Niemożliwe stało się możliwe, za sprawą mojego syna Michała ,który też ma konto na L.C. (nick. Topieleccc),z tą różnicą, że on (licząc całokształt) ma na swoim koncie kilkaset pozycji, a ja zaledwie kilkadziesiąt. I nigdy nie byłam fanką FANTASY. A tu proszę, mam za sobą sagę o Wiedzminie oraz cykl opowiadań. Przeczytałam, a raczej wysłuchałam (audiobook) klasykę gatunku, dzieło, które mnie zachwyciło, oczarowało i sprawiło, że nie mogłam się oderwać od słuchania. I w tym miejscu chciałam podziękować mojemu synowi który nakłonił mnie do jego wysłuchania. Za wszystkie doznane emocje...dziękuje Ci Michał.

No i wielkie uznanie dla lektorów, którzy zrobili w pierwszych trzech tomach fantastyczne słuchowisko. A pozostałe dwie części, czyli "Wieża jaskółki " i "Pani jeziora "czytał Roch Siemianowski, dla mnie rewelacja.

Wszystkim anty fanom fantasy gorąco polecam WIEDŹMINA.

Niemożliwe stało się możliwe, za sprawą mojego syna Michała ,który też ma konto na L.C. (nick. Topieleccc),z tą różnicą, że on (licząc całokształt) ma na swoim koncie kilkaset pozycji, a ja zaledwie kilkadziesiąt. I nigdy nie byłam fanką FANTASY. A tu proszę, mam za sobą sagę o Wiedzminie oraz cykl opowiadań. Przeczytałam, a raczej wysłuchałam (audiobook) klasykę gatunku,...

fajne

fajne

Bardzo dobry zbiór opowiadań, trzyma poziom jak pozostałe tomy.

Bardzo dobry zbiór opowiadań, trzyma poziom jak pozostałe tomy.

OK, jest OK ale serio nie wiem czym wszyscy się tak zachwycają. Czytam i czytam naprawde nie czuję w książce klimatu.

OK, jest OK ale serio nie wiem czym wszyscy się tak zachwycają. Czytam i czytam naprawde nie czuję w książce klimatu.

Wiedźma to ta, która wie.

Wiedźma to ta, która wie.

„Graj, muzyko!”

W opowiadaniach pana Andrzeja Sapkowskiego poznamy początki najsłynniejszego polskiego bohatera literackiego. Razem z mrukliwym Geraltem z Rivii, genetycznie usprawnionym zabójcą potworów, wyruszymy w poszukiwaniu odrobiny grosza, kapki świętego spokoju oraz swego miejsca na ziemi.

W branych na warsztat, „recyklingowanych” motywach autor odnajduje niezwykłe pokłady świeżości. Wykrzesana za pomocą talentu, unikatowego pióra oraz przenikliwego oka, treść skłania do refleksji, jeszcze długo po lekturze. Technicznie całość wyróżnia się barwnymi opisami, wartka akcją, bogatym słownictwem oraz arcyciekawymi dialogami. Te, biorąc przykład z „hobbicych”(?) stóp, chętnie podróżują od rubasznych żartów, po niewymuszone, wynikające z konstrukcji świata oraz wrażliwości bohaterów, dysputy filozoficzne.

Przewijający się między nowelkami wątek romantyczny cechuje się rzadko spotykaną autentycznością, w którą udało się wpisać zarówno pierwiastki poetyckie, jak i prozę szarego życia. Relacja miłosna szanuje intelekt odbiorcy, w zamian drwi okrutnie z naszych oczekiwań, co rusz komplikując i tak skomplikowane życie naszych ulubieńców. My zaś, śledząc losy Geralta i czarodziejki Yenefer, szczerze pragniemy ich szczęścia.

Będąc ciągłe w drodze, bohater walczy z przeróżnymi potworami. Nie straszne mu strzygi, utopce czy inne maszkary. Odpowiedni eliksir, wyćwiczone ruchy oraz wykonany ze srebra miecz, sprawiają, że Geralt nie obawia się ostrych kłów, czy szponów. W zamieszkałym przez potężne monstra świecie, najwięcej zła, wciąż wyrządzają ludzie… Ich słabości, zawiść, żądze i układy stanowią większe wyzwanie niżeli krwiożercze bestie, dlatego z każdą nową przygodą w trosce o Geralta, pragniemy aby odpuścił, aby usunął się w cień, zgodził na ustępstwa. Wiedźmin niestety nie odpuszcza… a my kochamy go za to!

„Graj, muzyko!”

W opowiadaniach pana Andrzeja Sapkowskiego poznamy początki najsłynniejszego polskiego bohatera literackiego. Razem z mrukliwym Geraltem z Rivii, genetycznie usprawnionym zabójcą potworów, wyruszymy w poszukiwaniu odrobiny grosza, kapki świętego spokoju oraz swego miejsca na ziemi.

W branych na warsztat, „recyklingowanych” motywach autor odnajduje...

Zawsze dobrze jest wrócić do naszych rodzimych autorów. Zwłaszcza takich, którym zawdzięczamy perełki znane nie tylko tutaj.

Zawsze dobrze jest wrócić do naszych rodzimych autorów. Zwłaszcza takich, którym zawdzięczamy perełki znane nie tylko tutaj.

Książka „Wiedźmin” Andrzeja Sapkowskiego bardzo długo została odkładana na lepsze czasy.
Doczekała się i to nie był błąd.
To klasyka sama w sobie. Arcydzieło.
Nie gustuje ostatnio w takim gatunku, jednak dla chcącego to nic trudnego.
Autor wprowadza nas w opowiadania pełne humoru, ciekawych osobowości z charakterem i tego czegoś co nie pozwala oderwać się od lektury.
Gorąco polecam.

Książka „Wiedźmin” Andrzeja Sapkowskiego bardzo długo została odkładana na lepsze czasy.
Doczekała się i to nie był błąd.
To klasyka sama w sobie. Arcydzieło.
Nie gustuje ostatnio w takim gatunku, jednak dla chcącego to nic trudnego.
Autor wprowadza nas w opowiadania pełne humoru, ciekawych osobowości z charakterem i tego czegoś co nie pozwala oderwać się od...

trochę się gubię w tej historii... co jest opowiadaniem...a co fragmentami opowiadania... ech

trochę się gubię w tej historii... co jest opowiadaniem...a co fragmentami opowiadania... ech

Ciekawa, jednak niełatwo się czyta...

Ciekawa, jednak niełatwo się czyta...