po polsku ukazały się dotąd, o ile czegoś nie przegapiłem, 4 książki o Franco: Brodzikowskiego, Dawidowskiego, Zubińskiego i Mularskiej-Andziak. Plus dwie analizy ustrojowe frankizmu, Wielomskiego i Skibińskiego.

Brodzikowski to raczej broszura (zarówno z powodu niewielkich rozmiarów, jak pełnego zelotyzmu tonu).

Dawidowski to najlepsza rzecz, którą można po polsku kupić. Bardzo rozbudowana, z właściwą proporcją między biografią a analizą systemu, dobrze wydana. Niestety, też trochę zalatuje politycznym smrodkiem.

Zubiński to kuriozum, rzecz beznadziejna, szkoda słów. Tabloid pełen zmyśleń i pomyłek, tyle że - uwaga, uwaga - całkiem obiektywny.

Jak na tym tle wypada Mularska? Nieźle. Nie ma co zbyt dużo oczekiwać (w końcu to tylko 250 stron), ale rzecz napisana przez profesjonalnego historyka (do tego iberystę), dobrze ułożona, bez zbytnich szczegółów i bez plotkarstwa. Może nieco zachwiane proporcje, w sensie za dużo o jego latach średnich, a za mało o - przecież niesłychanie długiej - starości.

Jeśli jednak ktoś chce dowiedzieć się o Franco więcej, to proponuję sprowadzenie dwu książek (po angielsku): Paula Prestona i Stanleya G. Payne. Dwaj kompetentni iberyści, specjaliści od najnowszej historii Hiszpanii, z ogromnym dorobkiem. A dlaczego dwu? Bo oferują dwie zupełnie różne, sprzeczne wizje. Dopiero jak przeczytamy obie książki, będziemy widzieć pełen obraz.

po polsku ukazały się dotąd, o ile czegoś nie przegapiłem, 4 książki o Franco: Brodzikowskiego, Dawidowskiego, Zubińskiego i Mularskiej-Andziak. Plus dwie analizy ustrojowe frankizmu, Wielomskiego i Skibińskiego.

Brodzikowski to raczej broszura (zarówno z powodu niewielkich rozmiarów, jak pełnego zelotyzmu tonu).

Dawidowski to najlepsza rzecz, którą można po polsku kupić....