Ta książka była dla mnie niczym film Davida Lyncha, po skończeniu jej jestem pewna, że nie wszystko załapałam.
Nie ma się co czarować, to nie jest lekka lektura. Te połączenie dark fantasy, si-fi i lekkiej psychodeli wymaga od czytelnika skupienia pełnej uwagi. To nie jest książka, którą możecie czytać równocześnie z innymi pozycjami bo wracając do niej zbyt wiele rzeczy zacznie Wam umykać.

Klimat tej książki jest bardzo niecodzienny, mroczny i na początku bardzo poplątany. Ciężko było mi się przesiąść z młodzieżówek na tą książkę. Wiecie, wiosna za oknem, ptaszki ćwierkają a ja czytam o mrocznych dopplerach, byłym agencie KGB i podobnych atrakcjach. Nie ukrywam, że początek był ciężki, nad dialogami trzeba jeszcze popracować, ale prolog tak mocno mnie zainteresował, że z ciekawością brnęłam przez następne rozdziały.

Ta książka ma w sobie wszystko co lubię, a jednak coś nie do końca między nami zaiskrzyło. Fabuła na początku chaotyczna, z czasem nabiera sensu jak i świat przedstawiony w książce, ale ja nie potrafiłam się w nią wczuć. Losy bohaterów były mi zupełnie obojętne, nie odczułam gorozy tak jak odczuć ją powinnam. Pozostaję za to pod dużym wrażeniem warsztatu autora, jego styl bardzo mi się spodobał i z przyjemnością zagłębiałam się w opisy. Ja polecam Wam zapoznać się z darmowym fragmentem, który możecie przeczytać na stronie programistapogodzinach.pl

Ta książka była dla mnie niczym film Davida Lyncha, po skończeniu jej jestem pewna, że nie wszystko załapałam.
Nie ma się co czarować, to nie jest lekka lektura. Te połączenie dark fantasy, si-fi i lekkiej psychodeli wymaga od czytelnika skupienia pełnej uwagi. To nie jest książka, którą możecie czytać równocześnie z innymi pozycjami bo wracając do niej zbyt wiele rzeczy...