Powtórzę tu wstęp opinii o I tomie, bo jest tak samo aktualny: W ostatnim czasie czytam, wręcz w gorączce, cykl fantasy „Tajemnica Askiru”. Po raz pierwszy od czasów liceum dosłownie pochłaniam tom za tomem, nie pamiętam kiedy ostatnio przeczytałem w jednym dniu jakieś 250 stron albo i 300. Nie liczyłem. Jak dla mnie jest to jeden z najlepszych cykli, a przy tym dosyć mało znany.

Po pierwszym tomie akcja przenosi się do stolicy emiratu Besarajnu, wielkiego miasta Gasalabadu wzorowanego na Bagdadzie z jego złotego okresu. Znani nam już bohaterowie na czele z Havaldem, Leandrą i Zokorą trafiają w sam środek całego zestawu skomplikowanych intryg oraz gry o wielką, globalną stawkę. Już na samym początku dowiadujemy się co nieco, o twierdzy Gromów z poprzedniego tomu oraz poznajemy tajemniczego jegomości z Askiru, który chyba nie jest (a może nie tylko?) tym za kogo się podaje.

Już na początku wyprawy drużyna bohaterów zostaje zdradzona i podzielona, a Havald musi prawie samotnie odnaleźć się w kompletnie nieznanym, nowym i przerażającym swym ogromem mieście, gdzie nawet mały złodziejaszek może pozbawić go życia. A sam Soltar będzie wzywał do pomocy swego najwierniejszego sługę. Przy tym wszystkim musi odnaleźć przyjaciół i jakoś przetrwać a przy okazji znowu spadają na niego problemy wielkich tego świata. Na szczęcie pomaga mu poznany w biedzie przyjaciel/sługa Armin, który dopiero będzie zdradzał kim jest naprawdę.

Drugi tom jest równie dobry jak pierwszy, rozwijając i dodając kolejne wątki, ubogacając kreowany świat. Akcja nie dzieje się już w jednym zajeździe, lecz jak przystało na sequel to w aż dwóch! oraz wielkim mieście. Poza nekromantami, dworakami i złodziejami bohaterowie będą także walczyć z handlarzami niewolników, którzy nie wiedzą komu zaleźli za skórę.

Na koniec uwaga dla czytelników - weźcie od razu tom III, jest on kontynuacją wątków z drugiego tomu i w sumie mogłoby wyjść razem, choć pewnie z powodów objętości byłoby to trudne.

Powtórzę tu wstęp opinii o I tomie, bo jest tak samo aktualny: W ostatnim czasie czytam, wręcz w gorączce, cykl fantasy „Tajemnica Askiru”. Po raz pierwszy od czasów liceum dosłownie pochłaniam tom za tomem, nie pamiętam kiedy ostatnio przeczytałem w jednym dniu jakieś 250 stron albo i 300. Nie liczyłem. Jak dla mnie jest to jeden z najlepszych cykli, a przy tym dosyć mało...