Pierwsza sztuka Becketta, ale wydana dopiero po jego śmierci na skutek konfliktu wydawców. Sam autor przez całe życie utrzymywał, że nie chce wydawać „Eleutherii”, ponieważ jego późniejsze dzieła poszły w innym kierunku. Brakuje świadków, aby, jak twierdzi jeden z wydawców, pod koniec życia zmienił zdanie.

Już sama ta historia jest interesująca, a wstęp wydawcy francuskiego, który to opublikował oryginał sztuki i który potem został przetłumaczony na polski, wręcz zniechęca do zapoznania się z tą pozycją. Czy potrzeba lepszej reklamy? ;)

Dla mnie to pierwsze pełne spotkanie z autorem. Próbowałam jakiś czas temu zacząć od „Murphiego”, ale nie dałam rady, widocznie wybrałam zły moment.

„Eleutheria” za to okazała się genialnym dziełem. Oczywiście, wymaga z początku odrobiny wczucia się, szczególnie, kiedy nieczęsto sięga się po ten gatunek, ale z każdą sceną jest coraz bardziej satysfakcjonującą lekturą.

To sztuka intertekstualna i zawiera też wiele nawiązań do innych dzień Becketta, co zważywszy na to, że jest to jego pierwsze dzieło, daje niesamowity obraz spójności tego człowiek jako twórcy.

Oczywiście, inne lektury przede mną, ale wszystkie te informacje o nawiązaniach zawarte są w doskonałych przypisach tłumacza, pana Libery, za które jestem bardzo wdzięczna. Pozwoliły mi lepiej się wczuć oraz docenić wszystkie te wieloznaczności.

A dzięki spójnej całości sztuki oraz pracy tłumacza na pewno będę sięgać po więcej.

Pierwsza sztuka Becketta, ale wydana dopiero po jego śmierci na skutek konfliktu wydawców. Sam autor przez całe życie utrzymywał, że nie chce wydawać „Eleutherii”, ponieważ jego późniejsze dzieła poszły w innym kierunku. Brakuje świadków, aby, jak twierdzi jeden z wydawców, pod koniec życia zmienił zdanie.

Już sama ta historia jest interesująca, a wstęp wydawcy...