Najnowsze artykuły
- ArtykułyCzytamy w weekend. 26 kwietnia 2024LubimyCzytać206
- ArtykułySzpiegowskie intrygi najwyższej próby – wywiad z Robertem Michniewiczem, autorem „Doliny szpiegów”Marcin Waincetel6
- ArtykułyWyślij recenzję i wygraj egzemplarz „Ciekawscy. Jurajska draka” Michała ŁuczyńskiegoLubimyCzytać2
- Artykuły„Spy x Family Code: White“ – adaptacja mangi w kinach już od 26 kwietnia!LubimyCzytać2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Helene Grimaud
1
6,0/10
Pisze książki: biografia, autobiografia, pamiętnik
Urodzona: 07.11.1969
Urodziła się w Aix-en-Provence we Francji. W jej żyłach płynie krew korsykańska, niemiecka, północnoafrykańska oraz żydowska.
Hélène Grimaud odkryła fortepian w wieku siedmiu lat. Od 1982 uczyła się w Konserwatorium Paryskim u Jacques'a Rouviera. W 1985 (jako szesnastolatka) zdobyła nagrodę Grand Prix du Disque Akademii Charlesa Crosa za nagranie Sonaty fortepianowej b-moll Siergieja Rachmaninowa. W wieku 21 lat przeprowadziła się do Stanów Zjednoczonych, najpierw na Florydę, a później do South Salem w stanie Nowy Jork, gdzie w 1997 razem z fotografem Johnem Henrym Fair założyła Wolf Conservation Center - organizację non-profit zajmującą się ochroną dzikich wilków. Obecnie znów mieszka w Europie, w Szwajcarii. Jest synestetką, w jej przypadku polega to na postrzeganiu dźwięków jako posiadających kolory.http://www.helenegrimaud.com
Hélène Grimaud odkryła fortepian w wieku siedmiu lat. Od 1982 uczyła się w Konserwatorium Paryskim u Jacques'a Rouviera. W 1985 (jako szesnastolatka) zdobyła nagrodę Grand Prix du Disque Akademii Charlesa Crosa za nagranie Sonaty fortepianowej b-moll Siergieja Rachmaninowa. W wieku 21 lat przeprowadziła się do Stanów Zjednoczonych, najpierw na Florydę, a później do South Salem w stanie Nowy Jork, gdzie w 1997 razem z fotografem Johnem Henrym Fair założyła Wolf Conservation Center - organizację non-profit zajmującą się ochroną dzikich wilków. Obecnie znów mieszka w Europie, w Szwajcarii. Jest synestetką, w jej przypadku polega to na postrzeganiu dźwięków jako posiadających kolory.http://www.helenegrimaud.com
6,0/10średnia ocena książek autora
50 przeczytało książki autora
40 chce przeczytać książki autora
1fan autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Dzikie wariacje Helene Grimaud
6,0
Od dawna obserwuję Helene Grimaud jako pianistkę, jak również założony przez nią ośrodek w South Salem, poświęcony ochronie wilków. Ta książka spełniła moje oczekiwania, a nawet je znacznie przerosła. Piękna kobieta, piękny człowiek. Ogromna wrażliwość, pracowitość, talent. Rzecz o tym, jak dziecko outsider dzięki wspierającemu otoczeniu, szanującemu jego odrębność, może stworzyć własne, spełnione życie.
Dzikie wariacje Helene Grimaud
6,0
Helene Grimaud zafascynowała mnie!Jej autobiografia wciągnęła mnie bez reszty od pierwszych stron gdzie opisuje swoje dzieciństwo:
"Nie ma we mnie żadnej tęsknoty za dzieciństwem.Przez wszystkie lata, które minęły, nie miałam nigdy poczucia raju utraconego. Raczej czekałam na inny raj z nadzieją,że gdzieś go kiedyś odnajdę.Był zapisany we mnie, choć na razie głęboko ukryty."
Grimaud była dzieckiem niepokornym i generalnie posiadała wszystkie inne cechy z przedrostkiem"Nie":nie-uległa,nie-poskromiona,nie-zdyscyplinowana,nie-przystosowana, nie-przewidywalna itd.
W szkole wyobcowana, bez koleżanek, bez wspólnych zabaw z dziećmi, zawsze na uboczu.Wolała samotność i czytanie książek w zaciszu swojego pokoju.
Z drugiej strony już jako dziecko bardzo intensywnie przeżywała rzeczywistość: kontakt z przyrodą, ze zwierzętami,własne cielesne odczucia:"Obiektywnie rzecz biorąc, miałam wszystko,żeby być szczęśliwym dzieckiem.A jednak dusiłam się.Moja powłoka cielesna była po prostu za ciasna."
Towarzyszyła jej nieodparte pragnienie bycia gdzie indziej, znalezienie dla siebie innego miejsca- przemożne pragnienie ucieczki.
Zaczęły pojawiać się u niej symptomy nerwicy natręctw.Obsesyjne dążenie do symetrii własnego ciała i otoczenia.Kiedy przewróciła się i skaleczyła sobie prawą rękę od razu odczuwała potrzebę aby rana była też na lewej, po czym okaleczała się.Sznurówka prawa musiała być zawiązana tak idealnie jak lewa, a sweter z delfinkami zwinięty dokładnie symetrycznie.
Miała wówczas ok 7 lat i rodzice szukali sposobu aby jakoś zaradzić tym problemom.Podejrzewali,że przyczyną jest nadmiar energii fizycznej, którą należy pomóc dziecku uwolnić.Zaczęli więc zapisywać Helene na wszelkiego rodzaju zajęcia ruchowe:balet, tenis, sporty walki.Nie przyniosło to jednak żadnych efektów.W końcu ojciec wpadł na pomysł,że może chodzi o rozładowanie energii emocjonalnej i zaproponował córce naukę gry na pianinie.
To zajęcie pochłonęło ją bez reszty i z całą intensywnością z jaką przeżywała rzeczywistość!Ćwiczenia gry na pianinie powodowały wręcz cielesne doznania przyjemności i ekstazy.Odtąd będzie to jej największa życiowa pasja.
To dopiero początek tej fascynującej autobiografii.Reszty nie zdradzę...a jest jeszcze wiele do przeczytania o niesamowitym życiu tej utalentowanej pianistki.O tym jak upór i determinacja pozwoliły jej kroczyć własną drogą i realizować marzenia.O tym jak kierowanie się intuicją i instynktem prowadziło ją zawsze w dobrym kierunku.A także o tym jak znalazła swoje miejsce na ziemi wśród czworonożnych przyjaciół wilków.
Na okładce książki widnieje napis:"Dziki wariacje to nie tylko portret buntowniczki i słynnej pianistki, ale również fascynujący i pełen uroku traktat o nieuległości , spisany na użytek wszystkich czarnych owiec."
Polecam zatem wszystkim czarnym owcom:)
Książkę dodaję na półkę "Ulubione"!