Śmierć Barbary Rosiek w kwietniu 2020 roku jakoś mnie ominęła. Przypadkiem trafiłem na wywiad-rzekę z autorką "Pamiętnika narkomanki", i ogromnie się rozczarowałem.
Przede wszystkim zadająca pytania, Joanna Polis, cierpi na dysleksję, dysgrafię i dysortografię. Nikt na 4 stronie z informacjami o wydaniu nie przyznał się do korekty, podejrzewam więc o to panią Polis. Oprócz bardzo kanciastej konstrukcji, męczącego i paskudnego stylu, braku gramatyki w wielu miejscach, znalazłem kilkanaście błędów ortograficznych! To skandal, by książka mogła być tak wypuszczona w świat. Inna sprawa, że Mawit Druk nie jest jakimś znanym wydawnictwem... Wyszło to jakoś po amatorsku, w drugim obiegu; nawet nie podano nakładu. I tak mamy w treści "kucie" się zamiast kłucia, "alkoholiźmie" zamiast alkoholizmie, imię pisane małą lierą, "w prawdzie" pisane rozdzielnie, "z tymże" zapisane jako "z tym, że", "z przed" zamiast sprzed, kilka uciętych "ogonków" od ą czy ę, kilka zjedzonych literek; dowiadujemy się też, że książka może być komuś "zatytułowana", a nie zadedykowana, oraz że narkotyki można "zaszywać"...
Najbardziej szalona i tak jest interpunkcja... Przecinki są stawiane dokładnie w tych miejscach, gdzie nie powinny, i na odwrót - tam, gdzie powinien stać znak przestankowy, brakuje go. To samo z kropkami - często trzy zdania są zapisane ciągiem w jedno, nawet nie oddzielone myślnikami czy przecinkami. Bardzo źle czyta się przez to książkę. Fatalna forma w całości zabiła treść.
Ta z kolei też fenomenalna nie jest. Pytania zadawane Rosiek są banalne, a odpowiedzi bohaterki wciąż się powtarzają, gada wciąż to samo. Trochę opowieści o książkach, jak i czemu powstały, trochę niepublikowanych tekstów i zdjęć, i dużo megalomanii i egocentryzmu. Rosiek była dużym dzieckiem, świat kręcił się wokół niej. Dziwna książka, nie wiem, po co wyszła. Niedopracowana, źle wydana, jakaś taka na kolanie robiona. Mnóstwo w niej chaosu, błędów, a treść wnosi niewiele do czegokolwiek.
AKTUALIZACJA: po opublikowaniu tej opinii autorka, p. Polis, napisała do mnie histeryczną wiadomość na LC z pretensjami i głębokim żalem. Uważam to za bardzo nieprofesjonalne i żenujące. Ponadto autorka sama.sobie przyznała 10/10*. Obniżam ocenę z 2* na 1*. Szkoda że nie ma skali ujemnej. Proszę omijać tę panią z daleka.

Śmierć Barbary Rosiek w kwietniu 2020 roku jakoś mnie ominęła. Przypadkiem trafiłem na wywiad-rzekę z autorką "Pamiętnika narkomanki", i ogromnie się rozczarowałem.
Przede wszystkim zadająca pytania, Joanna Polis, cierpi na dysleksję, dysgrafię i dysortografię. Nikt na 4 stronie z informacjami o wydaniu nie przyznał się do korekty, podejrzewam więc o to panią Polis. Oprócz...