Trochę dobrego, znacznie więcej złego. To pierwsze to wyłącznie niezły warsztat – Autor ma wyczucie słowa i frazy oraz zdaje się teoretycznie wiedzieć jak buduje się postaci i konstruuje sceny. Niestety w praktyce swego potencjału pan Straub nie wykorzystuje. Bohaterowie (włącznie z protagonistką) są papierowi, intryga chaotyczna i nużąca, atmosfera grozy… Cóż, mnie ta książka raczej rozbawiła, o dreszczyku niepokoju nawet mowy być nie może. Takie to nijakie, że i pisać się za wiele nie chce. Ba, po tygodniu od zakończeniu lektury nawet niewiele się pamięta ponad ogólne rozczarowanie. Horrror???

Trochę dobrego, znacznie więcej złego. To pierwsze to wyłącznie niezły warsztat – Autor ma wyczucie słowa i frazy oraz zdaje się teoretycznie wiedzieć jak buduje się postaci i konstruuje sceny. Niestety w praktyce swego potencjału pan Straub nie wykorzystuje. Bohaterowie (włącznie z protagonistką) są papierowi, intryga chaotyczna i nużąca, atmosfera grozy… Cóż, mnie ta...

Poznałem Petera Strauba za sprawą między innymi wydanej i napisanej razem z Kingiem książki Talizman i jej kontynuacji pod tytułem Czarny dom. Miło wspominam obie powieści, które czytało mi się przyjemnie. Kiedyś trafiłem na Julie napisaną przez Strauba i postanowiłem zakupić. Przeleżało sporo i postanowiłem przeczytać obecnie oczekując nie tylko dobrego horroru, ale klimatycznej opowieści o duchach.
Julia po ucieczce od swojego męża postanawia zakupić dom, w którym ma zamiar zamieszkać i ukryć się przed nim. Mimo tego ma kontakt z niektórymi członkami rodziny. Jednak gdy zapada noc zdaje sobie sprawę, ze nie jest sama. Czy to jej obsesja na punkcie męża, dająca znać przeszłość, szaleństwo, a może rzeczywiście w tym wszystkim macza swoje palce coś nadprzyrodzonego. Musi sama odkryć prawdę.

Książkę można podzielić na dwa wątki łączące się ze sobą i czasami zazębiające się. Na uwagę na pewno zasługuje ten dotyczący sił nadprzyrodzonych wnikających w zwykłe życie bohaterki. Autor tworzy w tym przypadku historie o nawiedzonej posiadłości, która przyprawia o dreszcze w czasie czytania. Dziwne zjawiska, niepokojące sygnały i bohaterka pozostawiona w tym wszystkim sama. Od razu nie dostajemy informacji na początku o co chodzi i dobrze. Pomału wraz z rozwojem akcji i zagęszczającej się atmosfery pojawiają się poszlaki mogące rzucić światło dzienne na zdarzenia związane z domem. Skupiając się również na odczuciach Julii nie wiedzącej co tak naprawdę dzieje się w domu. Pojawiających się symptomach szaleństwa i obsesji na temat zdarzenia przeszłości, męża i nie wiedzącej czy wydarzenia nie są jej wytworem poddajemy się czarowi opowieści. Groza stopniowo narasta aż do finału. Historia ma w sobie mroczny klimat i wzbudza niepokój jeśli chodzi o ten wątek, który tak naprawdę można uznać za najważniejszy w całej książce i najciekawszy. Opowieść o posiadłości na Ilchester Place mającej swoje lata i mroczną przeszłość idealnie nadaje się na dobry horror. Autor osadził swoją historie w Londynie, zachmurzonym i mglistym tworząc nastrój grozy. Nie można opowieści odmówić klimatu, trzymających w napięciu momentów, niesamowitych i strasznych zdarzeń wzbudzających dreszczyk strachu podczas czytania. Sądzę, że za sprawą oddania głosu bohaterce udała się ta sztuka. Poznajemy w czasie czytania całą ilość emocji związanych ze stratą córki i swoim zaborczym mężem. Otrzymujemy przemyślenia i wewnętrzne rozważania Julii na temat zdarzeń z przeszłości i teraźniejszych. Wraz z wydarzeniami noszącymi w sobie nadprzyrodzone działania dotyczące posiadłości. Do pewnego momentu nie jesteśmy pewni niczego jeśli chodzi o zdarzenia, bo czasami wydaje się, że chodzi o halucynacje, popadanie w szaleństwo lub rzeczywiście coś próbuje oddziaływać na bohaterkę. Mnożą się zaskakujące i dziwne wydarzenia w jej życiu, które powodują u niej chęć poznania prawdy. Autor wykorzystując opowieść o duchach stworzył intrygującą i klimatyczną historie.

Książka posiada również drugi wątek dotyczący rodzinnych tajemnic, intryg i męża Julii. Ma lepsze i gorsze momenty jeżeli chodzi o niektórych bohaterów i ich relacji. Wychodzi ich małostkowość, chciwość, chęć zagarnięcia majątku i jednocześnie u męża powrotu żony. Autor wprowadza tutaj motywy spisków i intryg jakie toczą się wobec nie świadomej niczego Julii. Zaplątanej w sieć rodzinnych sekretów, które wraz z niewyjaśnionymi sytuacjami tworzą ciekawą opowieść. Niestety lepsze momenty przeplatają się z tymi gorszymi jeżeli chodzi o polubienie lub zainteresowanie się występującymi na drugim planie postaci. Lily i Magnus robią wrażenie irytujących i spiskujących osób, które czekają na okazje pozbycia się Julii. Wczesnym momencie historii jeszcze jako tako daje wątek radę, ale w drugiej połowie miałem wrażenie zapychacza od intrygującej części dotyczącej posiadłości i poznania jej przeszłości. Tło obyczajowe dotyczące Julii jest bardziej rozbudowane, ciekawe i wciągające. Jeżeli o nią chodzi pojawiają się emocje związane z przeszłością, jej przeżyciami, winą za zaistniała sytuacje i chęć ucieczki od tego wszystkiego. Autor jeżeli chodzi o warstwę obyczajową spisał się dobrze, ale mógł lepiej dopracować relacje na drugim planie związane z rodzeństwem, które mogły wnieść do samej historii wiele.

Książka Julia Petera Strauba jest opowieścią o duchu jaką dostałem. Mającą naprawdę ciekawe i mroczne oblicze dotyczące tajemnicy jaką odkrywa bohaterka za sprawą prowadzonego śledztwa. Drugi wątek dotyczący relacji rodzeństwa i ich prowadzonych intryg jest połowicznie interesujący za sprawą irytujących postaci jakie dostaliśmy. Dwulicowych i nie przebierających w środkach do osiągnięcia własnych celów. Jednak najbardziej podobał mi się wątek nadprzyrodzony, gdzie autor może wykorzystuje pewne schematy powieści ghost story, z których potrafił stworzyć wciągającą opowieść grozy. Stawiając na budowaniu mrocznego klimatu i zagęszczającej się atmosfery niepokoju tworzy ciekawą opowieść o duchach. Pomimo pewnych czasami mankamentów dotyczących bohaterów na drugim planie.

Książka Julia nie jest moim pierwszym spotkaniem z autorem, które miałem już wcześniej. Jednak byłem ciekawy i chciałem dostać mroczną i klimatyczną historie o duchach, która po opisach zapowiadała się świetnie. Przyznaje, że z łatwością autorowi przychodzi budowanie napięcia i atmosfery grozy zagęszczając się pod koniec. Samo zakończenie było dobre, ale zaraz po nim końcówka mogła by być bardziej mroczna, a nie kończąca się raptownie i szybko. Jakby zabrakło pomysłu na zwrot akcji mogący zaskoczyć i przestraszyć po koniec. Szkoda trochę, bo spodziewałem się po napisach końcowych czegoś mocnego i wbijającego w fotel. Historia potrafi nieraz przyprawić o dreszcz grozy podczas czytania. Trzymać w napięciu i nie można jej odmówić klimatu, który wylewa się z niej podczas pojawienia się nadprzyrodzonych lub dziwnych zjawisk. Najważniejsze wciąga i z ciekawością oraz obawą śledzi się kolejne etapy śledztwa prowadzonego przez Julie. Pozostawionej sobie samej i pragnącej dowiedzieć się dlaczego tak wiele dzieje się. Dostajemy również obraz pogłębiania się różnych wariantów szaleństwa i obsesji zacierających obraz rzeczywistości u bohaterki. Dlatego nie możemy być pewni niczego do samego końca. Sięgając po książkę dostałem dobry horror o nawiedzonej posiadłości skrywającej nie jedną tajemnice. Akcja niezbyt szybko poprowadzona, bardziej stawiająca na kreacje klimatu i wolno toczące się wydarzenia budujący często atmosferę grozy. Spędziłem z nią miło czas i przyjemnie bawiąc się dobrze podczas czytania. Mogło by być trochę lepiej, ale przyjemnie czyta się, wywołuje dreszczyk w niektórych momentach, trzyma w napięciu w większości wydarzeń i potrafi wciągnąć od samego początku. Dlatego cieszę się, że po Julie sięgnąłem i nawet zakupiłem kiedyś. Z pewnością jeszcze przeczytam inne powieści autora jak wpadną mi w ręce. Książka dla miłośników klasycznych historii o duchach, nawiedzonych posiadłości i sekretach rodzinnych.

Poznałem Petera Strauba za sprawą między innymi wydanej i napisanej razem z Kingiem książki Talizman i jej kontynuacji pod tytułem Czarny dom. Miło wspominam obie powieści, które czytało mi się przyjemnie. Kiedyś trafiłem na Julie napisaną przez Strauba i postanowiłem zakupić. Przeleżało sporo i postanowiłem przeczytać obecnie oczekując nie tylko dobrego horroru, ale...

Horror Petera Strauba z 1975 roku. Musiał na mnie długo, długo czekać, ale naprawdę było warto! Dziś późnym wieczorem zamierzam obejrzeć jego ekranizację z 1977 roku z Mią Farrow w roli głównej.

Nie rozumiem tak niskich ocen tego utworu na LC. To znakomicie skonstruowana powieść grozy, w której nic nie jest przypadkowe, a wiele wątków pozwala czytelnikowi doszukiwać się coraz to bardziej skomplikowanych motywów postępowania głównej bohaterki i postaci drugoplanowych.

Klimatyczny pochmurny i mglisty Londyn oraz olbrzymia rezydencja na Ilchester Place 25 wprawiają czytelnika w odpowiedni nastrój tajemnicy i mroku. Typowo gotycki.

Bajecznie bogata po dziadku tytułowa Julia, z pochodzenia Amerykanka i żona londyńskiego prawnika, kobieciarza i brutala jakich mało, po tragicznej śmierci swej dziewięcioletniej córki Kate i pobycie w szpitalu kupuje wspomnianą rezydencję pchana jakimś wewnętrznym przymusem...

Dom stanie się sceną wielu trudnych do wytłumaczenia zdarzeń. Atmosfera gęstnieje z dnia na dzień - kto włącza grzejniki, kto pisze po lustrach, kto niszczy ubrania i lalki po córce w szafie, kto ustawicznie się śmieje i biega po całym domu? Czy to wymysły samej bohaterki przeżywającej traumę po tragedii i nafaszerowanej ciągle środkami nasennymi, czy też działanie ducha blondyneczki, którego Julia widuje nazbyt często w pobliżu domu i pobliskiego parku? Czy ta dziewczynka to zamordowana dwadzieścia lat temu Olivia - dawna mieszkanka owego domu, czy też duch jej własnej córki Kate? Czytelnik może mieć nie lada kłopot. Bo o ile zjawiska są nie z tego świata, to Julia próbuje szukać ich racjonalnego wytłumaczenia sięgając do historii sprzed dwudziestu lat i kontaktując się z jej żyjącymi bohaterami (chociaż większość zginęła tragicznie). A może to mąż Magnus czyhający na pieniądze żony i jego mało sympatyczna siostra maczają we wszystkim palce?

Peter Straub nie pominął też kwestii psychologicznych i doskonale odtworzył kolejne stadia szaleństwa. Wewnętrzne przeżycia i przemyślenia głównej bohaterki zajmują w powieści sporo miejsca.

Groza, niebezpieczeństwo i odrażające zło gwarantowane. Polecam miłośnikom gatunku!

Horror Petera Strauba z 1975 roku. Musiał na mnie długo, długo czekać, ale naprawdę było warto! Dziś późnym wieczorem zamierzam obejrzeć jego ekranizację z 1977 roku z Mią Farrow w roli głównej.

Nie rozumiem tak niskich ocen tego utworu na LC. To znakomicie skonstruowana powieść grozy, w której nic nie jest przypadkowe, a wiele wątków pozwala czytelnikowi doszukiwać się...

Mroczna strona powieści... Nieznana, ale warta poznania:-) Polecam!

Mroczna strona powieści... Nieznana, ale warta poznania:-) Polecam!

Klimatyczne "ghost story" z nad wyraz pobudzającą wyobraźnie narracją, ale dość sztampową fabułą i niezwykle rozczarowującym finałem. Poza tytułową "Julią", masa bohaterów wydaje mi się niesamowicie irytująca, nosząca w sobie jakieś nieuzasadnione pretensje do głównej bohaterki, tudzież snująca się bez celu po kartach tej powieści. Niektóre wątki znajdują tu dość dziwaczne zakończenie, przy czym większości z nich nie spina satysfakcjonująca puenta.

Jednak, mimo wszystko jest to dobry horror, z kilkoma naprawdę przyprawiającymi o ciarki momentami. Nic odkrywczego, nic szczególnie zaskakującego. Po prostu, klasyczna, choć chwilami niepokojąca, opowieść o duchach.

Klimatyczne "ghost story" z nad wyraz pobudzającą wyobraźnie narracją, ale dość sztampową fabułą i niezwykle rozczarowującym finałem. Poza tytułową "Julią", masa bohaterów wydaje mi się niesamowicie irytująca, nosząca w sobie jakieś nieuzasadnione pretensje do głównej bohaterki, tudzież snująca się bez celu po kartach tej powieści. Niektóre wątki znajdują tu dość dziwaczne...

2003

2003

świetnie się czyta. Straub to mistrz pióra i tworzenia mrocznej atmosfery.

świetnie się czyta. Straub to mistrz pióra i tworzenia mrocznej atmosfery.

Ostatni powrót do starszych polskich publikacji Strauba uznaję za udany. "Julia" utrzymuje przyjemnie niepokojący klimat i świetnie pogrywa sobie z czytelnikiem. Książka na plus.

Ostatni powrót do starszych polskich publikacji Strauba uznaję za udany. "Julia" utrzymuje przyjemnie niepokojący klimat i świetnie pogrywa sobie z czytelnikiem. Książka na plus.