[...]
- Marcin - westchnął Wacek oglądając się na drzwi - mów ciszej. Prawdziwy mężczyzna jest dyskretniejszy. Co ty wiesz o życiu, o dziewczynach... Dziecko jesteś.
- Phi! Cóż ty sobie myślisz, że u nas w klasie dziewczyn nie ma? Rudzielców nie ma, ale Kostka siostra przemalowała się na rudo, to ci była heca! Wyglądała, jakby się z choinki urwała.

𝗭𝗔𝗕𝗔𝗪𝗡𝗘, 𝗦𝗭𝗞𝗢𝗟𝗡𝗘 𝗣𝗘𝗥𝗬𝗣𝗘𝗧𝗜𝗘 ! 𝗪𝗦𝗣𝗢𝗠𝗡𝗜𝗘𝗡𝗜𝗔 𝗪𝗥𝗔𝗖𝗔𝗝Ą !
Ciąg dalszy powieści "𝑮ł𝒐𝒘𝒂 𝒏𝒂 𝒕𝒓𝒂𝒏𝒛𝒚𝒔𝒕𝒐𝒓𝒂𝒄𝒉".
Akcja toczy się po wakacjach, teraz w siódmej klasie szkoły podstawowej. Nawiązują się pierwsze miłości i pary, a jednocześnie toczy się normalne szkolne życie, przepełnione nauką, marzeniami i oczywiście kłopotami z nauczycielami i rodzicami. Samo życie.
𝗦𝗭𝗖𝗭𝗘𝗥𝗭𝗘 𝗣𝗢𝗟𝗘𝗖𝗔𝗠 𝗪 𝗞𝗔Ż𝗗𝗬𝗠 𝗪𝗜𝗘𝗞𝗨 !

[...]
- Marcin - westchnął Wacek oglądając się na drzwi - mów ciszej. Prawdziwy mężczyzna jest dyskretniejszy. Co ty wiesz o życiu, o dziewczynach... Dziecko jesteś.
- Phi! Cóż ty sobie myślisz, że u nas w klasie dziewczyn nie ma? Rudzielców nie ma, ale Kostka siostra przemalowała się na rudo, to ci była heca! Wyglądała, jakby się z choinki urwała.

𝗭𝗔𝗕𝗔𝗪𝗡𝗘, 𝗦𝗭𝗞𝗢𝗟𝗡𝗘...

Baaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaardzo polecam. Ale nie rozumiem... Jak Kostek nie powiedział, ( pod koniec ) że jest za tymi rzeczami w szatni!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Niestety nie ma kolejnej części, a chcę wiedzieć co będzie pomiędzy Irką, a Kostkiem i Ewą, a Marcinem. I czy Sieczko i trener... W sensie czy się kiedyś dowie...

Baaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaardzo polecam. Ale nie rozumiem... Jak Kostek nie powiedział, ( pod koniec ) że jest za tymi rzeczami w szatni!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Niestety nie ma kolejnej części, a chcę wiedzieć co będzie pomiędzy Irką, a Kostkiem i Ewą, a...

Ponownie, po bardzo wielu latach, odkurzyłam tę uroczą młodzieżówkę Ożogowskiej, którą uwielbiam. Przeczytałam z ogromnym sentymentem, eh te podchody i drżączka niepewności w młodości :)
Czytając zamyśliłam się na smutno, że dla współczesnej młodzieży jest to już fikcja niedowierzania niewinności.

Ponownie, po bardzo wielu latach, odkurzyłam tę uroczą młodzieżówkę Ożogowskiej, którą uwielbiam. Przeczytałam z ogromnym sentymentem, eh te podchody i drżączka niepewności w młodości :)
Czytając zamyśliłam się na smutno, że dla współczesnej młodzieży jest to już fikcja niedowierzania niewinności.

Bardzo przyjemna książka dla młodzieży, ale nie tylko. Choć lekka i zabawna, mówi o ważnych dla młodego człowieka sprawach - pierwszych nieśmiałych uczuciach, szkole, czy dorastaniu. Polecam!

Bardzo przyjemna książka dla młodzieży, ale nie tylko. Choć lekka i zabawna, mówi o ważnych dla młodego człowieka sprawach - pierwszych nieśmiałych uczuciach, szkole, czy dorastaniu. Polecam!

Wspaniała i przyjemna książka o ludzkich uczuciach pierwszych nastoletnich ludzi.
Bardzo fajnie,miło się czyta.

Wspaniała i przyjemna książka o ludzkich uczuciach pierwszych nastoletnich ludzi.
Bardzo fajnie,miło się czyta.

Pamiętam, kiedy sam byłem w siódmej czy ósmej klasie. Hormony zaczynały buzować i faktycznie - za minutę miała być ta pierwsza miłość. Co myśmy wtedy przeżywali, jakie huśtawki nastrojów, jakie huragany wewnętrzne! I tego właśnie oczekiwałem po książce Ożogowskiej. Zabrakło wszystkiego, w czym pokładałem nadzieje.
Książka opowiada o codzienności nastolatków i ich rodzin. Mamy więc zmagania z lekcjami, sprawdziany, odpytywanie; kłopoty gospodarcze związane z zakupem mebli; rozterki - wziąć psa czy nie; wybryki szkolnych chuliganów. A tej miłości w zasadzie nie ma... Coś tam, jakieś pojedyncze sceny nakreślone bez empatii i emocji. W ogóle cała książka jest napisana z punktu widzenia moralizatora-dorosłego, a dziecka. Wszystko jest jakieś kanciaste, gruboskórne. A temat miłostek trzynasto- czy czternastolatków to sprawa szalenie delikatna i wymagająca niebywałej uczuciowości! Niziurski czy Bahdaj potrafili wejść w skórę dziecka, i opisać wiarygodnie wszystkie te emocje i przygody. Ożogowska - zdecydowanie nie. Brak jej też poczucia humoru.

Pamiętam, kiedy sam byłem w siódmej czy ósmej klasie. Hormony zaczynały buzować i faktycznie - za minutę miała być ta pierwsza miłość. Co myśmy wtedy przeżywali, jakie huśtawki nastrojów, jakie huragany wewnętrzne! I tego właśnie oczekiwałem po książce Ożogowskiej. Zabrakło wszystkiego, w czym pokładałem nadzieje.
Książka opowiada o codzienności nastolatków i ich rodzin....

Wypatrzona w hotelowej biblioteczce przypomniała mi czasy wczesnej podstawówki, kiedy to czytywałam powieści autorki. W ramach wakacyjnego przewietrzenia umysły miło było ją przeczytać. Zdecydowanie dla młodzieży, choć nie jestem pewna, czy dzisiejsze dzieciaki odnalazłyby się w przedstawionej rzeczywistości.

Wypatrzona w hotelowej biblioteczce przypomniała mi czasy wczesnej podstawówki, kiedy to czytywałam powieści autorki. W ramach wakacyjnego przewietrzenia umysły miło było ją przeczytać. Zdecydowanie dla młodzieży, choć nie jestem pewna, czy dzisiejsze dzieciaki odnalazłyby się w przedstawionej rzeczywistości.

Miła lektura dla szkolnej młodzieży. Swobodnie czytać można bez znajomości wcześniejszej części. Polska wieś, wakacje, co może się wydarzyć? Kto w kim się zakocha, kto dostanie żółwia, gdzie zobaczymy pawie? To wszystko tu i teraz w twórczości Hanny Ożogowskiej.

Miła lektura dla szkolnej młodzieży. Swobodnie czytać można bez znajomości wcześniejszej części. Polska wieś, wakacje, co może się wydarzyć? Kto w kim się zakocha, kto dostanie żółwia, gdzie zobaczymy pawie? To wszystko tu i teraz w twórczości Hanny Ożogowskiej.

Słabsza od innych książek tej autorki, a w każdym razie moim zdaniem nie da się jej porównać np. z "Chłopakiem na opak" czy "Dziewczyną i chłopakiem...". Mimo to z przyjemnością sobie ją przypomniałam, a przy okazji - cielęce lata i czasy pierwszych szkolnych miłości. Ej, ileż to wtedy było rozterek, niepokojów serca, zamieszania! Nie zawsze było to takie różowe, jak wydaje się przy lekturze tej książeczki, szczególnie gdy zauroczenie akurat nie było odwzajemnione lub gdy okazywało się, jak bardzo na wielkiej miłości ucierpiała nauka. Niemniej te wspomnienia mają swój sentymentalny smaczek, który udanie przywołała lektura książki Ożogowskiej.

Słabsza od innych książek tej autorki, a w każdym razie moim zdaniem nie da się jej porównać np. z "Chłopakiem na opak" czy "Dziewczyną i chłopakiem...". Mimo to z przyjemnością sobie ją przypomniałam, a przy okazji - cielęce lata i czasy pierwszych szkolnych miłości. Ej, ileż to wtedy było rozterek, niepokojów serca, zamieszania! Nie zawsze było to takie różowe, jak wydaje...

Poważniejsza (nie mylić z nudną!) kontynuacja przygód bohaterów "Głowy na tranzystorach". Poważniejsza, bo zaczynają się interesować płcią przeciwną. Zresztą nie tylko oni; ich starsze rodzeństwo również przeżywa poważne rozterki damsko-męskie. Mimo tej tematyki, powieść napisana jest równie lekko i przystępnie jak poprzednia.

Poważniejsza (nie mylić z nudną!) kontynuacja przygód bohaterów "Głowy na tranzystorach". Poważniejsza, bo zaczynają się interesować płcią przeciwną. Zresztą nie tylko oni; ich starsze rodzeństwo również przeżywa poważne rozterki damsko-męskie. Mimo tej tematyki, powieść napisana jest równie lekko i przystępnie jak poprzednia.