„Gra o stołki” Gabrieli Górskiej to jedna z nielicznych w naszej literaturze prób opisania w formie powieściowej przełomowych lat 1980-1981. Losy bohaterki i zarazem narratorki splatają się z historią Polski – od lat czterdziestych i pięćdziesiątych, widzianych z perspektywy dziecka, po współczesność. Miejsce jej pracy – wydawnictwo związkowe związane z dawnym, peerelowskim układem, pozwala obserwować w mikroskali postawy charakterystyczne dla wielu Polaków w okresie Sierpnia "_moz"80: oto przede wszystkim rosnąca z dnia na dzień, mimo obaw i niedowierzania, nadzieja, ale także – na przeciwnym biegunie – rozgrywki personalne, intrygi, próby wykorzystania sytuacji dla własnych interesów. Konformizm, oportunizm, karierowiczostwo – i pierwsze naprawdę świadome wybory życiowe. Zaangażowanie i dystans, ucieczka.Na kartach epickiej opowieści Gabrieli Górskiej powracają nie tylko wydarzenia polityczne tamtych dni – przywołane fragmentami artykułów prasowych i oficjalnych dokumentów – wydarzenia tamtych dni, ich atmosfera, nastrój dyskusji, ale i codzienna rzeczywistość, kłopoty z zaopatrzeniem, kartki na podstawowe artykuły, wygląd warszawskiej ulicy. Dla jednych to często zaskakujące przypomnienie, dla innych – młodych – obraz polskiego świata, jakiego już nie znają.Gabriela Górska (ur. 1939) jest autorką kilkunastu książek, słuchowisk radiowych i scenariuszy wielokrotnie nagradzanych w Polsce i za granicą. Jako osiemnastolatka zadebiutowała nagrodzonym w konkursie „Głosu Wybrzeża” reportażem literackim. W 1977 r. za debiut powieściowy „Wielka szansa” otrzymała nagrodę specjalną Związku Literatów Polskich.