Powietrze, Ziemia, Ogień i Woda. Wspaniałe autorki nowej fantastyki zakotwiczonej w polskich realiach. Opowieści są różne i jednocześnie spójne. Wszystkie trzymają poziom, po każdej chce się więcej.
WIATR - smutna historia, bo jednak człowiek i nieczłowiek liczy na odrobinę zrozumienia. Ale dość prawdziwa, patrząc na naszą ludzką naturę. Sabinka na plus. Największe uznanie jednak kieruję do Łowczyni.
ZIEMIA - lubię te kobietki, choć jeszcze mi się mylą (nie umiem przykleić im imion z osobowością). Opowieść w moim odczuciu bardziej skupiona na "damsko"-męskich relacjach niż na wielkim finale ze zjadaniem głów. Jakby motyw powstania całego zamieszania był tylko dodatkiem do opowieści o związkach. Trochę się to tam lekko podgryza, ale całość i tak wychodzi na prostą, taką do piekła ;)
OGIEŃ - bardzo dobra część, wciągająca i pozostawiająca w napięciu. Bliżej jej do Sary i Jagody niż do Lady, co wychodzi na duży pozytyw. Czekam na kolejną część.
WODA - szorstka opowieść o powrocie do korzeni. Nieco zbija mnie z tropu to łatwe odesłanie, ale nie wpływa w dużym stopniu na najwyższą ocenę.
Polecam, jak również poprzedni tom, Cztery pory magii. I przypominam naszym wspaniałym Autorkom, że jeszcze wiele czwórek ***** magii zostaje do wykorzystania!

Powietrze, Ziemia, Ogień i Woda. Wspaniałe autorki nowej fantastyki zakotwiczonej w polskich realiach. Opowieści są różne i jednocześnie spójne. Wszystkie trzymają poziom, po każdej chce się więcej.
WIATR - smutna historia, bo jednak człowiek i nieczłowiek liczy na odrobinę zrozumienia. Ale dość prawdziwa, patrząc na naszą ludzką naturę. Sabinka na plus. Największe uznanie...