Jacob Jankowski jest bohaterem książki – w młodości jako student weterynarii, a mając ponad dziewięćdziesiąt lat – jako pensjonariusz domu opieki. Śmierć rodziców sprawia, że jego życie dotąd uporządkowane, wskakuje zupełnie na inne tory. Można rzec - niemalże dosłownie wskakuje; kiedy to zdruzgotany młodzieniec, wskakuje do przypadkowego pociągu. Tak związuje swe życie z … cyrkiem. I choć cyrków nie cierpiałam chronicznie, to ta książka jakoś przybliżyła mi ich sens, wprowadza w ten nieznany, acz barwny i fascynujący świat, który nie jest tak oczywisty jak nam się wydaje. Tu magia miesza się z codziennością, są zwierzęta, światła, dźwięki; wszystko tętni życie. Dzięki licznie prowadzonym dialogom, mamy wrażenie płynności, znacznie dynamizuje to opowieść i sprawia, że czytelnik nie jest zanudzany . Chwała też za bohaterów z krwi i kości, pełnych obaw, frustracji, słabości, ale i przepełnionych nadzieją i pięknie pragnących miłości. Człowiek konfrontuje tu dwa światy: ten który nosi w sobie całe życie, czyli swoje zamierzenia, plany i marzenia, z tym co udało mu się osiągnąć i jak żył. Teraz cyrk nie kojarzy mi się z przejażdżkami na kucyku, smętnym klaunem i popcornem. To szkoła życia. Piękna szkoła życia. Czego byśmy nie napisali o tej książce, to nie zmieni faktu, że jest pełna pasji, przez co prawdziwie porusza czytelnika. Zaletą książki, jest to, że prowokuje nas do zadawania sobie pytań, o cel i sens naszego żywota. „Woda dla słoni” to magiczna opowieść o tym jak teraźniejszość staje się przeszłością, a przeszłość jest tym, co nas tworzy. Książka o nas samych.

Jacob Jankowski jest bohaterem książki – w młodości jako student weterynarii, a mając ponad dziewięćdziesiąt lat – jako pensjonariusz domu opieki. Śmierć rodziców sprawia, że jego życie dotąd uporządkowane, wskakuje zupełnie na inne tory. Można rzec - niemalże dosłownie wskakuje; kiedy to zdruzgotany młodzieniec, wskakuje do przypadkowego pociągu. Tak związuje swe życie z...