Kawał dobrej literatury. Dziś właściwie to już klasyk.
"Mój Giovanni" przenosi czytelnika do dawnych czasów, gdy żyło się mniej zdrowo, ale za to pełniej. Mamy więc Paryż z jego knajpami, życiem nocnym, alkoholem, papierosami.
Sama historia opowiedziana w tej powieści jest bardzo smutna. Co prawda dzisiaj nie ma takiego kraju w szeroko pojętym "Zachodzie", gdzie homoseksualizm był nielegalny. To jednak powieść jest ciągle aktualna. Małżeństwa jednopłciowe są już legalne, ale ciągle pozostaje problem nierówności ekonomicznych, emigracja ludzi z biedniejszych krajów, którzy na Zachodzie próbują znaleźć lepsze życie.

Kawał dobrej literatury. Dziś właściwie to już klasyk.
"Mój Giovanni" przenosi czytelnika do dawnych czasów, gdy żyło się mniej zdrowo, ale za to pełniej. Mamy więc Paryż z jego knajpami, życiem nocnym, alkoholem, papierosami.
Sama historia opowiedziana w tej powieści jest bardzo smutna. Co prawda dzisiaj nie ma takiego kraju w szeroko pojętym "Zachodzie", gdzie...

„Wiele napisano o miłości, która przeobraża się w nienawiść, o sercu stygnącym wraz z zanikiem uczucia. Zastanawiająca przemiana. Znacznie straszniejsza niż wszystko, o czym kiedykolwiek czytałem, straszniejsza niż cokolwiek, co potrafiłbym ująć w słowa”.

Pewnie większości z Was nie trzeba przedstawiać Jamesa Baldwina. Ja przyznam się szczerze, że kompletnie nie zwracałam uwagi na jego dorobek literacki do czasu aż gdzieś na zagranicznym bookstagramie wpadła mi w oko jego książka „Giovanni’s room”. Teraz już oczywiście nie pamiętam gdzie, ale byłam pod wielkim wrażeniem, ile osób pozytywnie wypowiadało się na jej temat. Kiedy więc Wydawnictwo Karakter ogłosiło, że opublikuje całą literacką spuściznę Baldwina, to ja już wiedziałam, że przyjdzie moment, w którym sięgnę po „Mojego Giovanniego” i nieśmiało powiem „sprawdzam”.
Powieść, o której mowa, to historia Davida, młodego Amerykanina mieszkającego w Paryżu, który emocjonalnie rozdarty miota się między miłością do kobiety – Helli, a miłością do mężczyzny – Giovanniego. Obserwujemy jego dylematy tożsamościowe, zmagania z samym sobą i własnymi uczuciami. Ale znajdziecie tu zacznie więcej niż tylko rozterki bohatera uwikłanego w miłosny trójkąt. Dlatego polecam, czytajcie Baldwina! A poza tym, co tu dużo mówić… Klimat magicznego Paryża, gwarne kawiarnie i nocne bary nad Sekwaną, no i te stoiska bukinistów, które marzy mi się kiedyś zobaczyć na własne oczy, również wpłynęły na czytelnicze zadowolenie. Tylko nie pomijajcie komentarza Andrzeja Selerowicza, bo warto poznać niezwykle ciekawą historię „Mojego Giovanniego” i tłumaczenia powieści na język polski.

„Wiele napisano o miłości, która przeobraża się w nienawiść, o sercu stygnącym wraz z zanikiem uczucia. Zastanawiająca przemiana. Znacznie straszniejsza niż wszystko, o czym kiedykolwiek czytałem, straszniejsza niż cokolwiek, co potrafiłbym ująć w słowa”.

Pewnie większości z Was nie trzeba przedstawiać Jamesa Baldwina. Ja przyznam się szczerze, że kompletnie nie zwracałam...

To jest bardzo dobra książka ♥️

To jest bardzo dobra książka ♥️

Bez znajomości francuskiego na poziomie (przynajmniej) A2 nie ma co siadać do tej książki. Przyznam, że decyzja, by nie tłumaczyć francuskojęzycznych zwrotów nawet w przypisach, jest dla mnie niezrozumiała, bo niepotrzebnie podwyższa to próg wejścia.

A jest to utwór gęsty, poruszający na skromnym stronażu bardzo celnie zagadnienia związane z tożsamością (nie tylko seksualną, ale i narodową),klasą oraz przemocą (także ekonomiczną).

Piękna proza, która, jak mi się wydaje, nie zestarzała się nawet o dzień. Było w niej coś z realizmu poetyckiego w duchu tandemu Carné&Prévert.

Bez znajomości francuskiego na poziomie (przynajmniej) A2 nie ma co siadać do tej książki. Przyznam, że decyzja, by nie tłumaczyć francuskojęzycznych zwrotów nawet w przypisach, jest dla mnie niezrozumiała, bo niepotrzebnie podwyższa to próg wejścia.

A jest to utwór gęsty, poruszający na skromnym stronażu bardzo celnie zagadnienia związane z tożsamością (nie tylko...

Niesamowicie klimatyczna i momentami wielce smutna historia miłości, bez pretensjonalizmu i romantycyzującego smęcenia - bardzo dobra.

Niesamowicie klimatyczna i momentami wielce smutna historia miłości, bez pretensjonalizmu i romantycyzującego smęcenia - bardzo dobra.

Klasyka powieści gejowskiej. Wybitna. Piękna. Tragiczna. Subtelna. Historia miłości opowiedziana z uczuciem jak i wyczuciem. Dziś nie byłaby skandalem moralnym, ani obyczajowym. Najpiękniejsze sceny gejowskiego seksu, jakie zostały napisane kiedykolwiek.
Nie dla fanów Mroza, czy young adult.

Klasyka powieści gejowskiej. Wybitna. Piękna. Tragiczna. Subtelna. Historia miłości opowiedziana z uczuciem jak i wyczuciem. Dziś nie byłaby skandalem moralnym, ani obyczajowym. Najpiękniejsze sceny gejowskiego seksu, jakie zostały napisane kiedykolwiek.
Nie dla fanów Mroza, czy young adult.

7.5 Rozdzierająca serce historia o tłumionej miłości, ucieczce przed własną tożsamością i wyniszczającym poczuciu winy, napisana równie boleśnie piękną prozą. Nie wszystkie momenty trafiły i czuję, że trochę mi umknęło, ale i tak jest to dzieło niewątpliwie warte uwagi - odważne, pełne wrażliwości i autentyczności.

"Sometimes, in the days which are coming—God grant me the grace to live them—in the glare of the grey morning, sour-mouthed, eyelids raw and red, hair tangled and damp from my stormy sleep, facing, over coffee and cigarette smoke, last night's impenetrable, meaningless boy who will shortly rise and vanish like the smoke, I will see Giovanni again, as he was that night, so vivid, so winning, all of the light of that gloomy tunnel trapped around his head."

7.5 Rozdzierająca serce historia o tłumionej miłości, ucieczce przed własną tożsamością i wyniszczającym poczuciu winy, napisana równie boleśnie piękną prozą. Nie wszystkie momenty trafiły i czuję, że trochę mi umknęło, ale i tak jest to dzieło niewątpliwie warte uwagi - odważne, pełne wrażliwości i autentyczności.

"Sometimes, in the days which are coming—God grant me the...

Ta książka mnie zniszczyła. Czy kiedykolwiek przeczytałam bądź przeczytam równie piękny opis pragnienia i miłości, które sabotuje sam bohater?

Ta książka mnie zniszczyła. Czy kiedykolwiek przeczytałam bądź przeczytam równie piękny opis pragnienia i miłości, które sabotuje sam bohater?

Książka bardzo smutna, o miłości trudnej, nieszczęśliwej i tragicznej. Zagubieni bohaterowie, którym nawet dojście do prawdy o sobie i nazwanie pewnych rzeczy wprost, nie daje ukojenia, a wręcz przeciwnie. Myślę, że to historycznie bardzo ważna książka dla środowiska LGBT, w dodatku pięknie i autentycznie napisana - proza nieosiągalna dla tych wszystkich fanfików z Wattpada, czy nawet (jak sądzę) większości oficjalnych wydawnictw traktujących o podobnej tematyce. W każdym razie polecam każdemu, ponieważ jakość i odpowiednio odczytane przesłanie tej powieści są uniwersalne. Ode mnie 7 z plusikiem.

Książka bardzo smutna, o miłości trudnej, nieszczęśliwej i tragicznej. Zagubieni bohaterowie, którym nawet dojście do prawdy o sobie i nazwanie pewnych rzeczy wprost, nie daje ukojenia, a wręcz przeciwnie. Myślę, że to historycznie bardzo ważna książka dla środowiska LGBT, w dodatku pięknie i autentycznie napisana - proza nieosiągalna dla tych wszystkich fanfików z...

Przyznaję, że czytanie tej książki mi nie szło, a jest przecież krótka. Chyba na rok zostawiłem drugą połowę. Zastanawiałem się, co było powodem. Nudnawa fabuła. Trochę tak. Francuskie wtręty bez przypisów. Nie wszystkie rozumiałem, więc też. W końcu uznałem, że trzeba dokończyć powieść, szczególnie że porusza ważną kwestię tożsamości, do tego napisana była lata temu, wydanie jej przez pisarza (czarnoskórego) łatwe nie było. I jak usiadłem, tak dokończyłem ją jednym tchem. Odczytałem ją bardzo osobiście, fabuła niknie tu na rzecz relacji i emocji. Przyznaję, że dostarczyła mi wrażeń. Polecam. Oby było wznowienie z dobrym przygotowaniem edytorskim.

Przyznaję, że czytanie tej książki mi nie szło, a jest przecież krótka. Chyba na rok zostawiłem drugą połowę. Zastanawiałem się, co było powodem. Nudnawa fabuła. Trochę tak. Francuskie wtręty bez przypisów. Nie wszystkie rozumiałem, więc też. W końcu uznałem, że trzeba dokończyć powieść, szczególnie że porusza ważną kwestię tożsamości, do tego napisana była lata temu,...