Pamiętam doskonale, co myślałam, gdy miałam okazję poznać osobę, która wyjeżdżała do pracy za granicę razem ze swoją rodziną. Miało to trwać raptem kilka lat, ale trzeba było przygotować się do życia na obczyźnie: znaleźć mieszkanie, sklepy, przychodnię, szkołę dla dzieci, kupić samochód, aby móc funkcjonować w zupełnie nowym otoczeniu, gdzie miało się styczność z odmienną kulturą niż nasza, swojska. Zastanawiałam się nie tylko nad sobą, czy podjęłabym taką decyzję, ale również myślałam o tym, jak wygląda życie takiej rodziny, która zostawia za sobą wszystko, co znane, aby zobaczyć, jak potoczy się jej dalsza egzystencja na obczyźnie. O tym mówi również powieść Janice Y.K. Lee zatytułowana „Emigrantki”, gdzie mamy do czynienia z Hongkongiem, czyli zupełnie inną częścią świata niż ta, do której przywykliśmy.

Bohaterkami są trzy kobiety. Każda z nich mieszka w Hongkongu, każda z nich przyjechała do tego miasta w innym celu i z odmiennymi oczekiwaniami wobec nowego życia. Mercy, młoda absolwentka prestiżowej uczelni, pragnie mieć stałą pracę, związek z odpowiednim mężczyzną oraz regularny dochód, co w rzeczywistości okazuje się trudne do wykonania. Margaret, żona i matka, musi sobie poradzić z żałobą oraz trudnymi emocjami, jakie odczuwa po pewnym tragicznym wydarzeniu, które kładzie się cieniem na jej rodzinę. Żyjąca w luksusie Hilary marzy o dziecku, ale w jej małżeństwie nastaje poważny kryzys. Mimo to kobieta nie cofnie się przed niczym, aby zostać matką. Losy tych bohaterek zostają połączone w jedno przez splot wydarzeń, które na zawsze odmienią ich życie...

Mimo że akcja książki rozgrywa się w Hongkongu, to przedstawione tam problemy nie odbiegają od tych, jakich doświadczają kobiety na innych kontynentach. Janice Y.K. Lee pokazuje, że bez względu na to, na jakiej części globu znajdują się ludzie, nigdy nie uciekną od swojej przeszłości czy problemów, jakie niespodziewanie na nich spadną. W tym przypadku mamy do czynienia z zamkniętym środowiskiem emigrantów z Zachodu, którzy najczęściej przyjeżdżają całymi rodzinami, ponieważ jedno z małżonków dostało atrakcyjna ofertę pracy. Autorka przedstawia dwie strony tej grupy: pierwsza, gdzie wszyscy są szczęśliwi z podjętej decyzji o przeprowadzce, posiadania piękniejszego domu, służby będącej na każde skinienie, oryginalnych przedmiotów oraz wolnego czasu poświęconego na samokształcenie, natomiast druga strona jest o wiele ciemniejsza: ukrywane emocje, żal, ból, oddalanie się od bliskich, szukanie zapomnienia w pracy, zakupach, kursach, ćwiczenia czy nowych gadżetach, a na koniec rozpady małżeństw i bolesne rozwody. Tak jest z życiem Mercy, Margaret i Hilary – każda z nich miała konkretne oczekiwania po przyjeździe do nowego domu, które szybko zostały zweryfikowane przez rzeczywistość. Na lepsze czy gorsze, zależało od kobiety i jej stosunku do życia.

Jako powieść „Emigrantki” są przyzwoite – jeśli popatrzymy na fabułę, to nie odkryjemy nic nowego. Podobne elementy, chwyty oraz kreacje bohaterów możemy znaleźć w różnych książkach, filmach, serialach. Różnica polega na tym, że miejscem akcji jest Hongkong, czyli miejsce, gdzie Europejczycy i Amerykanie stanowią zdecydowaną mniejszość, przez co czują się wyobcowani w Azji, i nie mają kontaktu ze swoją kulturą, tradycją, przez co ich funkcjonowanie w tym środowisku przypomina czasem walkę z wiatrakami. Nieważne na ile lat.

„Emigrantki” oceniłabym jako dobrą powieść obyczajową, gdzie mamy znane problemy, emocje i zachowania, ale w otoczeniu, które nie wszystkim jest dobrze znane. A przez to czuć tylko i wyłącznie wyobcowanie.

Anna Wolak