Bardzo ciekawy temat, sześć opowieści z różnych stron świata. Mnie najbardziej zainteresował reportaż z Namibii o Basterach. Poza tym mamy też reportaż z Brazylii, Jamajki, Haiti, Sri Lanki i Gwadelupy. Nawet nie wiedziałem iż w tych odległych krajach żyją tytułowe białe plemiona. Niestety ksiązka niezbyt zachwyca językiem i treścią, może dlatego iz spodziewałem sie czegos innego. Ale i tak warto zapoznac się z ta publikacją.

Bardzo ciekawy temat, sześć opowieści z różnych stron świata. Mnie najbardziej zainteresował reportaż z Namibii o Basterach. Poza tym mamy też reportaż z Brazylii, Jamajki, Haiti, Sri Lanki i Gwadelupy. Nawet nie wiedziałem iż w tych odległych krajach żyją tytułowe białe plemiona. Niestety ksiązka niezbyt zachwyca językiem i treścią, może dlatego iz spodziewałem sie czegos...

Czytało mi się ją średnio, za to temat ciekawy. Nie miałam pojęcia o tym, że są jeszcze jacyś potomkowie kolonizatorów i to żyjący tak biednie. A przede wszystkim, że ich uporczywe trzymanie się określonej kiedyś tożsamości tak osobliwie wiąże się z...rasizmem. Że rasa może być dla kogoś tak ważna, że może być powodem do dumy, wywyższania się nad innych. Osobliwa to lektura.

Czytało mi się ją średnio, za to temat ciekawy. Nie miałam pojęcia o tym, że są jeszcze jacyś potomkowie kolonizatorów i to żyjący tak biednie. A przede wszystkim, że ich uporczywe trzymanie się określonej kiedyś tożsamości tak osobliwie wiąże się z...rasizmem. Że rasa może być dla kogoś tak ważna, że może być powodem do dumy, wywyższania się nad innych. Osobliwa to lektura.

Jedna z piekniejszych podróży po świecie ktorego ju z niema

Jedna z piekniejszych podróży po świecie ktorego ju z niema

Ciekawa lektura choć nie jest świetnie napisana. Niektóre historie lepsze od drugich. Choć ogolnie wzbudziła we mnie ciekawość i refleksje nad losami ludzi, wiec ocena pozytywna.

Ciekawa lektura choć nie jest świetnie napisana. Niektóre historie lepsze od drugich. Choć ogolnie wzbudziła we mnie ciekawość i refleksje nad losami ludzi, wiec ocena pozytywna.

Chyba spodziewałam się czegoś innego sięgając po ten tytuł. Bardzo lubię reportaże, jeszcze bardziej opowieści o podróżach po egzotycznych, nieznanych krajach. Temat nośny, związany z reliktami kolonializmu, więc powinno być ciekawie. A jednak tym razem coś mi utrudniało odbiór, nie było to gładkie i płynne czytanie. Może to kwestia maniery pisarskiej autora ? Przeszkadzało do tego stopnia, że nie jestem nawet wskazać jasnych stron tej książki. Czasem zdarza się, że dany tytuł zbyt długo czeka na półce na swoją szansę i nie przemawia do czytelnika tak jak powinien. I tak było w tym przypadku. Ale nie wykluczam, że spróbuję do „Zaginionych białych plemion” podejść raz jeszcze.

Chyba spodziewałam się czegoś innego sięgając po ten tytuł. Bardzo lubię reportaże, jeszcze bardziej opowieści o podróżach po egzotycznych, nieznanych krajach. Temat nośny, związany z reliktami kolonializmu, więc powinno być ciekawie. A jednak tym razem coś mi utrudniało odbiór, nie było to gładkie i płynne czytanie. Może to kwestia maniery pisarskiej autora ? Przeszkadzało...

„Zaginione białe plemiona” - jak genialnie to brzmi! Sam tytuł bardzo zachęca do lektury a wybrany przez autora temat jest bardzo interesujący oraz egzotyczny. Czytelnik jednak szybko odkrywa, że autorowi nie chodzi bynajmniej o romantyczne spotkania z mieszkańcami rajskich, tropikalnych zakątków naszej planety.

Riccardo Orizio podróżuje nie tylko w odległe kraje, jak Sri Lanka czy Gwadelupa, ale przede wszystkim w odległe czasy. W centrum jego uwagi zawsze znajduje się człowiek a wybrane społeczności należą chyba do najmniej znanych w Europie „pozostałości” ery kolonialnej – czasów wielkich kompanii handlowych oraz olbrzymich imperiów, nad których terytoriami nigdy nie zachodziło słońce.

Osobiście bardzo mi przypadła do gustu ta mieszanka książki historycznej i podróżniczej z literaturą faktu i reportażem. Orizio znakomicie pokazuje, jak trudna przeszłość nadal wywiera olbrzymi wpływ na losy izolowanych, zapomnianych przez wszystkich społeczności. Jak ludzie w głuszy haitiańskiej prowincji potrafią nadal marzyć o Polsce jako raju na ziemi, z którego pochodzą ich przodkowie a do którego nie ma już powrotu. Jak potomkowie francuskich arystokratów, skoaligowani z rodem Grimaldich z Monaco, wegetują w interiorze Gwadelupy i żyją częściowo nadal w przekonaniu, że biały człowiek nie powinien mieszać się z ciemnoskórym – nawet wtedy, gdy ceną takiego postępowania jest konieczność tolerowania incestu i jego negatywnego wpływu na zdrowie własnego potomstwa.

„Zaginione białe plemiona” to historia małych piekieł – pozostałości dawno minionej epoki świetności obarczonych całą masą problemów. Kolonializm, rasizm, ksenofobia, odwetowa polityka nowych/starych władców danego regionu to najważniejsze punkty, wokół których Orizio snuje melancholijną opowieść o ludziach krzywdzących i skrzywdzonych. O ludziach ciągle pytanych przez ich ciemnoskórych współobywateli jak długo zamierzają spędzać urlop w kraju – mimo że ich rodzina szczyci się kilkusetletnią historią pobytu w danym zakątku świata. Ale też i o ludziach, którzy uważają się za tak więcej wartościowymi od odwiedzających ich turystów, że zakazują swoim dzieciom odpowiadać na pytania obcych.

Facyt: Orizio znalazł znakomity, oryginalny temat, który zrelacjonował z dużym wyczuciem i wsparł sporą dozą ciekawych informacji historycznych. Polecam!

„Zaginione białe plemiona” - jak genialnie to brzmi! Sam tytuł bardzo zachęca do lektury a wybrany przez autora temat jest bardzo interesujący oraz egzotyczny. Czytelnik jednak szybko odkrywa, że autorowi nie chodzi bynajmniej o romantyczne spotkania z mieszkańcami rajskich, tropikalnych zakątków naszej planety.

Riccardo Orizio podróżuje nie tylko w odległe kraje, jak Sri...

Książka ciekawa, warta przeczytania, mająca ogrom ciepła i zaangażowania w warstwie tekstu. Autora wprost fascynuje historia poszczególnych grup i ludów. Białe plemiona pokazują jak w umyśle, w sercu i we wspomnieniach każdy Homo Sapiens skrywa własną przynależność, własną pozycję i ocenę własnej tożsamości. Nie kolor skóry, język, czy coś powierzchownego… a mentalne i emocjonalne warstwy czynią nas tymi, a nie innymi. Tam jesteśmy i tymi jesteśmy, gdzie nasze serce. Krzepiące i miłe, choć nie zawsze radosne…

Książka ciekawa, warta przeczytania, mająca ogrom ciepła i zaangażowania w warstwie tekstu. Autora wprost fascynuje historia poszczególnych grup i ludów. Białe plemiona pokazują jak w umyśle, w sercu i we wspomnieniach każdy Homo Sapiens skrywa własną przynależność, własną pozycję i ocenę własnej tożsamości. Nie kolor skóry, język, czy coś powierzchownego… a mentalne i...

To książka, którą wypatrzyłem w bibliografii książki T. Pindla "Za horyzont". Absolutnie mnie zafascynowała i oczarowała podróż Oriziego po ginących i zapomnianych odpryskach kolonizacji Haiti, Gwadelupy, Namibii, Cejlonu czy Jamajki... Wciągająca i poruszająca.
Oriziego czyta się lekko, ale na szczęśćie nie jest to lekkość wynikająca z nicości tekstu. To lekkość pióra kogoś kto pochyla się nad tematem z czułością, zainteresowaniem i miłością wobec tych, których odwiedza i opisuje.

To książka, którą wypatrzyłem w bibliografii książki T. Pindla "Za horyzont". Absolutnie mnie zafascynowała i oczarowała podróż Oriziego po ginących i zapomnianych odpryskach kolonizacji Haiti, Gwadelupy, Namibii, Cejlonu czy Jamajki... Wciągająca i poruszająca.
Oriziego czyta się lekko, ale na szczęśćie nie jest to lekkość wynikająca z nicości tekstu. To lekkość pióra...

Książka niezwykła. Jeśli interesujesz się etnologią, antropologią, wędrówkami grup etnicznych czy ich przemieszczeniami na skutek różnych okoliczności, m. in. historycznych - ta pozycja powinna Cię zainteresować.
Ja na przykład zainteresowałam się, dzięki lekturze tej książki, dotąd nieznanym mi ludem Basterów z Namibii; zaczęłam szukać bibliografii nt. zapomnianych Polaków na Haiti.... a dowodem na to, że książka zapadła mi w pamięć, jest fakt napisania tej opinii po kilku latach od lektury :)

Książka niezwykła. Jeśli interesujesz się etnologią, antropologią, wędrówkami grup etnicznych czy ich przemieszczeniami na skutek różnych okoliczności, m. in. historycznych - ta pozycja powinna Cię zainteresować.
Ja na przykład zainteresowałam się, dzięki lekturze tej książki, dotąd nieznanym mi ludem Basterów z Namibii; zaczęłam szukać bibliografii nt. zapomnianych Polaków...

Całkiem fajna ksiażka. Zwłaszcza część o palakach zaginionych gdzieś w interiorze Haiti. Daje do myślenia.

Całkiem fajna ksiażka. Zwłaszcza część o palakach zaginionych gdzieś w interiorze Haiti. Daje do myślenia.