Mam mieszane uczucia. Liczyłam na mroczną, pełną tajemnic historię, a otrzymałam miałką opowiastkę.

Główna bohaterka jest postacią niesamowicie irytującą. Bardzo nieporadną, wiecznie narzekającą, użalającą się nad sobą. Nie sposób jej polubić.

"A jej oczy były niebieskie" napisana jest prostym językiem, momentami zbyt prostym. Pierwsza część książki jest po prostu nudna. Bohaterka całymi dniami siedzi w domku, spaceruje, ocenia sąsiadów, łapie ich za słówka i na siłę próbuje zarzucić innym brak tolerancji. Towarzyszymy jej w czasie wizyty u dentysty, fryzjera czy na zakupach.

Kolejnym minusem są dialogi. Chwilami tak sztuczne jakby osoba, która je napisała nie przebywała zbyt często wśród ludzi...

W drugiej części zaczęło się coś dziać. Teoretycznie to tutaj powinnam poczuć jakieś napięcie, w końcu to thriller, prawda? Niby wiadomo, że coś jest nie tak, ktoś coś ukrywa. Jednak i tutaj wyłazi nieporadność i głupota bohaterki. Jej komentarze i podejmowane przez nią działania są po prostu śmieszne.

Wątek współczesny przeplatany jest wydarzeniami z 1671 roku. Niestety nie wniosły one wiele do historii.

Doczytałam do końca z ciekawości czy moje przypuszczenia się sprawdzą.

Mam mieszane uczucia. Liczyłam na mroczną, pełną tajemnic historię, a otrzymałam miałką opowiastkę.

Główna bohaterka jest postacią niesamowicie irytującą. Bardzo nieporadną, wiecznie narzekającą, użalającą się nad sobą. Nie sposób jej polubić.

"A jej oczy były niebieskie" napisana jest prostym językiem, momentami zbyt prostym. Pierwsza część książki jest po prostu nudna....