Podobał mi się klimat tej książki, chociaż mam wrażenie, że w dużej mierze brak jej wciągającej fabuły.

Podobał mi się klimat tej książki, chociaż mam wrażenie, że w dużej mierze brak jej wciągającej fabuły.

Raczej mnie ta powieść nie wzruszyła, przeciwnie bohaterowie irytowali mnie, nie podzielałam ich poglądów. Trochę nie moja bajka, czytałam wprawdzie dawno, ale odczucie, że ta książka nie podobała mi się pozostało i nie mam ochoty czytać jeszcze raz, chociaż czasem zmieniam zdanie o książkach (chyba objaw starzenia się).

Raczej mnie ta powieść nie wzruszyła, przeciwnie bohaterowie irytowali mnie, nie podzielałam ich poglądów. Trochę nie moja bajka, czytałam wprawdzie dawno, ale odczucie, że ta książka nie podobała mi się pozostało i nie mam ochoty czytać jeszcze raz, chociaż czasem zmieniam zdanie o książkach (chyba objaw starzenia się).

Jedna z moich ulubionych książek. Dlaczego?
Gdy tylko zobaczyłam tytuł, od razu pomyślałam: "Oho, kolejny ckliwy romans dla zdesperowanych nastolatek, które są spragnione wielkiej miłości". I chyba nawet dlatego ją wypożyczyłam, by móc pastwić się nad tą pozycją podczas czytania.
Gdy jednak zaczęłam lekturę, zaskoczyło mnie wiele rzeczy. Po pierwsze - ogromna tragedia, która przydarzyła się głównej bohaterce. Nico nie zapomniała o śmierci siostry, nie zajęła się szybko swoim życiem, a ciągle rozmyślała o niej. Nie zachowała się jak większość dziewczynek opisana w książkach, które z reguły w takiej sytuacji już tydzień po śmierci bliskiej osoby głowy miały zaprzątnięte własnymi błahymi sprawami. Czyli podejście głównej bohaterki bardzo mi się spodobało - że nie zapomniała o tym wszystkim, że pamiętała o siostrze, tęskniła za nią. Wzruszające.
Nie tylko to mnie urzekło. Kreacja bohaterów również była niczego sobie. Najbardziej jednak chyba spodobała mi się pracownica ojca Nico, matka niepełnosprawnego chłopca. Pomagała dziewczynce, gdy rodzice nie byli w stanie. Martwiła się o nią i troszczyła prawie jak o własne dziecko, co również mnie ujęło.
No i nawiązanie tytułu do treści - wspaniałe!
Nie wiem, czy to z powodu mojej miłości do książek psychologicznych (bo ta z pewnością w pewnym stopniu się do nich zalicza) tak szybko zachwyciłam się tą pozycją. Po prostu - mimo nieskomplikowanej fabuły - spodobała mi się. Toksyczny związek między Nico i Aaronem, który omal nie doprowadził do tragedii...
Uważam, że to naprawdę dobra książka, która jednak nie spodoba się wszystkim. Trzeba lubić ten gatunek, by książka się spodobała.
Minusy? Niektóre fragmenty były trochę nudne, jednak zapewniam, że watro przeczytać do końca. Mnie z pewnością książka bardzo się spodobała i mam nadzieję, że jeszcze kiedyś przeczytam jakąś pozycję tej autorki, by porównać utwór z "Pierwszą miłością".

Jedna z moich ulubionych książek. Dlaczego?
Gdy tylko zobaczyłam tytuł, od razu pomyślałam: "Oho, kolejny ckliwy romans dla zdesperowanych nastolatek, które są spragnione wielkiej miłości". I chyba nawet dlatego ją wypożyczyłam, by móc pastwić się nad tą pozycją podczas czytania.
Gdy jednak zaczęłam lekturę, zaskoczyło mnie wiele rzeczy. Po pierwsze - ogromna tragedia,...

"Pierwsza Miłość" Francine Prose na pewno zapadnie mi na długo w pamięć ponieważ opowiada ona o cierpieniu po stracie bliskiej osoby, co pewnie jest prawie wszystkim znane. Sama kiedyś straciłam bardzo bliską mi osobę i nie umiałam sobie z tym poradzić tak jak Nico po stracie Margaret. Co prawda książka nie jest w moim guście ale bardzo mi się podobała.

"Pierwsza Miłość" Francine Prose na pewno zapadnie mi na długo w pamięć ponieważ opowiada ona o cierpieniu po stracie bliskiej osoby, co pewnie jest prawie wszystkim znane. Sama kiedyś straciłam bardzo bliską mi osobę i nie umiałam sobie z tym poradzić tak jak Nico po stracie Margaret. Co prawda książka nie jest w moim guście ale bardzo mi się podobała.

Rzadko kiedy trafiam na taką książkę która zapadnie mi mocno w pamięć, zazwyczaj kojarzę po okładce, mniej więcej, kiedy ktoś opowie mi streszczenie - wtedy dopiero kojarzę że coś takiego kiedyś czytałam. To jest ta jedna z bardzo niewielu książek, która z niewiadomego dla mnie powodu, siedzi w mojej głowie nawet teraz, chociaż przeczytałam ją kilka dobrych lat temu. Może nie przypaść każdemu do gustu, ale nikt by wszystkim nie podpasował, każdy lubi inny typ książek. Sama nie do końca przepadam za romansami czy innego typu bajkami dla serc, mimo to, to dzieło Prose jest czymś zupełnie innym niż zwykła książka o miłości. Pokazuje każde jej aspekty, nie jej odrealnioną, wyidealizowaną wersję. Ze swojego miejsca bardzo polecam.
Nie wiem czy można odnieść to określenie do literatury, ale jak dla mnie "Pierwsza miłość" ma 'to coś'. Na pewno za parę lat znów do niej wrócę.

Rzadko kiedy trafiam na taką książkę która zapadnie mi mocno w pamięć, zazwyczaj kojarzę po okładce, mniej więcej, kiedy ktoś opowie mi streszczenie - wtedy dopiero kojarzę że coś takiego kiedyś czytałam. To jest ta jedna z bardzo niewielu książek, która z niewiadomego dla mnie powodu, siedzi w mojej głowie nawet teraz, chociaż przeczytałam ją kilka dobrych lat temu. Może...

Książkę czyta się bardzo szybko. Język w jakim książka jest napisana bywa zagmatwany; do teraz nie ogarniam dlaczego jest tam jakiś duch schodów, zamiast napisać po prostu wewnętrzny głos czy coś w tym stylu.
Fabuła moim zdaniem nie do końca była łatwa do odgadnięcia. Spodziewałam się raczej tego że oboje się w sobie zakochają i będą razem długo szczęśliwi, mimo iż spotkania na które się umawiali początkowo miały na celu przezwyciężenie lęku z robienia rzeczy, które tak bardzo obojgu kojarzyły im się ze zmarłą Margaret. Im dalej brnęłam przez książkę domyślałam się że Aaron (chłopak zmarłej siostry) będzie widział w głównej bohaterce swoją zmarłą dziewczynę, ale nie myślałam że chłopak jest dziwakiem, który każe Nico (głównej bohaterce) ubierać się w bluzki zmarłej siostry i każe jej się skrapiać jej perfumami. Przez większość książki nie mogłam się doczekać kiedy się w końcu pocałują i zastanawiałam się czy Nico odbędzie z nim swój pierwszy stosunek. Ale gdy Aaron kazał Nico jeść lody pistacjowe (ulubione zmarłej siostry) tylko po to, że gdy ją pocałuje poczuje smak ust swojej zmarłej dziewczyny, zaczęłam się domyślać że to jednak nie będzie nic dobrego, że nie będzie to taka cukierkowa miłość jak się tego spodziewałam.
Ogólnie książkę oceniam na dobry, choć moim zdaniem zawsze lepiej przeczytać samemu i dowiedzieć się samemu czy książka jest dobra, czy nie :)

Książkę czyta się bardzo szybko. Język w jakim książka jest napisana bywa zagmatwany; do teraz nie ogarniam dlaczego jest tam jakiś duch schodów, zamiast napisać po prostu wewnętrzny głos czy coś w tym stylu.
Fabuła moim zdaniem nie do końca była łatwa do odgadnięcia. Spodziewałam się raczej tego że oboje się w sobie zakochają i będą razem długo szczęśliwi, mimo iż...

Słaba jak zęby sześciolatka i głupia jak blondynka z dowcipu. Nie warto na to tracić czasu.

Słaba jak zęby sześciolatka i głupia jak blondynka z dowcipu. Nie warto na to tracić czasu.

Do określenia tej książki wystarczy jedno słowo
NUDNA

Do określenia tej książki wystarczy jedno słowo
NUDNA

Piękny opis żałoby i tego, co można zrobić, żeby uporać się z uczuciem straty. Polecam!

Piękny opis żałoby i tego, co można zrobić, żeby uporać się z uczuciem straty. Polecam!

Książka z klimatem:-)nie zmarnowany czas.

Książka z klimatem:-)nie zmarnowany czas.