Dla mnie - uczta intelektualna.
I wielkie uznanie za szczerość i odwagę. Po co czytać dzienniki napisane pod publiczkę (" Ja. Ja. Ja. "). Wierzę, że Żuławski co myślał, to zapisał.
I Esterka oczywiście. Wielka fascynacja, a może nawet miłość.
-
Dodatkowo: przypadkowe, ciekawe zestawienie moich lektur. Po lekturze Myśliwskiego: filozofia chłopska jego bohatera ( Kamień na kamieniu ) kontra przemyślenia Andrzeja Żuławskiego. Wybieram Żuławskiego.
Drugi raz na końcu: po Nocniku wybrałem Panią Dalloway Wirginii Woolf. Czyli męskie spojrzenie na świat kontra spojrzenie kobiece. 2:0. Wybieram Żuławskiego.
-
Last but not least: ploteczki. Czy Iwaszko rzeczywiście chędożył Czesia ( Miłosza ) ?

Dla mnie - uczta intelektualna.
I wielkie uznanie za szczerość i odwagę. Po co czytać dzienniki napisane pod publiczkę (" Ja. Ja. Ja. "). Wierzę, że Żuławski co myślał, to zapisał.
I Esterka oczywiście. Wielka fascynacja, a może nawet miłość.
-
Dodatkowo: przypadkowe, ciekawe zestawienie moich lektur. Po lekturze Myśliwskiego: filozofia chłopska jego bohatera ( Kamień na...

Dziaders z głową w nocniku, ot co.

Dziaders z głową w nocniku, ot co.

CO SIĘ WYLAŁO Z NOCNIKA

Najpierw obejrzałem kilka filmów Andrzeja Żuławskiego, rozczarowałem się, bohaterowie fatalnie sztuczni, okropne dłużyzny. Pomyślałem, że być może „Nocnik’ mnie bardziej zadowoli.

Nic z tego.

Pierwsze 200 stron to zmagania z licznymi pisarzami, filozofami, myślicielami, przede wszystkim z Ernstem Jungerem, niemieckim nacjonalistą, który przeprowadzał także liczne eksperymenty z narkotykami (żył 103 lata!),analizowanym i krytykowanym na wszelkie sposoby. Potem pojawiają się inni mędrcy i już sam nie wiem, kiedy Andrzej Żuławski zdążył to wszystko przeczytać, zgłębić i oczywiście skrytykować. Do jakiegoś momentu te lektury Autora mogą być ciekawe, ale w nadmiarze stają się nie do zniesienia.

Osobną sprawą jest powrót do rzeczywistości za sprawą kobiety, z którą sypia. Niestety biednej Esterce dostaje się najbardziej i to w koszmarnie wulgarny sposób. Tylko w łóżku jest dobra, owszem.

W pewnym momencie pisarz jest bardzo zmęczony i chce uciec od tego nadmiaru lektur („Przerywam. Poczucie zagrożenia. Czy to przeczuł mój mały syn?”, str. 105). Dobry tatuś, to chyba jedyna wzmianka o najmłodszym dziecku.

Natomiast przy rozważaniach o Hannie Arendt ma miejsce romantyczne wyznanie: (…myślę o babraniu się w Esterce, o zakalcu tych nędznych dołów, z których powinienem się jak najszybciej wygrzebać, i o gangsterstwie – gangsterskich gustach i gangsterskim języku Esterki /”I’m a cock teaser”/, o jej upodobaniu do cadillaców, olbrzymich gangsterskich samochodów, którymi jeździł też Soprano, boss bossów /”go down on you”/: wyssę ci chuja”/, str.287). W ten sposób zabija swoje lęki przed samotnością i starością.

Oczywiście każdy Autor ma prawo ukazywać siebie nawet od najgorszej strony, lecz nie jest dobrze, gdy przyjmuje to formę rozwlekłych dywagacji.

Będąc pewien, że w tej książce (641 stron drobnym maczkiem, praktycznie bez dialogów) nie może się już nic zmienić, zrezygnowałem z lektury przy pięćsetnej stronie, a dzieło wystawiłem na Allegro za śmiesznie niską cenę.

W autobiografiach szukam czegoś żywego, własnego, czegoś co przybliży mnie do Autora i jego życia, jego relacji ze światem. Prawie zawsze się mylę. I mimo, że długo przed tym się broniłem, jednak biografie stały się dla mnie ciekawsze.

CO SIĘ WYLAŁO Z NOCNIKA

Najpierw obejrzałem kilka filmów Andrzeja Żuławskiego, rozczarowałem się, bohaterowie fatalnie sztuczni, okropne dłużyzny. Pomyślałem, że być może „Nocnik’ mnie bardziej zadowoli.

Nic z tego.

Pierwsze 200 stron to zmagania z licznymi pisarzami, filozofami, myślicielami, przede wszystkim z Ernstem Jungerem, niemieckim nacjonalistą,...

Rynsztok. Do tego szkodliwy.

Rynsztok. Do tego szkodliwy.

Grafomania

Grafomania

Fekalia frustrata. Tytuł w pełni adekwatny, nocniki co prawda z reguły są dziecięce, a tu mamy do czynienia z ekstrementami na pozór dojrzałego mężczyzny. Szkoda, że człowiek z tą erudycją i dorobkiem pokusił się o coś tak żenującego na finiszu.

Fekalia frustrata. Tytuł w pełni adekwatny, nocniki co prawda z reguły są dziecięce, a tu mamy do czynienia z ekstrementami na pozór dojrzałego mężczyzny. Szkoda, że człowiek z tą erudycją i dorobkiem pokusił się o coś tak żenującego na finiszu.

Przemyślenia, refleksje na temat życia, otoczenia. Myśli chaotyczne, urywane. Język bogaty, ale pełen niestrawnych wulgaryzmów. Ostre osądy osób i zdarzeń, bardzo krytyczna ocena rzeczywistości. Odniosłam wrażenie, że jest to widzenie świata oczami zgorzkniałego, rozczarowanego życiem i ludźmi człowieka. Jedyną zaletą są odniesienia do fragmentów wartościowej literatury i jej znajomość oraz bogate słownictwo(pomijając nagromadzenie wulgaryzmów). Sięgnęłam po książkę zwiedziona kontrowersjami wokół niej i reklamą. Jednak jest trudna w odbiorze i nie dostrzegłam w niej głębszego przesłania. Uznałam, że czeka na mnie tyle książek, które chcę przeczytać, że szkoda czasu na takie wynurzenia. Tytuł adekwatny do treści.

Przemyślenia, refleksje na temat życia, otoczenia. Myśli chaotyczne, urywane. Język bogaty, ale pełen niestrawnych wulgaryzmów. Ostre osądy osób i zdarzeń, bardzo krytyczna ocena rzeczywistości. Odniosłam wrażenie, że jest to widzenie świata oczami zgorzkniałego, rozczarowanego życiem i ludźmi człowieka. Jedyną zaletą są odniesienia do fragmentów wartościowej literatury i...

Kontrowersje wokol ksiazki nie milkna do momentu czytania. Ksiazka jest najzwyczajniej w swiecie nudna. Rozumiem prowokacje i szum wokol ksiazki i Esterki- reklama reklama reklama! Ksiazka beznadziejna, w ktorej obraza sie wszystkich oprocz syna autora i Doroty Maslowskiej - ze wzgledu nad praca przy filmowaniu "Wojny polsko-ruskiej..." na podstawie ksiazki p. Doroty. Narracja to belkot, Esterka to wiadomo kto. Ksiazka pisana przez sfrustrowanego czlowieka, ktorego lata tworczej swietnosci juz przeminely.

Kontrowersje wokol ksiazki nie milkna do momentu czytania. Ksiazka jest najzwyczajniej w swiecie nudna. Rozumiem prowokacje i szum wokol ksiazki i Esterki- reklama reklama reklama! Ksiazka beznadziejna, w ktorej obraza sie wszystkich oprocz syna autora i Doroty Maslowskiej - ze wzgledu nad praca przy filmowaniu "Wojny polsko-ruskiej..." na podstawie ksiazki p. Doroty....

ku zaskoczeniu - to jest prawdziwie miłosna historia... język piekielnie trudny, ale bardzo wciagająca

ku zaskoczeniu - to jest prawdziwie miłosna historia... język piekielnie trudny, ale bardzo wciagająca

Wiki, przypadek Tuszyńskiej: W listopadzie 2014 roku Sąd Apelacyjny w Warszawie w prawomocnym wyroku oddalił pozew wdowy po Władysławie Szpilmanie. "Swoboda twórczości literackiej i prawo do wolności wypowiedzi są ważniejsze niż kult pamięci po zmarłym" – uznał sąd. W sprawie niemieckiego wydania tej książki Wyższy Sąd Krajowy w Hamburgu w wyroku z 21 maja 2013 r. zakazał wydawnictwu Insel Verlag zamieszczania fragmentów sugerujących, że Szpilman uczestniczył w akcji policji żydowskiej w getcie w 1942 r.



...

Wiki, przypadek Tuszyńskiej: W listopadzie 2014 roku Sąd Apelacyjny w Warszawie w prawomocnym wyroku oddalił pozew wdowy po Władysławie Szpilmanie. "Swoboda twórczości literackiej i prawo do wolności wypowiedzi są ważniejsze niż kult pamięci po zmarłym" – uznał sąd. W sprawie niemieckiego wydania tej książki Wyższy Sąd Krajowy w Hamburgu w wyroku z 21 maja 2013 r. zakazał...