"Wszystkiemu winne są kości z czasów wielkiej zarazy, które odkopano, gdy tworzono kanalizację. Tym całym kopaniem zakłócono spokój dusz, które teraz przybyły i się mszczą." Wiktoria Król, "Lucy"

"Rudy szedł na krew dla najbogatszego chorego, na tłuszcz i coś tam do apteki. Najmłodszy podobno na mumię. Trzeci do konkurencji, niby do prawdziwego aptekarza. Stosował on tradycyjne metody, ale tym razem mówił, że koniecznie potrzebny mu jest ocet." Marta K. Grochowalska "Ocet czterech złodziei. Prawdziwa historia"

"Same problemy, chętnie bym umarł i miał święty spokój. Ale w sumie głupio tak umrzeć w środku panoszącej się tej dziwnej choroby z własnej ręki." Aleksander K. Smakosz "Czerwona plama śmierci"

Czasami temat wcale nie musi być nadnaturalny, żeby wywoływał strach. To, co kryje się w mroku i wyciąga w naszą stronę szpony, blednie w momencie, gdy nasi bliscy lub my sami leżymy pod krwawą pościelą, rozłożeni chorobą.

Zostając na moment w temacie epidemii i jednocześnie nadal orbitując wokół Wydawnictwa Pharamacopola, chciałbym dziś opowiedzieć Wam o kolejnym projekcie opublikowanym przez wspomnianą tu oficynę. Dość niedawno rozwodziłem się nad zbiorem artykułów związanych z historycznymi metodami leczenia i prewencji dotyczących epidemii, dlatego dziś chciałbym rzucić trochę światła na choroby zakaźne widziane oczami literatów.

Prezentowana tu publikacja, to swoista kapsuła w czasie, która przenosi nas zarówno w odległe nieco ciemniejsze wieki, jak i cofa o kilkanaście miesięcy, wprost do chaosu wywołanego przez SARS-coV-2. Okres epidemii był ciężkim momentem w życiu każdego z nas, więc cała ta niepewnośc i strach, prędzej, czy później musiały znaleźć ujście w literaturze.

Jak przyznaje sam redaktor naczelny, literaci potrafią opisać temat w zupełnie inny sposób niż badacze. Dobry pisarz z łatwością przekonwertuje i wyjaśni nieczytelne tematy, gdzie jednocześnie sprawozdanie specjalisty może okazać się dla nas za trudne w odbiorze.

"Dżuma, kiła i Staphylococcus, czyli epidemie okiem literatów" to projekt składający się z kilku opowiadań i szeregu utworów poetyckich. Z pozoru dość krótka publikacja, zawiera sporo nazwisk, przejmujące historie i jest w pewien sposób nośnikiem traumy, która spotkała nas w marcu 2020 roku.

Nie jestem poetycką duszą, więc w poniższych akapitach pomijam warstwę wierszy i poezji. Ta forma wyrazu nigdy nie trafiała w moje gusta i nie widzę sensu bym na siłę rozbudowywał swój tekst.

Tak jak wspomniałem wyżej, opowiadań nie jest za dużo, lecz przyznać należy, że w większości trzymają dobry poziom. Wśród piszących udzielił się Aleksander K. Smakosz, Marta K. Grochowalska, Wiktoria Król, Antoni Rzepczyński i Małgorzata Kasprzyk. Grono piszących stanęło na wysokości zadania i pokazało swoje umiejętności, jednak w przypadku prezentowanej książki - Król, a raczej Królowa mogła być tylko jedna.

Opowiadanie pt. "Lucy" autorstwa Wiktorii Król, to bezustanny pokaz umiejętności pisarskich i jednocześnie kolejny argument, który powinien skłonić Was do sięgnięcia po jej twórczość. Wiktoria postawiła na dramatyczną historię epidemii cholery z Broad Street, która wybuchła w 1854 roku. Oczami i ustami tytułowej Lucy, autorka opowiedziała nam sekwencję makabrycznych zdarzeń, do których doszło w tej londyńskiej dzielnicy.

Gorąco zachęcam do lektury. Książka to swoisty dodatek do prezentowanej powyżej publikacji o historycznych metodach leczenia i prewencji epidemii, i myślę, że w pewnym stopniu może rozszerzyć waszą wiedzę na ten temat. Pharmacopola to naukowe wydawnictwo, gdzie nawet zwykły szary czytelnik się odnajdzie.

Link do książki
https://pharmacopola.pl/.../dzuma-kila-i-staphylococcus.../

"Wszystkiemu winne są kości z czasów wielkiej zarazy, które odkopano, gdy tworzono kanalizację. Tym całym kopaniem zakłócono spokój dusz, które teraz przybyły i się mszczą." Wiktoria Król, "Lucy"

"Rudy szedł na krew dla najbogatszego chorego, na tłuszcz i coś tam do apteki. Najmłodszy podobno na mumię. Trzeci do konkurencji, niby do prawdziwego aptekarza. Stosował on...