Jean d'Ormesson napisał powieść będącą świetną zabawą intelektualną. Także język i sposób narracji kształtują odrębny literacki świat, nie sposób ukryć, że wielce ponętny. Jest to niemal romantyczna historia o tym, jak często losy ludzi z różnych wydawałoby się i bardzo od siebie odległych miejsc na ziemi dziwnymi i trudnymi do przewidzenia sposobami łączą się ze sobą i splatają nadając przez to rzeczywistości dynamiki i rozmachu, a nieraz i oddolnie kształtując światy, w których żyjemy. Czy jest w tym jakiś zamysł (Opatrzność),czy może dzieje się to przypadkiem, tego nie wiemy i wiedzieć nie możemy, co jednak pozostaje w granicach naszych możliwości to czerpanie radości i głębokiej satysfakcji z poznania dziejów, zwłaszcza zaś tego jak bardzo są one określane przez charaktery i cechy osobowości ludzi, którzy je tworzyli. Nie sądzę bym się mylił przypisując d'Ormessonowi takie oto ściśle indywidualistyczne widzenie historii, pozbawione choćby cienia determinizmu. Jedno co może razić to pewien wątek, którego nie zdradzę, a który od razu wyda się znajomy czytelnikom "Homo Faber" Maxa Frischa, jak również tym, którzy znają ekranizację tej powieści w reżyserii Volkera Schloendorffa. Koncepcja nieco wydumana, a przy tym dość pretensjonalna. Innych zarzutów nie zgłaszam.

Jean d'Ormesson napisał powieść będącą świetną zabawą intelektualną. Także język i sposób narracji kształtują odrębny literacki świat, nie sposób ukryć, że wielce ponętny. Jest to niemal romantyczna historia o tym, jak często losy ludzi z różnych wydawałoby się i bardzo od siebie odległych miejsc na ziemi dziwnymi i trudnymi do przewidzenia sposobami łączą się ze sobą i...

„Wieczorny Wiatr” to niezwykła książka – saga przedstawiona na tle przemian historycznych, politycznych i kulturowych Europy przełomu XIX i XX wieku. Jest to powieść o zespoleniu kultur i ujednoliceniu świata. Autor ze stoickim spokojem podchodzi do wszelkich zawirowań historii, a nic co ludzkie nie jest mu obce, ani go nie gorszy. Książka jest niesamowicie ciepła, urzeka i wciąga już od pierwszy stron. Napisana z ogromną maestrią słowa, wyczuciem i uczuciem.

Najbardziej nieprawdopodobną ze wszystkich powieści przygodowych jest i zawsze będzie samo życie” – pisze Jean d’Ormesson. „Samo życie”, które coraz trudniej opisywać, bo pędzi wciąż szybciej
i szybciej, i zmienia się jak w kalejdoskopie.

Autor jak zwykle błyskotliwie podaje czytelnikowi wspaniałą opowieść z mnogością bohaterów oraz ich barwnymi życiorysami. w których nie tak łatwo jest się połapać! Zapewniam jednak, że warto podjąć ten trud!

„Wieczorny Wiatr” to niezwykła książka – saga przedstawiona na tle przemian historycznych, politycznych i kulturowych Europy przełomu XIX i XX wieku. Jest to powieść o zespoleniu kultur i ujednoliceniu świata. Autor ze stoickim spokojem podchodzi do wszelkich zawirowań historii, a nic co ludzkie nie jest mu obce, ani go nie gorszy. Książka jest niesamowicie ciepła, urzeka i...

"Wieczorny wiatr" to opowieść o losach kilku rodzin i wielu bohaterów (tak wielu, że zdarzyło mi się kilka razy pogubić w złożonych koligacjach).
Ciekawe są nie tylko perypetie poszczególnych postaci, ale i wydarzenia, na tle których rozgrywa się akcja. Mamy okazję śledzić przemiany polityczne i społeczne w Europie XIX i XX wieku. Poznajemy nie tylko przełomowe momenty ważne dla Starego Kontynentu; wraz z bohaterami przenosimy się w odległe zakątki świata, przede wszystkim do angielskich i francuskich kolonii.

Całość opowiedziana jest z gawędziarskim zacięciem, barwnym, pięknym językiem. Narrator snuje swą opowieść w sposób błyskotliwy, widać, że jest doskonałym obserwatorem, człowiekiem obytym, doświadczonym i wszechstronnym. A także wrażliwym. Dzięki temu jego wspomnienia są nietuzinkowe, łączą układające się w sagę historie z interesującymi, ponadczasowymi dygresjami filozoficznymi, politycznymi i artystycznymi.

Przeczytałam "Wieczorny wiatr" z wielką przyjemnością i z apetytem na kolejne dwa tomy.

"Wieczorny wiatr" to opowieść o losach kilku rodzin i wielu bohaterów (tak wielu, że zdarzyło mi się kilka razy pogubić w złożonych koligacjach).
Ciekawe są nie tylko perypetie poszczególnych postaci, ale i wydarzenia, na tle których rozgrywa się akcja. Mamy okazję śledzić przemiany polityczne i społeczne w Europie XIX i XX wieku. Poznajemy nie tylko przełomowe momenty...

„Wieczorny Wiatr” to nie tylko niesamowita powieść, ukazująca nam przemiany historyczne, polityczne i kulturowe na tle Europy z przełomu XIX i XX wieku, ale niezwykle klimatyczna, ciepła i wciągająca historia. Autor nie pomylił się, mówiąc, że to „samo życie” – życie zwykłych ludzi, ze zwykłymi troskami, zwykłym smutkiem i radością,ale jednocześnie ludzi niezwykłych, którzy czasem wcale nie przez przypadek, czasem zupełnie mimowolnie znaleźli się tam, gdzie się znaleźli, dokonali to, czego dokonali.
Według autora zamierzeniem "Wieczornego wiatru" jest nie tyle pouczyć, ile zabawić. Zabawić wojną w Hiszpanii, zabawić Hitlerem, zabawić Stalinem.
To powieść niesamowicie błyskotliwa, inteligentna, a jakże przyjemna. Chociaż początek może być ciężki, bo trudno połapać się w kolorowych życiorysach licznych bohaterów, to z pewnością wart zachodu.

Całość opinii pod adresem: https://niebieskapapuzka.wordpress.com/2016/02/13/samo-zycie-na-tle-wielkiej-historii/

„Wieczorny Wiatr” to nie tylko niesamowita powieść, ukazująca nam przemiany historyczne, polityczne i kulturowe na tle Europy z przełomu XIX i XX wieku, ale niezwykle klimatyczna, ciepła i wciągająca historia. Autor nie pomylił się, mówiąc, że to „samo życie” – życie zwykłych ludzi, ze zwykłymi troskami, zwykłym smutkiem i radością,ale jednocześnie ludzi niezwykłych, którzy...

Historia urzeka pięknym językiem, lekkością i pięknem słowa. Naprawdę czytanie tej książki to duża przyjemność dla czytelnika. Mam jednak wrażenie, że jest tutaj zbyt wielu bohaterów, wiele razy się gubiłam i odbierało mi to przyjemność z lektury.

Historia urzeka pięknym językiem, lekkością i pięknem słowa. Naprawdę czytanie tej książki to duża przyjemność dla czytelnika. Mam jednak wrażenie, że jest tutaj zbyt wielu bohaterów, wiele razy się gubiłam i odbierało mi to przyjemność z lektury.

Świetnie się czytało, widać, że napisał to człowiek O wielkiej erudycji, czytanie to czysta przyjemność. Kapka za dużo ekspozycji.

Świetnie się czytało, widać, że napisał to człowiek O wielkiej erudycji, czytanie to czysta przyjemność. Kapka za dużo ekspozycji.

Nie dałam rady, poddałam się, gdy usnęłam podczas lektury w 2 kolejne wieczory pod rząd... Także na bezsenność mogę polecić.

Nie dałam rady, poddałam się, gdy usnęłam podczas lektury w 2 kolejne wieczory pod rząd... Także na bezsenność mogę polecić.