Wolni Ciut Ludzie

Baśń z rodzaju tych, które czytałabym dzieciom, gdybym je miała. Przezabawna, wzruszająca. Polecam w wersji audiobooka, gdzie lektor genialnie gra wszystkich bohaterów, zwłaszcza Ciut Ludzi. Nie czuć, że to Pratchettowe pióro.

Baśń z rodzaju tych, które czytałabym dzieciom, gdybym je miała. Przezabawna, wzruszająca. Polecam w wersji audiobooka, gdzie lektor genialnie gra wszystkich bohaterów, zwłaszcza Ciut Ludzi. Nie czuć, że to Pratchettowe pióro.

Należy bardzo uważać aby nie trafić na tłumaczenie Pani Malinowskiej-Grupińskiej bo można się zniechęcić do całej serii

Należy bardzo uważać aby nie trafić na tłumaczenie Pani Malinowskiej-Grupińskiej bo można się zniechęcić do całej serii

trochę rozwlekłe, ale miejscami - serio - piękne. symultanicznie czytałam tokarczuk i przy sposobie postrzegania świata przez pratchetta oraz jego słowach opowiadających o przecięciu zwyczajnego, wiejskiego życia i klasycznych baśni jakoś blednie proza wielkiej noblistki.

trochę rozwlekłe, ale miejscami - serio - piękne. symultanicznie czytałam tokarczuk i przy sposobie postrzegania świata przez pratchetta oraz jego słowach opowiadających o przecięciu zwyczajnego, wiejskiego życia i klasycznych baśni jakoś blednie proza wielkiej noblistki.

Moi znajomi czasami żartują, że wciąż czytam tę samą książkę, bo na pytanie "Co teraz czytasz?", najczęściej odpowiadam "Pratchett'a". Jestem fanką Świata Dysku. Z kilkunastu przeczytanych do tej pory książek, "Wolni Ciut Ludzie" są jednak najsłabszą pozycją. Lubię jak Prachett bawi się konwencją, pokazując czytelnikowi "znane światy i elementy" w nowych odsłonach. "Ruchome obrazki", "Pomniejsze bóstwa" - to właśnie takie książki. Znasz poszczególne elementy, ale autor dorzuca coś, co sprawia, że książka z jednej strony odpowiada hasłu z Rejsu "Lubię tylko te piosenki", które znam, a z drugiej zaskakuje "ma to coś". W "Wolnych ciutludziach" mamy "Królową śniegu", "Narnię", pojawiają się na chwilę wiedźmy (które znamy z innych części), ale nie ma tego humoru, zwrotów akcji, które można odnaleźć w innych częściach.
Przeczytałam w jeden dzień. Lekka lektura na niedzielne mroźne popołudnie.

Moi znajomi czasami żartują, że wciąż czytam tę samą książkę, bo na pytanie "Co teraz czytasz?", najczęściej odpowiadam "Pratchett'a". Jestem fanką Świata Dysku. Z kilkunastu przeczytanych do tej pory książek, "Wolni Ciut Ludzie" są jednak najsłabszą pozycją. Lubię jak Prachett bawi się konwencją, pokazując czytelnikowi "znane światy i elementy" w nowych odsłonach....

Nie ma lepszej lektury na szarugę za oknem. Po prostu tego potrzebowałam- satyry, krzywego zwierciadła, czarnego humoru podanego lekkim piórem Prachetta .

Nie ma lepszej lektury na szarugę za oknem. Po prostu tego potrzebowałam- satyry, krzywego zwierciadła, czarnego humoru podanego lekkim piórem Prachetta .

Opowieść otwierająca przygody Akwili i Fig Mig Figli, które są tu chyba największym atutem książki. Są niczym wariackie smerfy. Piją i biją a na dodatek mają mnóstwo pomysłów. Jest to oczywiście książka Pratchetta,która musicie przeczytać.
Polecam,
Adrian Jeżak

Opowieść otwierająca przygody Akwili i Fig Mig Figli, które są tu chyba największym atutem książki. Są niczym wariackie smerfy. Piją i biją a na dodatek mają mnóstwo pomysłów. Jest to oczywiście książka Pratchetta,która musicie przeczytać.
Polecam,
Adrian Jeżak

Kocham książki z serii Tiffany!

Kocham książki z serii Tiffany!

Książkę czyta się lekko i przyjemnie. Jest jednocześnie mądra i zabawna. Jednak mam wrażenie, że skierowana jest bardziej w stronę młodszych czytelników. Gdyby to było moje pierwsze spotkanie z Pratchettem, nie wiem czy sięgnęłabym po jego inne książki.

Książkę czyta się lekko i przyjemnie. Jest jednocześnie mądra i zabawna. Jednak mam wrażenie, że skierowana jest bardziej w stronę młodszych czytelników. Gdyby to było moje pierwsze spotkanie z Pratchettem, nie wiem czy sięgnęłabym po jego inne książki.

Świat dysku czytam według kolejności wydania przez EDIPRESSE, więc jest to moja 39 książka i jest ona jedną z fajniejszych książek Pratchetta , którą przeczytałem. Jest ona utrzymana w stylu wcześniejszych tomów, kto czyta tego autora będzie wiedział w jakim klimacie pisane są jego książki. Jedna rzecz z tej pozycji z którą warto się zaznajomić to ta która znajduje się w posłowiu na końcu książki. Autor wspomina o obrazie Richarda Dadd'a - The Fairy Feller’s Master . Po zapoznaniu się z tym malowidłem , oraz innym obrazom tego malarza , mam nieodparte wrażenie ,że ta twórczość miała wielki wpływ na książki Pratchetta ,że były dla niego inspiracją i kopalnią pomysłów, które możemy czytać w jego całej twórczości . Utwór angielskiej grupy Queen -The Fairy Feller’s Master ,jest zainspirowany również obrazem Dadd'a, a tekst piosenki "drwalu rozłup ten orzech" znajduje się w książce Pretchetta , gdy Tiffany we śnie walczy z Królową. Książka mi się podobała i jest ona dla mnie jedną z fajniejszych książek z cyklu. Jeśli ktoś pisze ,że książka jest dla dzieci , no cóż , cały cykl jest pisany w jednym tonie , porusza on wiele poważnych kwestii na wesoło i pokazuje ,że wszystko co poważne można podać na tacy z humorem . Jednym zdaniem Świat Dysku to Komedia Ludzka .

Świat dysku czytam według kolejności wydania przez EDIPRESSE, więc jest to moja 39 książka i jest ona jedną z fajniejszych książek Pratchetta , którą przeczytałem. Jest ona utrzymana w stylu wcześniejszych tomów, kto czyta tego autora będzie wiedział w jakim klimacie pisane są jego książki. Jedna rzecz z tej pozycji z którą warto się zaznajomić to ta która znajduje się w...

to bardziej bajka dla dzieci, chociaż ciut ludzie są dość zabawni

to bardziej bajka dla dzieci, chociaż ciut ludzie są dość zabawni