Guy N. Smith był tym autorem, którego książkami zaczytywałem się w wieku dojrzewania. Łączyły w sobie moje zamiłowanie do horroru i makabry z odważnymi, jak na tamte czasy, scenami seksu, które rozpalały moją młodzieńczą wyobraźnię. No i były to książki dla dorosłych. Czego chcieć więcej...?
Ten skromny zbiorek opowiadań wpadł mi w ręce zupełnym przypadkiem. Wypożyczyłem go z biblioteki głównie z powodu sentymentu do autora i w zasadzie przeczytałem jadąc kolejką z Wejherowa do Gdańska i z powrotem.
Cóż... Każdy fan krwawych historii Guy N. Smitha raczej zdaje sobie doskonale sprawę z jakim poziomem literatury ma w nich do czynienia, ale te opowiadania to już szczyt grafomanii!
Mój ulubieniec, Charles Bukowski, napisał powieść "Szmira" w typie pulp dedykując ją złemu pisarstwu, ale sama książka jest świetna, zabawna i pełna nawiązań do literatury światowej. Guy N. Smith, jak sam mówił, nie miał nigdy aspiracji , by pisać wielką literaturę (i chwała mu za to!), nie celował nawet w średnią półkę... Jednak jego historie mniej lub bardziej dają się czytać. No ale te opowiadania to wybitne gnioty! Spodobały mi się w sumie tylko dwa: "Wyspa Żywych Trupów" ze względu na fajny pomysł i zamiłowanie do zombies oraz dość przewrotne "Trupojady". No, może jeszcze "Kat". Reszta to niestety zwykły szlam. A już to, co zrobił w "Warszawskiej Wiedźmie" powoduje, że książka powinna skończyć jako podpałka. Rozumiem, że autor chciał sprawdzić przyjemność niemałej w końcu rzeszy polskich fanów, ale jak dla mnie, i pewnie również dla większości choćby w miarę inteligentnych czytelników, osiągnął coś wręcz przeciwnego. Mówiąc oględnie, aby też nie zdradzić treści opowiadania, Guy N. Smith wysforował się na zwykłego angielskiego tłuka, który ma o sobie tak wielkie mniemanie, że nie musi się już z nikim konsultować, ani też zgłębiać tematu, o którym zamierza pisać. Masakra.
Nie wiem, czy istnieje piekło dla złych pisarzy i grafomanów, ale jeśli tak, to Guy N. Smith musiał zostać honorowym rezydentem. I mam szczerą nadzieję, że odwiedzą go tam tłumacz, redaktor i korektor tego wydania, żeby sobie nawzajem pogratulować bezkarnego gwałtu dokonanego na języku polskim i poklepać się w poczuciu dobrze spełnionego obowiązku po plecach. I że już tam na zawsze pozostaną...

Guy N. Smith był tym autorem, którego książkami zaczytywałem się w wieku dojrzewania. Łączyły w sobie moje zamiłowanie do horroru i makabry z odważnymi, jak na tamte czasy, scenami seksu, które rozpalały moją młodzieńczą wyobraźnię. No i były to książki dla dorosłych. Czego chcieć więcej...?
Ten skromny zbiorek opowiadań wpadł mi w ręce zupełnym przypadkiem. Wypożyczyłem go...