Czytałem tę serię (Stało się jutro) od deski do deski w latach 80 - tych. Każdą pozycję. Nawet polskich autorów, których teraz unikam. Rewelacyjna forma krótkich wydawnictw, minipowieści dla młodego człowieka. Polecam!

Czytałem tę serię (Stało się jutro) od deski do deski w latach 80 - tych. Każdą pozycję. Nawet polskich autorów, których teraz unikam. Rewelacyjna forma krótkich wydawnictw, minipowieści dla młodego człowieka. Polecam!

Zbiór trzech opowiadań, w założeniu będących czymś w rodzaju ostrzeżenia przed różnymi błędami grożącymi w jakiś sposób zagładą cywilizacji. Niestety, z jednej strony teksty wyczuwalnie się zestarzały, z drugiej - czytają się chropawo, bez większego zainteresowania, tym bardziej że psychologia postaci jest mocno średnia, a kreacja świata ciut wątpliwa.

Zbiór otwiera "Kolejne ogniwo", dość karkołomna i zasadniczo niemądra historia naukowca, który buntuje się przeciwko utrąceniu prowadzonych przezeń badań nad skonstruowaniem sztucznego człowieka. Po czym, z dzień czy dwa później porwany, odmawia kontynuowania tychże badań, bo... No, bo się przekonał, że są złe, i absolutnie się nie ugnie pod żądaniami niegodziwca, który go uprowadził.

Nieco lepszy jest "Punkt odniesienia", z systemem podziemnych miast i zmęczonymi życiem ludźmi, popadającymi hurtem w depresję ze względu na identyczność budynków, mieszkań, a nawet wyposażenia lokali. A wszystko przez to, że ludzkość tak zapaskudziła glob, że po prostu wszystko na nim wymarło. Niestety autorka przedstawiła świat niejako z drugiej ręki i wycinkowo, koncentrując się raczej na niby-romansie popularnej aktorki z zamówionym przez nią sztucznym człowiekiem.

Najlepiej wypada tekst tytułowy - najwymowniejszy, choć jednocześnie mocno naiwny. Archeologowie odkrywają radioaktywne miasto sprzed paru tysięcy lat, spopielone przez wybuch jądrowy. Próbują zrozumieć, jak mogło dojść do takiej sytuacji, dla nich absolutnie niewyobrażalnej, ponieważ nowa cywilizacja, zaczynająca ponownie od epoki jaskiniowej, nie zna WCALE... niezgody, zawiści i innych tego typu uczuć. Nie mówiąc już o przemocy, nawet takiej najprostszej, jak rąbnięcie pięścią w stół.

Można czytać jako - nomen omen - wykopki archeologiczne, ale ostrzegam, że nie jest to lektura przyjazna czytelnikowi...

Zbiór trzech opowiadań, w założeniu będących czymś w rodzaju ostrzeżenia przed różnymi błędami grożącymi w jakiś sposób zagładą cywilizacji. Niestety, z jednej strony teksty wyczuwalnie się zestarzały, z drugiej - czytają się chropawo, bez większego zainteresowania, tym bardziej że psychologia postaci jest mocno średnia, a kreacja świata ciut wątpliwa.

Zbiór otwiera...