Stało się. Lekturę tego tytułu rozpoczęłam w marcu. Dziś, ponad dwa miesiące później staję na upragnionym finiszu. Pomyślicie teraz: "biedna O, tak się męczyła, niezły gniot musiał ten Durrell wypuścić". Nic z tych rzeczy!
Parę dni temu w mojej głowie zagnieździło się przeświadczenie o zmarnowanym potencjale tej książki - na własne życzenie. Ostatnie rozdziały pochłaniałam z prawdziwą ekscytacją, czego nie można powiedzieć o początku, z którym mierzyłam się te wieki temu. Nie jest to bynajmniej kwestia poziomu. Nieodpowiedni czas - ot co.
Ponadto, część problemu niezaprzeczalnie leży po stronie technicznej książki. Nabyty przeze mnie egzemplarz ani trochę nie zachęcał do lektury. Nie pogardziłabym też choć kilkustronicową wklejką z fotografiami, tudzież grafikami (bo nie czuję się ekspertką w zakresie amerykańskiej fauny, a googlowanie poszczególnych gatunków było dość męczące).
Mimo tych wszystkich żali, strasznie przyjemnie było poznawać poszczególne okazy, a także historie związane z ich pozyskiwaniem. "Opowieści" zdecydowanie zasługują na dopieszczenie w nowym wydaniu - wtedy zaskarbią sobie jeszcze więcej mojego uwielbienia.

Stało się. Lekturę tego tytułu rozpoczęłam w marcu. Dziś, ponad dwa miesiące później staję na upragnionym finiszu. Pomyślicie teraz: "biedna O, tak się męczyła, niezły gniot musiał ten Durrell wypuścić". Nic z tych rzeczy!
Parę dni temu w mojej głowie zagnieździło się przeświadczenie o zmarnowanym potencjale tej książki - na własne życzenie. Ostatnie rozdziały pochłaniałam...

Ciekawa i zabawna książka o zwierzętach zamieszkujących Amerykę Południową. Autorem jest łowca zwierząt, który pozyskuje je dla ogrodów zoologicznych, chociaż w ostatniej części mowa jest tylko o filmowaniu zwierząt. Opisane są przygody autora związane z jego zawodem.
Najbardziej podobała mi się część dotycząca Gujany i "polowania" na mrówkojada:).

Ciekawa i zabawna książka o zwierzętach zamieszkujących Amerykę Południową. Autorem jest łowca zwierząt, który pozyskuje je dla ogrodów zoologicznych, chociaż w ostatniej części mowa jest tylko o filmowaniu zwierząt. Opisane są przygody autora związane z jego zawodem.
Najbardziej podobała mi się część dotycząca Gujany i "polowania" na mrówkojada:).

Książka opisuje wyprawy Geralda Durrella do Ameryki Południowej. Celem tych wyjazdów jest zdobycie zwierząt do angielskiego ogrodu zoologicznego.

Autor posługuje się lekkim, dowcipnym językiem. Zaśmiewałam się czytając relacje z chwytania anakondy, czy perypetie ze złapanym grzechotnikiem.

Polubiłam bohaterów opowiadania, nawet Paulę, miejscową burdelmamę.

Schwytanie zwierząt bywa nieco skomplikowane. Każde wymaga specyficznej diety. Niemal z każdym, nawet tym niejadowitym należy obchodzić się ostrożnie. Przekonał się o tym sam Gerald wkładając palec do gardła ropuchy rogatej.

W książce jest wiele zabawnych scen. Jedną z nich jest scena z kapibarą. Gerald wraz z pomocnikami zostali przyłapani przez policjanta , gdy przenosili ją o pierwszej w nocy w klatce, która swoim wyglądem przypominała trumnę.

Nawet perypetie z urzędem celnym wzbudzają uśmiech, chociaż większość z nas natykając się na "nadgorliwych" urzędników może za Geraldem powtórzyć: "Gdybym rzeczywiście powiedział co myślę, cały budynek wyleciałby w powietrze".

Książka opisuje wyprawy Geralda Durrella do Ameryki Południowej. Celem tych wyjazdów jest zdobycie zwierząt do angielskiego ogrodu zoologicznego.

Autor posługuje się lekkim, dowcipnym językiem. Zaśmiewałam się czytając relacje z chwytania anakondy, czy perypetie ze złapanym grzechotnikiem.

Polubiłam bohaterów opowiadania, nawet Paulę, miejscową burdelmamę.

Schwytanie...

Wspomnienia autora z podróży po Ameryce Południowej w celu złowienia ciekawych okazów zwierząt do ogrodów zoologicznych oraz udokumentowania na video życia w naturze niektórych gatunków.

Wspomnienia autora z podróży po Ameryce Południowej w celu złowienia ciekawych okazów zwierząt do ogrodów zoologicznych oraz udokumentowania na video życia w naturze niektórych gatunków.