Nie będę oceniać ponieważ nie jestem w stanie przebrnąć przez tą książkę. Ostatnio zbyt często trafiam na książki pisane z perspektywy infaltynych nastolatek.

Nie będę oceniać ponieważ nie jestem w stanie przebrnąć przez tą książkę. Ostatnio zbyt często trafiam na książki pisane z perspektywy infaltynych nastolatek.

#844 - Myślę, że Cię kocham - Alison Pearson - Wydawnictwo Albatros
#404/52/2021

Książka ma 448 stron. Swoją premierę w tym kieszonkowym wydaniu miała dnia 01.06.2011 roku.

Główna bohaterka nie ma łatwego życia - surowa i rygorystyczna matka tego nie ułatwia. Za to ojciec robi wszytsko, by uprzyjemnić życie córce. Rodzice ciągle się kłócą, czego Petra po prostu nie znosi.

Jej największym idolem muzycznym jest David, który będzie występował w jej mieście.

Dziewczyna oszukuje matkę, by udać się na to spotkanie.

Jak myślicie, czy prawda wyjdzie na jaw ? I jakie będą konsekwencje tego oszustwa ?

https://www.facebook.com/zaczytanaeliza/photos/a.1656801191286441/2781403768826172/

#844 - Myślę, że Cię kocham - Alison Pearson - Wydawnictwo Albatros
#404/52/2021

Książka ma 448 stron. Swoją premierę w tym kieszonkowym wydaniu miała dnia 01.06.2011 roku.

Główna bohaterka nie ma łatwego życia - surowa i rygorystyczna matka tego nie ułatwia. Za to ojciec robi wszytsko, by uprzyjemnić życie córce. Rodzice ciągle się kłócą, czego Petra po prostu nie znosi....

Zarówno (infantylna) okładka jak i tytuł zwiodły mnie – spodziewałam się niezbyt mądrego romansidła z niebyt mądrą główną bohaterką, ale ponieważ podobały mi się dwie późniejsze powieści Allison Pearson, chciałam przynajmniej spróbować i tą.

Początkowo książka niezbyt mnie zachwyciła: nastoletnie dziewczęta, podkochujące się w pop-piosenkarzu (musiałam sprawdzić, kim był David Cassidy),cofnięcie do lat 70-tych, walijska prowincja... W którymś momencie jednak lektura zaczęła mi się bardzo podobać. Druga część, dziejąca się w latach 90-tych, podobała mi się nieco mniej ze względu na – paradoksalnie może – bardziej nostalgiczny klimat. Na okładce mamy też informację o rzekomym skrzącym się humorze – dla nie rzekomym, bo humor jest tutaj bardzo subtelny, często ironiczny.
Książka ma niewątpliwe elementy autobiograficzne, to się wyraźnie czuje nawet bez przeczytania posłowia, w którym autorka przytacza przeprowadzony przez siebie wywiad z Cassidym (który to wywiad, nie mogłam oprzeć się wrażeniu, jest fatalnie przetłumaczony).

W pisarstwie A. Pearson bardzo lubię wnikliwość, z jaką opisuje rozmaite skomplikowane stany psychiczne i emocjonalne, zachowując jednocześnie lekkość i nie popadając w patetyzm czy pretensjonalność. Powieść jest bogata, wielowątkowa. Trudne relacje między dorastającymi nastolatkami, surowe wychowanie, przyjaźń, miłość, małżeństwo, zdrada, śmierć rodziców, macierzyństwo, muzyka pop i poważna, kulisy show-biznesu, podziały społeczne, klasowe, kulturowe i jeszcze parę innych rzeczy – to wszystko tutaj jest, ale wcale nie robi wrażenia chaosu, tylko zgrabnie się przeplata. To ciągle chick-lit, ale na wyższym poziomie.
Będę czytać kolejne jej pozycje, jeśli powstaną.

Zarówno (infantylna) okładka jak i tytuł zwiodły mnie – spodziewałam się niezbyt mądrego romansidła z niebyt mądrą główną bohaterką, ale ponieważ podobały mi się dwie późniejsze powieści Allison Pearson, chciałam przynajmniej spróbować i tą.

Początkowo książka niezbyt mnie zachwyciła: nastoletnie dziewczęta, podkochujące się w pop-piosenkarzu (musiałam sprawdzić, kim był...

Początek bardzo ale to bardzo mnie zniechęcił. Na samym początku przedstawiane jest życie głównej bohaterki gdy była młoda i szalała na punkcie swojego idola. Szczerze powiedziawszy dopiero w połowie książki akcja zaczyna nabierać tempa. Nie wiem czy przeczytałam już za dużo czy po prostu zbyt szybko dodaje do siebie fakty, bo wiedziałam jak zakończy się cała ta historia ale mimo to wytrwałam i skończyłam ją wczesnym rankiem.

Początek bardzo ale to bardzo mnie zniechęcił. Na samym początku przedstawiane jest życie głównej bohaterki gdy była młoda i szalała na punkcie swojego idola. Szczerze powiedziawszy dopiero w połowie książki akcja zaczyna nabierać tempa. Nie wiem czy przeczytałam już za dużo czy po prostu zbyt szybko dodaje do siebie fakty, bo wiedziałam jak zakończy się cała ta historia...

Ona myśli, że go kocha, a ja że na głowę upadłam biorąc w swoje ręce takie książki 🤦🏻‍♀️
Objechanie tego tworu z góry do dołu tylko dlatego, że nie był w moim stylu to jednak trochę niesprawiedliwe. Ta książka była po prostu do bólu infantylna.
Ja rozumiem, że jak się ma 12 lat to ma się pstro w głowie, w końcu też kiedyś miałam 12 lat (trochę dawniej niż 4 czy 6 lat temu 🤷🏻‍♀️ tak tak dobre geny dostałam, ale cyfry w dowodzie nie kłamią),też miałam plakaty na ścianach, głównie sportowców, bo jednak piłkarze czy siatkarze cacy całe życie, ale nie przyszło mi nigdy do głowy, by przed wyjściem do szkoły całować się z plakatem 🥴 kryminały i realni ludzie chyba uratowali moją psychikę. Jak dobrze, że ja w wieku 12 lat co tydzień miałam inną miłość i ciekawsze zainteresowania od gwiazd popu śpiewających za oceanem 🙊 W sumie u mnie w domu to same stare hity w stylu Queen czy The Beatles leciały, także no 12 latka raczej woli chłopców w swoim wieku 🤣 God Bless good music ♥️
Pozdrowienia dla głównej bohaterki, która nawet kilka lat później, będąc już matką nadal piszczy z ekscytacji na samą myśl, że może poznać idola z dzieciństwa, który nie do końca jest tym, kim ona myślała, że jest. Nie polecam, bo ta książka ani lekka, ani zabawna, ani mądra, ani z przesłaniem. 🤷🏻‍♀️ Dobrze, że chociaż szybko się skończyła.

Ona myśli, że go kocha, a ja że na głowę upadłam biorąc w swoje ręce takie książki 🤦🏻‍♀️
Objechanie tego tworu z góry do dołu tylko dlatego, że nie był w moim stylu to jednak trochę niesprawiedliwe. Ta książka była po prostu do bólu infantylna.
Ja rozumiem, że jak się ma 12 lat to ma się pstro w głowie, w końcu też kiedyś miałam 12 lat (trochę dawniej niż 4 czy 6 lat temu...

Dzisiaj jest czwarty maja, a co za tym idzie, w tym dniu piszę moją pierwszą recenzję majową.

Gdybym miała podsumować krótko książkę, to podsumowałabym ją: "Bardzo śmieszna i pouczająca, choć może się dłużyć, ze względu na brak czasu".

Petra, ma trzynaście lat i razem ze swoją przyjaciółką Sharon, uwielbiają Davida Cassidy'ego. Wydawany magazyn o Davidzie, jest dla nich Biblią, najważniejszą rzeczą w ich życiu.

Bohaterka nie ma łatwego życia - jej matka jest surowa i rygorystyczna, natomiast ojciec - robi wszystko by uprzyjemnić życie córce. Petra, nie znosi kłótni rodziców, a jej wybawieniem od problemów jest jej idol muzyczny.

Kiedy, więc, Petra dowiaduje się, że David będzie występował w Londynie, nie waha się i oszukuje swoją matkę. Jest to dla niej najważniejsze wydarzenie w całym jej życiu, którego z pewnością nie zapomni..

Oczywiście oszustwo wychodzi na jaw i Petra musi liczyć na łaskawość matki. W międzyczasie ona i Sharon, rozwiązują test o Davidzie i czekają na wyniki konkursu.

Mija dwadzieścia pięć lat... Petra jest matką, i mężatką, której nie układa się z mężem. Jest w trakcie rozwodu, odbywa się pogrzeb matki... Petra jest tym wszystkim przytłoczona, ale po pogrzebie odnajduje list z wiadomością wygranej z konkursu. Bohaterka postanawia upomnieć się o nagrodę z przeszłości... W tym celu przylatuje do Ameryki z Sharon na spotkanie z idolem... Co to zmieni w życiu Petry?

W swojej podróży Petra poznaje Billa, który pracował w magazynie piszącym o Davidzie. Bill ma swoją tajemnicę, która mu ciąży, ale czy zdoła ją wyjawić? Przekonacie się, gdy skończycie czytać.

"Myślę, że cię kocham" jest humorystyczną książką, opartą na autentycznych faktach z życia Cassidy'ego (a to jeden z plusów książki) świetnie opisana część nastoletnia bohaterki, reszta też na plus. Oczywiście książka, nie jest literaturą wysokich lotów, ale przyjemnie się ją czyta.

Osobiście mnie bardziej podobała się "Nie wiem jak ona to robi", ale "Myślę, że cię kocham" jest trochę podobne, choć zmodyfikowane.

Dzisiaj jest czwarty maja, a co za tym idzie, w tym dniu piszę moją pierwszą recenzję majową.

Gdybym miała podsumować krótko książkę, to podsumowałabym ją: "Bardzo śmieszna i pouczająca, choć może się dłużyć, ze względu na brak czasu".

Petra, ma trzynaście lat i razem ze swoją przyjaciółką Sharon, uwielbiają Davida Cassidy'ego. Wydawany magazyn o Davidzie, jest dla nich...

gdyby nie Bill to ta książka byłaby totalnie beznadziejna

gdyby nie Bill to ta książka byłaby totalnie beznadziejna

Najgorsza książka jaka trafiła mi w ręce. Ciężko było mi przez nią przebrnąć, ale należę do osób, które jak zaczną muszą skończyć. Tak więc męczyłam się dwa dni. Pierwsza część o nastolatce może delikatnie ciekawa, bo opisuje chęć akceptacji w towarzystwie, poświęcanie się dla chęci przynależności do grupy oraz wpływ mediów na nastolatki. Natomiast druga część fatalna. Liczyłam na bardziej rozbudowany opis spotkania z Davidem i jakąś cząstkę romansu między Billem a Patrą. Dostałam natomiast bezsensowne opisy z życia Bila, które nijak miały się do fabuły i mało rozbudowane relacje między Petrą a jej córka. Książka beznadziejna, nie poleciłabym jej nikomu.

Najgorsza książka jaka trafiła mi w ręce. Ciężko było mi przez nią przebrnąć, ale należę do osób, które jak zaczną muszą skończyć. Tak więc męczyłam się dwa dni. Pierwsza część o nastolatce może delikatnie ciekawa, bo opisuje chęć akceptacji w towarzystwie, poświęcanie się dla chęci przynależności do grupy oraz wpływ mediów na nastolatki. Natomiast druga część fatalna....

Pierwsza połowa książki, kiedy to główna bohaterka jest nastolatką zakochaną po uszy w popowym gwiazdorze jest nawet znośna. Druga, w której spotykamy już dorosłą Petrę niemiłosiernie się dłuży i jest po prostu nudna. Opowieść przewidywalna do bólu, nie wnosi nic świeżego do odpowiedniego sobie działu literatury, nie warta poświęconego dla niej czasu.

Pierwsza połowa książki, kiedy to główna bohaterka jest nastolatką zakochaną po uszy w popowym gwiazdorze jest nawet znośna. Druga, w której spotykamy już dorosłą Petrę niemiłosiernie się dłuży i jest po prostu nudna. Opowieść przewidywalna do bólu, nie wnosi nic świeżego do odpowiedniego sobie działu literatury, nie warta poświęconego dla niej czasu.

Nie zachwyciła mnie ta książka ale dość dobrze się ją czytało .

Nie zachwyciła mnie ta książka ale dość dobrze się ją czytało .