Lepsza analiza charakteru i wpływu warunków zewnętrznych niż w książkach psychologicznych.
Autor często wspominany w latach '80 w "Młodym Techniku"

Lepsza analiza charakteru i wpływu warunków zewnętrznych niż w książkach psychologicznych.
Autor często wspominany w latach '80 w "Młodym Techniku"

Z jednej strony solidnie porządkuje omawiany temat prowadząc do bardzo ciekawych wniosków lub takowe wywodząc. Z drugiej jednak strony są fragmenty, w których sprawia wrażenie dzielenia włosa przynajmniej na czworo, a przy tym językiem tak akademicko suchym, że ma się ochotę przewertować do następnego rozdziału - mnie ta strategia się sprawdziła, dlatego nadal daję wysoką notę.

Z jednej strony solidnie porządkuje omawiany temat prowadząc do bardzo ciekawych wniosków lub takowe wywodząc. Z drugiej jednak strony są fragmenty, w których sprawia wrażenie dzielenia włosa przynajmniej na czworo, a przy tym językiem tak akademicko suchym, że ma się ochotę przewertować do następnego rozdziału - mnie ta strategia się sprawdziła, dlatego nadal daję wysoką notę.

Bardzo dobra pozycja. Wiele dzięki niej zrozumiałem, zwłaszcza z moich pierwszych uniesień miłosnych. Problematyczna jest konwencja terminologiczna, którą trzeba sobie przyswoić, ale nie ma nic za darmo!

Trochę czasu minie, nim ją sobie odpowiednio utrwalę. Notatek mam na 45 stron A4.

Bardzo dobra pozycja. Wiele dzięki niej zrozumiałem, zwłaszcza z moich pierwszych uniesień miłosnych. Problematyczna jest konwencja terminologiczna, którą trzeba sobie przyswoić, ale nie ma nic za darmo!

Trochę czasu minie, nim ją sobie odpowiednio utrwalę. Notatek mam na 45 stron A4.

Dla mnie osobiście teorie głoszone w tej książce są genialne. Autor z powodzeniem połączył coś, co na pierwszy rzut oka wydawało się niemożliwe: zastosował metodę analogii fizyczno-matematycznych do nauk humanistycznych, w tym w głównej mierze do psychologii. Człowiek jest tutaj przedstawiony jako jeden z wielu systemów autonomicznych, do których można zastosować prawa fizyczne i matematyczne - podobnie jak i do innych organizmów żywych, społeczności (ekosystemów) czy maszyn autonomicznych. Jest więc niejako zrzucony z piedestału i odarty ze swej wyjątkowości. Jeśli zaś chodzi o ludzkie charaktery, to Mazur udowadnia, że nie są one wcale tak bardzo skomplikowane, są bardziej przewidywalne, niżby się wydawało.

O ile pierwsza część pracy jest wprowadzeniem do cybernetyki, która aż roi się od przeróżnych wzorów i definicji i ma zapoznać nas z konwencjami terminologicznymi (czym jest system, sprzężenie, sterowanie, informacja, itd.),to dalsze rozdziały są już rozwinięciem właściwego tematu, tj. poświęcone zachowaniom i ludzkim charakterom. I chociaż od drugiej połowy książkę czyta się zdecydowanie łatwiej, gdyż nie wymaga takiego skupienia, jak przy początkowych partiach, to jednak te pierwsze rozdziały są bardzo ważne do zrozumienia dalszych teorii.

Bardzo interesujący jest rozdział "Dynamizm charakteru", w którym zamieszczona jest tabelka obrazująca szczegółowe przejawy dynamizmu charakteru. W bardzo zwięzły sposób przedstawia cechy poszczególnych klas charakteru oraz rodzaje dynamizmu (egzodynamizm, egzostatyzm, statyzm, endostatyzm, endodynamizm). Wyjaśnia też w jaki sposób znajomość aktualnej klasy charakteru określonego człowieka pozwala przewidzieć, jak będzie się przejawiał dynamizm jego zachowań wraz z upływem czasu.

Pozostaje mi jedynie wyrazić ubolewanie, że książka ta jest tak mało znana, a nieżyjący już niestety Autor nie został należycie doceniony w Polsce. To już taki paradoks tamtych czasów, ale prof. M. Mazur, podobnie jak wielu innych wybitnych polskich naukowców, był bardziej podziwiany za swoje teorie zagranicą niż we własnym kraju.

*Recenzja po raz pierwszy zamieszczona 19.04.2017 r. na stronie: www.bookfreak.pl

Dla mnie osobiście teorie głoszone w tej książce są genialne. Autor z powodzeniem połączył coś, co na pierwszy rzut oka wydawało się niemożliwe: zastosował metodę analogii fizyczno-matematycznych do nauk humanistycznych, w tym w głównej mierze do psychologii. Człowiek jest tutaj przedstawiony jako jeden z wielu systemów autonomicznych, do których można zastosować prawa...

Książka ta gdyby ukazała się np. w Ameryce mogła by stać się nową Biblią i znał by ją niemal każdy. Że ukazał się w Polsce i autor jej był Polakiem, a były czasy komunizmu, myślę że tylko niewielu profesorów miało odwagę po nią sięgnąć i przedstawiać idee w niej zawarte swoim studentom. Jest napisana miejscami dość ciężko, język techniczny i naukowy przeplata się z mową potoczną - Właściwie są rozdziały stricte techniczne i te nieco luźniejsze. Dokładam ją do biblioteczki książek do ponownego przeczytania/przestudiowania.

Książka ta gdyby ukazała się np. w Ameryce mogła by stać się nową Biblią i znał by ją niemal każdy. Że ukazał się w Polsce i autor jej był Polakiem, a były czasy komunizmu, myślę że tylko niewielu profesorów miało odwagę po nią sięgnąć i przedstawiać idee w niej zawarte swoim studentom. Jest napisana miejscami dość ciężko, język techniczny i naukowy przeplata się z mową...

piękna i logiczna, trudno się oderwać

piękna i logiczna, trudno się oderwać

Książka bardzo ciekawa. Mimo wielu wzorów, symboli i terminów nie mogłem się od niej oderwać. Ponadto czytałem ją na komputerze, czego zazwyczaj nie jestem w stanie robić. Profesor Mazur rzucił światło na wiele tematów nad którymi się wielokrotnie głowiłem, nawet pewne perypetie życiowe, które dane mi było przeżyć, przestały wydawać się tak zawiłe.
Pozostaję mi zakupić wersję papierową, bo myślę, że będę do niej często sięgać, aby że tak powiem sprawdzić tą wiedzę w praktyce.
Zaznaczam, że nie jest to kolejny głupawy poradnik w stylu: "jak być szczęśliwym".
Polecam!

Książka bardzo ciekawa. Mimo wielu wzorów, symboli i terminów nie mogłem się od niej oderwać. Ponadto czytałem ją na komputerze, czego zazwyczaj nie jestem w stanie robić. Profesor Mazur rzucił światło na wiele tematów nad którymi się wielokrotnie głowiłem, nawet pewne perypetie życiowe, które dane mi było przeżyć, przestały wydawać się tak zawiłe.
Pozostaję mi zakupić...

Książka otwierająca oczy. Mazur wyjaśnia czytelnikowi zasady działania takiego poziomu abstrakcji, z którego można potwierdzać bądź odrzucać kontrowersyjne poglądy z praktycznie KAŻDEJ dziedziny wiedzy - od źle napisanej instrukcji mikrofalówki po psychologiczne rozterki każdego człowieka. Książki nie czyta się lekko, ale nagrodą za jej zrozumienie może być cudowny oręż w dyskusjach z kimkolwiek o czymkolwiek.

Książka otwierająca oczy. Mazur wyjaśnia czytelnikowi zasady działania takiego poziomu abstrakcji, z którego można potwierdzać bądź odrzucać kontrowersyjne poglądy z praktycznie KAŻDEJ dziedziny wiedzy - od źle napisanej instrukcji mikrofalówki po psychologiczne rozterki każdego człowieka. Książki nie czyta się lekko, ale nagrodą za jej zrozumienie może być cudowny oręż w...

Jakiś czas temu wpadła mi w ręce książka profesora Mariana Mazura Cybernetyka i charakter. Jedyne, czego do dziś żałuję, to że nie miałem okazji przeczytać jej wcześniej. Choć nazwisko tego najwybitniejszego polskiego cybernetyka, a śmiem powiedzieć, że i psychologa, choć psychologiem jako takim nie był, nie jest znane szerszemu polskiemu ogółowi, to moim zdaniem jego teorie więcej wniosły do poznania działania ludzkiego umysłu niż Freud i cała reszta psychologów, psychiatrów i uczonych z innych pokrewnych dziedzin. Nie neguję tu wcale ich możliwości intelektualnych, osiągnięć ani wkładu w rozwój poznania człowieka, jednak teorię systemów autonomicznych Mazura postrzegam wśród reszty traktatów o charakterze tak jak dzieło Kopernika na tle innych osiągnięć astronomii. To jest coś, co zrzuca człowieka z piedestału wyjątkowości, zarazem nie poniżając go wcale. Po prostu pokazuje jakie jest naprawdę jego miejsce w świecie.
Cybernetyka i charakter wiele zmieniła w moim życiu i w moim spojrzeniu na wiele spraw. Nie jest to żadne objawienie – co to, to nie. Po prostu jest to narzędzie do zrozumienia mechanizmów, które wcześniej pojmowano na wyczucie, albo w ogóle ich nie rozumiano. Myślę, że każdy kto chce uniknąć wielu rozczarowań w życiu, powinien tą książkę przeczytać. Lektura to dość przyjemna i łatwa, pod warunkiem, że się na niej skoncentrujemy. Da nam potem wiele, gdy przyjdzie do rozwiązywania różnych problemów.
Dlaczego psycholodzy nie rzucili się na teorię Mazura jak psy na wielką kość? Bo uporał się on z wieloma zagadkami, których klasycznymi metodami psychologii, a więc bez wsparcia cybernetyki, rozwiązać się nie da. Środowisko kolegów niecybernetyków zachowuje się trochę jak zazdrosne dzieci w piaskownicy.
Nie bójcie się, że ta książka odrze umysł ludzki, sprawy charakteru i miłości, z romantyzmu, nimbu tajemnicy i zagadki. Przecież niebo gwiaździste nie jest mniej piękne od momentu, gdy już wiemy, iż gwiazdy to gazowe kule ognia rozgrzane do temperatury milionów stopni, a nie świetliki het, gdzieś tam w górze. Na pewno nie pożałujecie czasu poświęconego książce Mariana Mazura o czym szczerze was zapewniam.

recenzja wcześniej opublikowana na moim blogu

Jakiś czas temu wpadła mi w ręce książka profesora Mariana Mazura Cybernetyka i charakter. Jedyne, czego do dziś żałuję, to że nie miałem okazji przeczytać jej wcześniej. Choć nazwisko tego najwybitniejszego polskiego cybernetyka, a śmiem powiedzieć, że i psychologa, choć psychologiem jako takim nie był, nie jest znane szerszemu polskiemu ogółowi, to moim zdaniem jego...