Siadając do lektury myślałem, że to zbiór składający się po części z wcześniej publikowanych i całkiem nowych opowiadań. Podczas lektury okazało się jednak, że to jakaś forma pośrednia między zbiorem opowiadań i powieścią. Większość rozdziałów, zwłaszcza te które rzeczywiście są wcześniej publikowanymi opowiadaniami, można swobodnie czytać jako samodzielne całości. Jedak wraz z rozwojem powieści, okazuje się, że wątki zaczynają się splatać tworząc jednorodną historię. Akcja umieszczona jest w środowisku bóstw, demonów i innych wampirów wziętych ze starożytnych panteonów. Osobnicy ci żyją wtopieni w ludzką społeczność przy czym stopień ich uspołecznienia i ucywilizowania jest różny. Ambicje, żądze i dawne konflikty są motorem napędowym opowieści. Fabularnie bardzo to wszystko ładnie, lekko i zgrabnie Eli wyszło. Stylistycznie mamy nawiązania do tradycyjnego kryminału, z lekka noir, z cynicznym ale pozytywnym detektywem w roli głównej. Z jednej strony jest to lekka, niemal wakacyjna lektura rozrywkowa, napisana ładnym, grzecznym językiem z przyjemnym, nieofensywnym humorem. Z drugiej, często nie wprost, Ela podaje zupełnie niegłupie treści; jeśli kto czyta uważnie, z pewnością znajdzie powody do zastanowienia czy zadumy.

Siadając do lektury myślałem, że to zbiór składający się po części z wcześniej publikowanych i całkiem nowych opowiadań. Podczas lektury okazało się jednak, że to jakaś forma pośrednia między zbiorem opowiadań i powieścią. Większość rozdziałów, zwłaszcza te które rzeczywiście są wcześniej publikowanymi opowiadaniami, można swobodnie czytać jako samodzielne całości. Jedak...