W czasach, gdy rozgrywa się ta historia, rozwód w Anglii, podobnie jak w innych
krajach protestanckich, mógł być przeprowadzony jedynie za zgodą Parlamentu.
Rozwodów udzielano rzadko, koszty zaś były tak wysokie, że tylko najbogatsi mogli
ważyć się na taki krok. Przez prawie 260 lat, pomiędzy 1602 i 1859 rokiem, Parlament
rozwiązał zaledwie 317 małżeństw.
Kobietę rozwiedzioną czekał całkowity bojkot towarzyski. Rozwódki natychmiast
wyjeżdżały za granicę i nie mogły nigdy powrócić do kraju. Natomiast mężczyznom prędko
wybaczano, choć nie zawsze przyjmowano ich na dworze.
Określenie „niebieska pończocha”, oznaczające kobietę oczytaną, mającą pretensje
literackie, wywodzi się od niebieskich wełnianych pończoch, noszonych przez Edwarda
Stillingfleeta, wnuka słynnego biskupa z Worcester. Był tak biedny, że nie stać go było na
zakup czarnych jedwabnych pończoch, które były uzupełnieniem eleganckiego stroju
bywalców wieczorków literackich wydawanych przez Elizabeth Montague (1720 - 1800) w
domu przy Portman Square.
[od autorki]