Arytmia uczuć

Od tej książki zaczęła się moja historia z książkami Leona Wiśniewskiego i z literaturą piękną

Od tej książki zaczęła się moja historia z książkami Leona Wiśniewskiego i z literaturą piękną

Pokaż mimo to

Wciągająca rozmowa, inteligencja bije z każdej kolejnej strony.

Wciągająca rozmowa, inteligencja bije z każdej kolejnej strony.

Pokaż mimo to

Sięgnęłam po „Arytmia uczuć” – wywiad rzekę z Januszem Wiśniewskim, prowadzonym przez Dorotę Wellman - by spełnić wymogi wyzwania czytelniczego Lubimy czytać na lipiec. Jest to chyba pierwszy wywiad-rzeka po który sięgnęłam. A nie! Pomyłka! Kiedyś przeczytałam rozmowy Artura Andrusa i Marii Czubaszek!
Ponieważ byłam w podróży to „Arytmia…” to była książka akurat. Podroż była do Torunia, a w trakcie lektury okazało się, że stamtąd pochodzi J. L. W.
Dwoje poważnych, mądrych i ciepłych ludzi prowadzi rozmowę, z której składa się biografia (w tym przypadku nawet autobiografia) pisarza. Kiedyś, wiadomo – pełen zachwyt S@motnością w sieci. Dziś pewnie musiałbym odświeżyć wrażenia, ale wiem, że już nie byłoby tyle wzruszeń, łez, itp. Podobnie, jak nie ma już takich wzruszeń przy kolejnych opowiadaniach J. L. W. Coś tam gra na emocjach, ale już nie tak silnie. Tak to czasem jest, jak pisarz napisze za dużo (może).
Ale, ale, wracając do wywiadu – znów Wiśniewski ujął mnie tym, że mówi o nauce i mówi o niej prosto, zwyczajnie (rozumiem, to jest jego życie, znane od podszewki) i że umie wiedzę przekazać w sposób przystępny. I główna myśl – gloryfikacja nauki, jako siły napędowej, jako źródła postępu i zrozumienia świata, ludzi. To jest dobre. W tym tkwiła siła tej rozmowy.

Sięgnęłam po „Arytmia uczuć” – wywiad rzekę z Januszem Wiśniewskim, prowadzonym przez Dorotę Wellman - by spełnić wymogi wyzwania czytelniczego Lubimy czytać na lipiec. Jest to chyba pierwszy wywiad-rzeka po który sięgnęłam. A nie! Pomyłka! Kiedyś przeczytałam rozmowy Artura Andrusa i Marii Czubaszek!
Ponieważ byłam w podróży to „Arytmia…” to była książka akurat. Podroż...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo pouczająca, inteligentna rozmowa dwójki błyskotliwych ludzi. Ona nie zadaje głupich pytań. On udziela mądrych, ciekawych odpowiedzi, przemycając do nich trochę nauki, życiowego doświadczenia i przemyśleń nad przemijaniem, samotnością, sensem istnienia. Widać, że słuchają się wzajemnie. Pytania nie są sztampowe, "wyuczone" i z góry przygotowane, tylko wypływają z treści dialogu. Czasem pogłębiają odpowiedź, a czasem stawiają ją w innym świetle.
Bardzo przyjemna, pouczająca lektura. Zaraz siadam do drugiej części. Polecam gorąco.

Bardzo pouczająca, inteligentna rozmowa dwójki błyskotliwych ludzi. Ona nie zadaje głupich pytań. On udziela mądrych, ciekawych odpowiedzi, przemycając do nich trochę nauki, życiowego doświadczenia i przemyśleń nad przemijaniem, samotnością, sensem istnienia. Widać, że słuchają się wzajemnie. Pytania nie są sztampowe, "wyuczone" i z góry przygotowane, tylko wypływają z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Arytmię uczuć odebrałam faktycznie jako zaburzenie … zderzenie intelektu, wielkiego ścisłego umysłu z tym co dla mnie proste zwyczajne –poznanie genomu naprzeciw zwykłego „dobrze, że jesteś’… dla mnie wynurzenia niestety nieco męczące, może dla tego, że nie do końca zrozumiałe…

Arytmię uczuć odebrałam faktycznie jako zaburzenie … zderzenie intelektu, wielkiego ścisłego umysłu z tym co dla mnie proste zwyczajne –poznanie genomu naprzeciw zwykłego „dobrze, że jesteś’… dla mnie wynurzenia niestety nieco męczące, może dla tego, że nie do końca zrozumiałe…

Pokaż mimo to

Wywiad z ciekawą postacią

Wywiad z ciekawą postacią

Pokaż mimo to

Bardzo ciekawe rozmowy Janusza L. Wiśniewskiego i Doroty Wellman. Dwoje intelektualistów, trochę celebrytów, porusza różne wątki. Od naukowych po lekkie, żartobliwe.

Bardzo ciekawe rozmowy Janusza L. Wiśniewskiego i Doroty Wellman. Dwoje intelektualistów, trochę celebrytów, porusza różne wątki. Od naukowych po lekkie, żartobliwe.

Pokaż mimo to

Książkę przeczytałam dla Doroty Wellman.
Uwielbiam ją jako dziennikarkę i kobietę.
Książkę czytało się dobrze, ale książka raczej na raz do przeczytania

Książkę przeczytałam dla Doroty Wellman.
Uwielbiam ją jako dziennikarkę i kobietę.
Książkę czytało się dobrze, ale książka raczej na raz do przeczytania

Pokaż mimo to

Jako fanka powieści Janusza Leona Wiśniewskiego przeczytać po prostu musiałam! Super!

Jako fanka powieści Janusza Leona Wiśniewskiego przeczytać po prostu musiałam! Super!

Pokaż mimo to

"Arytmia uczuć" to w moim przekonaniu jedna z tych książek, których się nie czyta, a którymi się delektuje. Bo jak inaczej wytłumaczyć to, iż akurat tę konkretną czytałam cały miesiąc? Brakiem czasu nie będę się wykręcać, bo to wcale nieprawda. Było tak, ponieważ zwyczajnie nie chciałam, żeby ta książka się skończyła, żeby pojawiła się kropka po ostatnim zdaniu.
Janusza L. Wiśniewskiego bardzo lubię, czytam wszystkie jego książki, jest jednym z moich ulubionych autorów. W "Arytmii uczuć"odpowiada na pytania Doroty Wellman, którą swoją drogą też bardzo lubię.
Wywiad-rzeka to nie jest moja ulubiona forma, jaką czytam. Jednak w tym wypadku chciałam, żeby ta rozmowa trwała i trwała. Wiśniewski to niezwykle inteligentny i wartościowy człowiek. Wykształcony w kilku dziedzinach potrafi tak przekazać informacje, że nawet laik wie, o co chodzi. Poza tym, potrafi tak opowiadać o uczuciach, że choć nie chcę, często się wzruszam.
Dzięki "Arytmii uczuć" poznałam kolejne fakty z życia Wiśniewskiego, po części przybliżył mi swój świat, swoje jego postrzeganie, podejście do życia, ludzi, religii. A Wellman? Idealnie się wpasowała. Ma niesamowitą umiejętność stawiania odpowiednich pytań, potrafi słuchać. Dzięki niej ta opowieść była jeszcze ciekawsza.
Teraz z jeszcze większą ochotą sięgnę po kolejną książkę tego duetu "Siedem lat później".

"Arytmia uczuć" to w moim przekonaniu jedna z tych książek, których się nie czyta, a którymi się delektuje. Bo jak inaczej wytłumaczyć to, iż akurat tę konkretną czytałam cały miesiąc? Brakiem czasu nie będę się wykręcać, bo to wcale nieprawda. Było tak, ponieważ zwyczajnie nie chciałam, żeby ta książka się skończyła, żeby pojawiła się kropka po ostatnim zdaniu.
Janusza L....

więcej

mniej

Pokaż mimo to