Córka Robrojka

Bella jest osobą, która budzi we mnie ambiwalentne odczucia - z jednej strony wydaje się w porządku, a z drugiej bywa denerwująca. Jest osobą praktyczną i konkretną, a jednocześnie rozkapryszoną dziewuchą. Swoją drogą ma dziwną relację z ojcem. Czasem się zastanawiałam kto tam jest dzieckiem a kto dorosłym. Ojciec stracił dorobek życia, próbuje związać koniec z końcem, a Bella potrafi robić mu wyrzuty, że mieszkają w małym domku ogrodnika. Jednocześnie bardzo ładnie się zachowała, że poszła do pracy, aby wspomóc domowy budżet. Co do Czarka natomiast... nie wiem czy taka dziewczyna jak Bella jest w stanie się zakochać w takim chłopaku jak Czarek. Ale prawdziwym hitem jest Nutria - kolejny mężczyzna w jej życiu. Tym razem już na zawsze. Nie artysta a człowiek konkretny, praktyczny i twardo stąpający po ziemi.

Bella jest osobą, która budzi we mnie ambiwalentne odczucia - z jednej strony wydaje się w porządku, a z drugiej bywa denerwująca. Jest osobą praktyczną i konkretną, a jednocześnie rozkapryszoną dziewuchą. Swoją drogą ma dziwną relację z ojcem. Czasem się zastanawiałam kto tam jest dzieckiem a kto dorosłym. Ojciec stracił dorobek życia, próbuje związać koniec z końcem, a...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

http://karowisniewska.pl/malgorzata-musierowicz-corka-robrojka/

Nasz stary, dobry znajomy Robrojek wrócił po klęsce swojej firmy do Poznania. Ale nie wrócił sam. Jest z nim urocza blondynka. Rezolutna, otwarta, kontaktowa Bella. Nie jest ona zachwycona tak licznymi zmianami. Nie jest też zachwycona, kiedy dowiaduje się o szkolnej miłości ojca – Anieli. Matkę straciła mając zaledwie rok, więc to ojciec jest najbliższy, a ona zawsze była dla niego najważniejsza. Nie wyobraża sobie, żeby było inaczej. W nowym miejscu, w spartańskich warunkach mieszkaniowych Bella poznaje Cezarego – Przeszczepa oraz małego Mateusza. Niestety, rodzice czarka nie są zachwyceni z wpływu, jaki Bella ma na ich syna. Jak to się skończy? Czy Robrojek z córką znajdą stabilizację i szczęście?

http://karowisniewska.pl/malgorzata-musierowicz-corka-robrojka/

Nasz stary, dobry znajomy Robrojek wrócił po klęsce swojej firmy do Poznania. Ale nie wrócił sam. Jest z nim urocza blondynka. Rezolutna, otwarta, kontaktowa Bella. Nie jest ona zachwycona tak licznymi zmianami. Nie jest też zachwycona, kiedy dowiaduje się o szkolnej miłości ojca – Anieli. Matkę straciła mając...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Od tej powieści zaczęłam wracać do książek Musierowicz, znalazłam ją ponad rok temu na półce i nie dałam rady nie zajrzeć, nie przeczytać ;)
Zwłaszcza że Robert "Robrojek" wraca z nieszczęsnej Łodzi - a to moje rodzinne miasto :))

Od tej powieści zaczęłam wracać do książek Musierowicz, znalazłam ją ponad rok temu na półce i nie dałam rady nie zajrzeć, nie przeczytać ;)
Zwłaszcza że Robert "Robrojek" wraca z nieszczęsnej Łodzi - a to moje rodzinne miasto :))

Pokaż mimo to

Spotkałam się ostatnio z zarzutem, że Jeżycjada jest mocno patriarchalna. Kobiety spędzają w tej serii sporo czasu w kuchni, rodzą i wychowują dzieci, a mężczyźni są trochę nieobecni. I ta część mocno temu przeczy. Mamy tu ojca, który samotnie wychowuje córkę, bardzo praktycznie i sprawnie sobie radzi (i to on szuka kobiety swojego życia bez której jak się wydaje ciężko mu żyć!). Dodatkowo ojciec Borejko przekonuje się do zmywarki i co więcej sam ją ładuje. A poza tym oprócz oczywistego faktu, że kobiety rodzą dzieci, sporo teżw Jeżycjadzie pracują i nie wydają się nieszczęśliwe. Fakt, ojciec Borejko czasem działa na nerwy, ale wykazuje się też, gdy trzeba odwagą i siłą zdecydowania:)

Spotkałam się ostatnio z zarzutem, że Jeżycjada jest mocno patriarchalna. Kobiety spędzają w tej serii sporo czasu w kuchni, rodzą i wychowują dzieci, a mężczyźni są trochę nieobecni. I ta część mocno temu przeczy. Mamy tu ojca, który samotnie wychowuje córkę, bardzo praktycznie i sprawnie sobie radzi (i to on szuka kobiety swojego życia bez której jak się wydaje ciężko mu...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo przyjemna książka. Kolejna z tych "mądrych", z przesłaniem. Że warto pokonać demony z przeszłości, nawet gdyby miało zająć to wiele lat.
No i oczywiście o miłości rodzicielskiej, a także partnerskiej. Bo każdy zasługuje na szczęście.

Bardzo przyjemna książka. Kolejna z tych "mądrych", z przesłaniem. Że warto pokonać demony z przeszłości, nawet gdyby miało zająć to wiele lat.
No i oczywiście o miłości rodzicielskiej, a także partnerskiej. Bo każdy zasługuje na szczęście.

Pokaż mimo to

No cóż, jest to jeden z tomów lubianych "nie aż tak bardzo" jak inne pozycje Jeżycjady. Trochę zbyt dużo ckliwego romantyzmu wiejącego z miłości piętnastolatków. Przerysowani, zjedzeni konsumpcjonizmem rodzice Czarka również nie przemówili do mnie.
Miły za to motyw powrotu Robrojka, jego przemijającego uczucia do Anieli i budzącego się uczucia do Natalii, która to po latach zyskuje moją sympatię i staje się mi bardzo bliska :)
Oczywiście wątek Idy - spełnionej matki i domu Borejków jak zawsze przyjemny. :)

No cóż, jest to jeden z tomów lubianych "nie aż tak bardzo" jak inne pozycje Jeżycjady. Trochę zbyt dużo ckliwego romantyzmu wiejącego z miłości piętnastolatków. Przerysowani, zjedzeni konsumpcjonizmem rodzice Czarka również nie przemówili do mnie.
Miły za to motyw powrotu Robrojka, jego przemijającego uczucia do Anieli i budzącego się uczucia do Natalii, która to po...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Czy jest coś lepszego na deszczowy, brzydki dzień niż stara, dobra Jeżycjada? :) "Córka Robrojka" nie jest może jedną z moich najbardziej ulubionych części, ale zdecydowanie dobrze było ją przeczytać.

Czy jest coś lepszego na deszczowy, brzydki dzień niż stara, dobra Jeżycjada? :) "Córka Robrojka" nie jest może jedną z moich najbardziej ulubionych części, ale zdecydowanie dobrze było ją przeczytać.

Pokaż mimo to

Może nie jet to moja ulubiona część, ale tym razem naprawdę ją polubiłam! Z przyjemnością i zaciekawieniem obserwowałam, jak Robrojek układa sobie życie na nowo. Książka pełna mądrości i ciepła; polecam!

Może nie jet to moja ulubiona część, ale tym razem naprawdę ją polubiłam! Z przyjemnością i zaciekawieniem obserwowałam, jak Robrojek układa sobie życie na nowo. Książka pełna mądrości i ciepła; polecam!

Pokaż mimo to

Jeszcze wczoraj twierdziłam, że żałuję tego, iż happy end Nutrii będzie udziałem innego bohatera. Dziś mam ochotę paść na kolana przed Panią Musierowicz prosząc ją o wybaczenie. Autorka doskonale wie, co czyni a czytelnik musi tylko zaufać i uzbroić się w cierpliwość. Wszystko ładnie się łączy, dzieje się bez pośpiechu, stopniowo dąży do wyznaczonego celu.
Jestem wniebowzięta kolejnym tomem Jeżycjady. Nie mogłam się oderwać od czytania. Rodzina Borejków jak zwykle stanowi bezpieczną przystań dla zagubionych duszyczek. Dowiedziałam się, co słychać u dawnych bohaterów. Wrócił kochany Robrojek, przemknął na chwilkę nawet Hajduk z Cesią a także Dambo, Elka, Tomeczek.
To jest właśnie najpiękniejsze w Jeżycjadzie- starsi bohaterowie nie znikają całkowicie, pojawiają się od czasu do czasu, tak jakby chcieli powiedzieć czytelnikowi: U nas wszystko w porządku, żyjemy sobie spokojnie, do zobaczenia!"

Jeszcze wczoraj twierdziłam, że żałuję tego, iż happy end Nutrii będzie udziałem innego bohatera. Dziś mam ochotę paść na kolana przed Panią Musierowicz prosząc ją o wybaczenie. Autorka doskonale wie, co czyni a czytelnik musi tylko zaufać i uzbroić się w cierpliwość. Wszystko ładnie się łączy, dzieje się bez pośpiechu, stopniowo dąży do wyznaczonego celu.
Jestem...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jak na razie ulubiona część (czytam po kolei). Mega podobał mi się pomysł połączenia bajki o pięknej i bestii z jezycjadą. Dla mnie było mega romantycznie. Jedyne co psuło mi całość to pomieszanie przez MM dat urodzenia robrojka. W momencie gdy dzieje się akcja on ma 33 lata a nie tak jak wynikałoby z treści minimum 35... On jest młodszy od Gabrysi conajmniej o 2 lata. Z tego wynikałoby że Bella urodziła się gdy miał 17 lat... No cóż mam nadzieję że to pomyłka. A i jeszcze rysunek robrojka jako starego pryka z wąsem... Serio? Z treści wynika że zachował młody wygląd (w końcu miał 33 lata!) A na rysunku wygląda jak 50 latek... Dlatego wątek miłości robrojka i nutrii jest jakiś totalnie abstrakcyjny

Jak na razie ulubiona część (czytam po kolei). Mega podobał mi się pomysł połączenia bajki o pięknej i bestii z jezycjadą. Dla mnie było mega romantycznie. Jedyne co psuło mi całość to pomieszanie przez MM dat urodzenia robrojka. W momencie gdy dzieje się akcja on ma 33 lata a nie tak jak wynikałoby z treści minimum 35... On jest młodszy od Gabrysi conajmniej o 2 lata. Z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to