Klasycznie dla siebie, Żuławski snuje opowieść wieloraką. Z jednej strony jest powieść o Piłsudskim i Hemingwayu. pośród nich jednak pojawia sie główny bohater, który podobnie jak dwaj poprzedni, wiedzie swój tragiczny żywot zbliżając sie do nieuchronnej śmierci. Piękny język, świetna książka.

Klasycznie dla siebie, Żuławski snuje opowieść wieloraką. Z jednej strony jest powieść o Piłsudskim i Hemingwayu. pośród nich jednak pojawia sie główny bohater, który podobnie jak dwaj poprzedni, wiedzie swój tragiczny żywot zbliżając sie do nieuchronnej śmierci. Piękny język, świetna książka.

Pokutuje w nas wyobrażenie o tym, czym jest biografia, jakie wynieśliśmy ze szkół. Ta książka nie jest niczym takim, co w szkołach określają mianem biografii. To niezwykle osobista książka, gdzie postacie Marszałka, Hemingwaya, Lechonia są tylko pretekstem do pisania o sobie, o swych lękach, życiu, pisarstwie, uczuciach, kobietach, seksie, o tym, co ważne? Więc jest to raczej odważna autobiografia pisarza, który z nie jednego pieca chleb jadł i nie jedną zna kobietę, a i nie jedną książkę popełnił. Do polecenia.

Pokutuje w nas wyobrażenie o tym, czym jest biografia, jakie wynieśliśmy ze szkół. Ta książka nie jest niczym takim, co w szkołach określają mianem biografii. To niezwykle osobista książka, gdzie postacie Marszałka, Hemingwaya, Lechonia są tylko pretekstem do pisania o sobie, o swych lękach, życiu, pisarstwie, uczuciach, kobietach, seksie, o tym, co ważne? Więc jest to...