Wieś to zdecydowanie moje miejsce na ziemi. Tutaj spędziłam dzieciństwo, wychowuję swoje dziecko i nie wyobrażam sobie mieszkać gdzie indziej. Wiejska społeczność to też niestety sporo różnic, uprzedzeń i przywar widocznych zwłaszcza kilka czy kilkadziesiąt lat temu.

Wieś z książki Budzenie drzew Joanny Domańskiej z całą pewnością nie ma nic wspólnego z sielskością i błogością. Skutecznie utrudnia to wszystko to co pragnie być zapomniane i wymazane. Wstydliwe sekrety całej społeczności, o których się nie mówi. Tematy tabu.
Mąż zdradza i bije żonę. Zwierzęta są traktowane w bestialski sposób, siostra księdza podbiera pieniądze z tacy i przepija je pod sklepem. Do takich wspomnień sprzed lat wraca bohaterka i jej babcia, która już od ładnych paru lat szykuje się do odejścia.

Budzenie drzew to bardzo mała objętościowo powieść stworzona z krótkich rozdziałów przypominających urywki wspomnień. W poetycki sposób opowiada o tym co dotyczy każdego z nas, ale nie każdy chciałby o tym myśleć. Szorstkie relacje międzyludzkie, ludzka mentalność, śmierć i przemijanie, które w społeczności wiejskiej zawsze były na wyciągnięcie ręki. Lubię takie uświadamiające i wywołujące wspomnienia książki, a ta właśnie taka była. Skłoniła mnie do wielu refleksji, zaskoczyła trafnym doborem słów, gdy po prostu oczyma wyobraźni zobaczyłam babcię opowiadającą mi historie sprzed lat.
Właściwie jedyne do czego mogłabym się przyczepić to jej objętość. Autorka pisze bardzo poetycko, przyjemnie czyta się jej prozę i nie pogniewałabym się gdyby książka była znacznie dłuższa. Tym bardziej, że poruszyła tak wiele tematów, pokazała społeczność tak różnorodną i ciekawą, że niektóre wątki można by znacznie pogłębić. Wtedy pewnie wywoływałaby w czytelniku jeszcze więcej emocji.

Czy polecam? To krótka książka, którą szybko przeczytacie, a z pewnością jej lektura nie przejdzie u was bez echa. Ostatnio trafiam na sporo książek trudnych, odkrywających to co pragniemy ukryć nawet przed nami samymi i to właśnie historia tego typu. Po raz kolejny przeczytałam też powieść, gdzie centralnym wątkiem fabuły jest wieś, jej społeczność i natura. Jeśli to jakiś trend to bardzo się cieszę, chętnie przeczytam więcej.

Wieś to zdecydowanie moje miejsce na ziemi. Tutaj spędziłam dzieciństwo, wychowuję swoje dziecko i nie wyobrażam sobie mieszkać gdzie indziej. Wiejska społeczność to też niestety sporo różnic, uprzedzeń i przywar widocznych zwłaszcza kilka czy kilkadziesiąt lat temu.

Wieś z książki Budzenie drzew Joanny Domańskiej z całą pewnością nie ma nic wspólnego z sielskością i...