trochu. Fifi ma dwa lata i nie wiem ile z tego zrozumiał, ja ubawiłam się świetnie :)

Z okazji dziewięćdziesiątych urodzin Kubusia Puchatka wydano bardzo sympatyczną książeczkę. Cztery nowe opowiadania czterech różnych autorów zdecydowanie nie rozczarowują, choć może nie osiągają mistrzostwa pierwowzoru. Jest to świetny sposób na mądre i przyjemne spędzenie czasu z dzieckiem. Wracamy do tego samego miejsca i bohaterów, którzy nic się nie zmienili mimo czasu, który upłynął. W książce znajdziemy również sporo bardzo ładnych ilustracji w klimacie tych oryginalnych, odznaczających się jednak nieco odmiennym stylem, a nie tylko naśladujących te stare. Na samym końcu trochę zdjęć i kilka zdań od każdego z autorów na temat inspiracji. Książeczka trochę za cienka, bo jednak apetyt rośnie w miarę czytania, a to mniej niż 140 stron z dużą ilością obrazków i po skończeniu usłyszałem, że mam czytać od początku ;)
A czy Ty zainwestujesz 30 zł i parę godzin czasu w uśmiech swojego dziecka?

Z okazji dziewięćdziesiątych urodzin Kubusia Puchatka wydano bardzo sympatyczną książeczkę. Cztery nowe opowiadania czterech różnych autorów zdecydowanie nie rozczarowują, choć może nie osiągają mistrzostwa pierwowzoru. Jest to świetny sposób na mądre i przyjemne spędzenie czasu z dzieckiem. Wracamy do tego samego miejsca i bohaterów, którzy nic się nie zmienili mimo czasu,...

Kubuś Puchatek, lat 90. Ile? Czy to więcej niż siedem, czy mniej? A w ogóle, czy to dużo?
Kto mógłby się nad takimi pytaniami zastanawiać? Myślenie przyspiesza trawienie (może nie u każdego, lecz u Puchatka z pewnością),a czas tak szybko mija przy natężaniu umysłu, przy liczeniu, czy zastanawianiu się, że nie wiadomo kiedy i znowu burczy w brzuchu i trzeba owo zadumanie przerwać i sięgnąć Po Małe Co Nieco. I nawet jeśli w tym główkowaniu pomaga Prosiaczek, to nic nie da się w tej kwestii zadziałać.
Ale 90 lat i urodziny, to w końcu okazja do fety i spotkania i do pałaszowania wszystkiego, co się tylko na stole zmieści. A, że przy owym stole zasiadają sami przyjaciele, to już nadarza się wielka, wielka okazja do wspomnień.
A co można wspominać?... Najlepsze przygody, jakie przyszły wraz ze zmianą pór roku. Mamy Lato, Jesień, Zimę i długo oczekiwaną Wiosnę. Jest walka ze smokiem, czy choćby wielkie poszukanie Przyprawy Nilu, która nie wiadomo w czym może być schowana, ani tym bardziej, jak wygląda czy smakuje. Ale najwspanialsze w tej książce są dwie rzeczy - powrót ukochanych mieszkańców Stumilowego lasu i... wspaniałe tłumaczenie pana Rusinka.

POLECAM w CIEMNO

Kubuś Puchatek, lat 90. Ile? Czy to więcej niż siedem, czy mniej? A w ogóle, czy to dużo?
Kto mógłby się nad takimi pytaniami zastanawiać? Myślenie przyspiesza trawienie (może nie u każdego, lecz u Puchatka z pewnością),a czas tak szybko mija przy natężaniu umysłu, przy liczeniu, czy zastanawianiu się, że nie wiadomo kiedy i znowu burczy w brzuchu i trzeba owo zadumanie...

Szkoda, że nowe przygody są tak krótkie! Z chęcią poczytałbym wielkie tomiszcze na kilkaset stron o przygodach żółtego pluszaka. To moje dzieciństwo, mój świat, moje wspomnienia! Puchatku, uwielbiam Cie!

Szkoda, że nowe przygody są tak krótkie! Z chęcią poczytałbym wielkie tomiszcze na kilkaset stron o przygodach żółtego pluszaka. To moje dzieciństwo, mój świat, moje wspomnienia! Puchatku, uwielbiam Cie!

Czytałem z córką w wieku czterech i pół lat, książka spodobała się nam obojgu. Czyta się bardzo szybko, bo mimo objętości jest krótka. Czasami kłopotliwe było odnalezienie się, która z postaci właśnie przemówiła, szczególnie w finalnych scenach. Jakoś animacja ułatwia przekazanie tego harmidru, w sposób nomem omen czytelny. Udawanie głosów każdej postaci nie zawsze klarowało odbiór. Pomijając techniczne kwestie odczytu i zrozumiałości wartkiej akcji, książka fajna dla dziecka, bo już zna bohaterów, i łatwo w nią wchodzi. Kubuś Puchatek jest niewątpliwie rozpoznawalną marką. Co do mnie, to ja widzę w bohaterach pewne typy zaburzeń osobowości, które podkręcone, i upupione zachowują się zero jedynkową, stwarzając moc absurdalnych i śmiesznych lub groteskowych-jak kto woli, sytuacji.

Czytałem z córką w wieku czterech i pół lat, książka spodobała się nam obojgu. Czyta się bardzo szybko, bo mimo objętości jest krótka. Czasami kłopotliwe było odnalezienie się, która z postaci właśnie przemówiła, szczególnie w finalnych scenach. Jakoś animacja ułatwia przekazanie tego harmidru, w sposób nomem omen czytelny. Udawanie głosów każdej postaci nie zawsze...