"Głód zabijania" jest w mojej opinii wręcz nomen omen książkowym przykładem przeciętnego thrillera. Wszystko w niej jest jak wzięte z instrukcji "Jak napisać thriller" wymieszane i bez większego polotu wtłoczone w formę.
Fabuła jest średnia. O ile nie mogę nazwać jej słabą, tak w połowie lektury zacząłem zastanawiać się nad wątkiem przewodnim. Po kilku minutach doszedłem do wniosku, że nie mam pojęcia co jest główną osią opowieści. Czy jest to relacja Kate i jej nowej pacjentki, czy jest to związek z jej chłopakiem, sprawa zabójstwa jej siostry czy może prawnicze boje związane z poprzednią pacjentką Kate. O ile w teorii takie prowadzenie narracji ma sens, w końcu zazwyczaj człowiek nie ma tylko jednej sprawy na głowie, tak część tych wątków jest po prostu zbędna, pewne wydarzenia do niczego nie prowadzą. Przypomina to trochę oszczerstwa w stronę polityków. Rzucaj nimi jak możesz, a coś na pewno się przyklei. Oczywiście pojawiają się tutaj takie klasyki jak mhroczne tajemnice z przeszłości, problemy z nałogami, problemy w relacjach międzyludzkich, brak umiejętności rozmowy, ale całość jest strasznie bez wyrazu.
Równie nijacy są dramatis persona. Kate jest po prostu idealnym przykładem członka społeczeństwa bez odchyłów w żadną stronę. Niby ma to sens, w końcu jest psychiatrą, niemniej nie jest osobą, na której można oprzeć fabułę. Niby chce pomagać innym, ale bez przesady, pragnie dowiedzieć się prawdy o losie jej siostry, ale tak bez przekonania. Reszta to w większym lub mniejszym stopniu chodzące stereotypy. Bryluje w tym zwłaszcza chłopak głównej bohaterki, o którym jedyne co wiem po lekturze, to że próbuje być śmieszkiem. Cała reszta jego cech jest tak poplątana, że nie dałbym rady określić jego charakteru. Wszystko uratować mógł antagonista, jednak na końcu i on okazuje się niezbyt ciekawym stereotypem.
Mam problem z oceną tej powieści. Z jednej strony nie miałem frajdy podczas jej czytania, z drugiej ciężko mi też nadmiernie krytykować jakieś elementy. Większość z nich jest po prostu odtwórcza. Autorka miała chyba jakiś koncept na bardziej skomplikowaną historię, ale wszystko to ginie pod warstwą niepotrzebnych wydarzeń i nierozwiązanych wątków. Nie jest to dzieło ambitne czy nawet dobre, ale nie będę też odradzał jego przeczytania w wolny wieczór czy dwa.

"Głód zabijania" jest w mojej opinii wręcz nomen omen książkowym przykładem przeciętnego thrillera. Wszystko w niej jest jak wzięte z instrukcji "Jak napisać thriller" wymieszane i bez większego polotu wtłoczone w formę.
Fabuła jest średnia. O ile nie mogę nazwać jej słabą, tak w połowie lektury zacząłem zastanawiać się nad wątkiem przewodnim. Po kilku minutach doszedłem do...