Salama miała marzenia i plany. Chciała studiować swój wymarzony zawód. Jednak los miał dla niej przygotowany inny scenariusz. Kiedy w Syrii wybuchła wojna, dziewczyna musiała szybko dorosnąć. Straciła swoich najbliższych, a jedyną osobą, jaka jej została jest Layla, bratowa, która pod sercem nosi dziecko. Osiemnastoletnia Salama została wolontariuszką w szpitalu, razem z innymi ratuje ludzkie istnienia, które ucierpiały w wyniku wojny. Wielokrotnie zakładała szwy, tamowała krwawienia, a także była świadkiem śmierci… Dziewczyna zrobi wszystko, aby uratować Laylę przed najgorszym. Z wielkim bólem w sercu podejmuje decyzje, aby wykupić miejsca na łodzi i razem z innymi Syryjczykami opuścić swój ukochany kraj. Jednak, zanim to nastąpi jeszcze wiele się wydarzy… „Dopóki rosną cytrynowe drzewa” to historia przepełniona rozpaczą. To obraz życia w Syrii, obraz bólu i cierpienia, z jakim muszą mierzyć się mieszkańcy. To opowieść o ludziach, którzy bardzo mocno kochają swój kraj, jednak decydują się wypłynąć w nieznane, nie mając żadnej gwarancji na to, że gdziekolwiek dotrą, niż pozostać w miejscu, w którym życie może zakończyć się w ułamku sekundy. Jednak ta historia pokazuje, że nawet w obliczu wielkiej tragedii jest szansa na szczęście. Miłość może pojawić się wszędzie, nie znając dnia, ani godziny. Miłość może stać się kolorem na tle szarości, jaka nas otacza. Miłość może być sensem wszystkiego. Nie spodziewałam się, że pod taką delikatną okładką i tytułem znajdę tyle emocji, lęku, ale również nadziei. Nie byłam przygotowana na taką historię, przy której rozleciałam się na tysiące drobnych części i teraz, po skończeniu jej próbuje siebie poskładać w całość. I te kilka słów od autorki, przy których się wzruszyłam… odebrało mi mowę. Polecam! 🍋