Książkę nabyłem jakiś czas temu po taniości i dopiero teraz doczekała się mojej uwagi. Muszę przyznać iż trochę sceptycznie byłem do niej nastawiony jako do kolejnego opisu znanej historii. Ale zaskoczenie było jednak wielkie. Przede wszystkim autor skupia się na dwóch tytułowych postaciach, wydarzenia historyczne są tylko tłem do opisu motywów działań Cortesa i Montezumy. Bardzo ciekawie opisane są religijne przesłanki zachowania Montezumy, dlaczego postępował tak a nie inaczej.
Autor nie używa nazwy Aztekowie i tak to tłumaczy : Słowo Aztek w ogóle nie występuje w języku nahuatl. Zostało ono utworzone przez Europejczyków i ma wątpliwą wartość. Przyszedł czas, aby o nim zapomnieć. A pamiętać trzeba iż książka została napisana w 1954 r.

Książkę nabyłem jakiś czas temu po taniości i dopiero teraz doczekała się mojej uwagi. Muszę przyznać iż trochę sceptycznie byłem do niej nastawiony jako do kolejnego opisu znanej historii. Ale zaskoczenie było jednak wielkie. Przede wszystkim autor skupia się na dwóch tytułowych postaciach, wydarzenia historyczne są tylko tłem do opisu motywów działań Cortesa i Montezumy....

Tupet i odwaga Cortesa są trudne do wyobrażenia w dzisiejszych czasach. Człowiek, który działając na granicy prawa, wierzył że uda mu się z pomocą kilkuset ludzi pokonać szereg dobrze uzbrojonych miast, chronionych przez wielotysięczne armie, wcale nie gorzej wyposażone niż jego. Planując ataki nie znali terenu, żywili się psami tubylców bo trudno było na wysokogórskich równinach znaleźć coś innego. Ta opowieść bardziej pasuje do fantasy niż rzeczywistości a podobno wydarzyła się naprawdę. Kiedyś się zastanawiałem czy w dawnych czasach ludzie mieli trochę prostsze rozumowanie niż dzisiaj ale tak książka ostatecznie potwierdziła, że w dawnych czasach ludzie byli dokładnie tacy sami jak dzisiaj, byli tak samo inteligentni, przewidujący i planujący.

Tupet i odwaga Cortesa są trudne do wyobrażenia w dzisiejszych czasach. Człowiek, który działając na granicy prawa, wierzył że uda mu się z pomocą kilkuset ludzi pokonać szereg dobrze uzbrojonych miast, chronionych przez wielotysięczne armie, wcale nie gorzej wyposażone niż jego. Planując ataki nie znali terenu, żywili się psami tubylców bo trudno było na wysokogórskich...

Cortes. Bohater czy morderca? Odkrył piękny Meksyk pełen bogactw, czy zniszczył doszczętnie wyjątkową cywilizację? Te dylematy od zawsze za mną chodzą i to się nie zmieni. Co do samej książki, to niestety mogłaby być lepsza. Ratują ją fakty i bardzo dobry materiał źródłowy, chociaż mam wrażenie, że to głównie przekład pamiętnika Bernala Diaza plus kilka analiz. Dla świadomości - warto się zapoznać.

Cortes. Bohater czy morderca? Odkrył piękny Meksyk pełen bogactw, czy zniszczył doszczętnie wyjątkową cywilizację? Te dylematy od zawsze za mną chodzą i to się nie zmieni. Co do samej książki, to niestety mogłaby być lepsza. Ratują ją fakty i bardzo dobry materiał źródłowy, chociaż mam wrażenie, że to głównie przekład pamiętnika Bernala Diaza plus kilka analiz. Dla...

Pozycja zdecydowanie godna polecenia - przykład, iż każdego, kto umie czytać, można zainteresować historią.
Autor podejmuje próbę interpretacji działań Cortesa i Montezumy. Dzięki źródłom historycznym i żelaznej logice efekt jest przekonywujący i trudny do podważenia.

Pozycja zdecydowanie godna polecenia - przykład, iż każdego, kto umie czytać, można zainteresować historią.
Autor podejmuje próbę interpretacji działań Cortesa i Montezumy. Dzięki źródłom historycznym i żelaznej logice efekt jest przekonywujący i trudny do podważenia.

Książka wciągająca, autorowi udaje się przedstawić jak żywe główne postaci dramatu - pewnego swojej misji Cortésa dążącego naprzód mimo nikłych szans i zaplątanego w magiczne obrzędy i rytuały, niepewnego każdej decyzji, ale i ujmującego swoją osobowością Montezumę. Czyta się z przyjemnością, z pewnością jest to dobry wstęp do zagłębienia się w historię podboju Meksyku.

Książka wciągająca, autorowi udaje się przedstawić jak żywe główne postaci dramatu - pewnego swojej misji Cortésa dążącego naprzód mimo nikłych szans i zaplątanego w magiczne obrzędy i rytuały, niepewnego każdej decyzji, ale i ujmującego swoją osobowością Montezumę. Czyta się z przyjemnością, z pewnością jest to dobry wstęp do zagłębienia się w historię podboju Meksyku.

Do tej książki podchodziłem sceptycznie i to tylko z tego powodu, że kupiłem ją za kilkanaście złotych w jednej z sieci "tanich książek".

Wrażenie jak najbardziej błędne, musiałem skorygować już w trakcie czytania książki. Autor, jeśli chodzi o źródła historyczne, powołuje się głównie na książkę "Historia verdadera de la conquista de la Nueva Espana" autorstwa Bernala Diaz del Castillo. Czasem wtrącił również cytat zaczerpnięty z "Kodeksu Florentyńskiego" Bernardina de Sahagun.

Opierając się na tych źródłach, autor, co jest niezwykle ważne, wyciąga swoje własne wnioski, w niektórych sprawach opierając się na domysłach, w innych na pewnym stopniu prawdopodobieństwa. Osobiście z większością jego sformułowanych opinii się zgadzałem, ale nie ze wszystkimi. I tu jest właśnie ryzyko czytania tej książki. Jeżeli ktoś nie miał nigdy do czynienia z historią podboju Meksyku, może łatwo przyjąć tezy autora za pewnik, miast skonfrontować je z własną opinią. Dlatego zalecam najpierw zgłębić jakąś inną książkę traktującą o podboju azteckiego imperium, która będzie bardziej obiektywna, a później dopiero sięgnąć po tę pozycję.

Ale że po tę pozycję sięgnąć warto, nie ma wątpliwości. Polecam.

Do tej książki podchodziłem sceptycznie i to tylko z tego powodu, że kupiłem ją za kilkanaście złotych w jednej z sieci "tanich książek".

Wrażenie jak najbardziej błędne, musiałem skorygować już w trakcie czytania książki. Autor, jeśli chodzi o źródła historyczne, powołuje się głównie na książkę "Historia verdadera de la conquista de la Nueva Espana" autorstwa Bernala...